รูปแบบความรับผิดชอบต่อสังคมในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

ผู้แต่ง

  • สุธิดา สัจจะหฤทัย
  • สุนีย์ มัลลิกะมาลย์

คำสำคัญ:

ความรับผิดชอบต่อสังคม, ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ในการนำเสนอถึงองค์กรภาคธุรกิจอสังหาริมทรัพย์นี้มีบทบาทอย่างมากต่อการขับเคลื่อนระบบเศรษฐกิจและการพัฒนาประเทศในสังคมโลก ที่นับวันจะมีปัญหาสะสมจากการบริโภคและใช้ทรัพยากรธรรมชาติอย่างสิ้นเปลื้อง นำมาซึ่งความยากจนและช่องว่างที่ห่างกันมากขึ้นระหว่างคนรวยกับคนจนหรือประเทศร่ำรวยที่พัฒนาแล้วกับประเทศยากจนที่กำลังพัฒนา องค์กรภาคธุรกิจทุกขนาดล้วนแต่อยู่เบื้องหลังความเปลี่ยนแปลงที่กล่าวมาอันเป็นรูปแบบของการพัฒนาที่ไม่ยั่งยืน การจัดการที่อยู่อาศัยจึงจำเป็นต้องใช้ทักษะความรู้ความเชี่ยวชาญโดยเฉพาะเพื่อที่จะให้ที่อยู่อาศัยอยู่ภายใต้กรอบพื้นที่ที่กำหนดไว้แต่ภาคธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ปัจจุบันมีปัญหาเกิดขึ้นตามมาจากการสร้างที่อยู่อาศัย ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม เพียงมุ่งแต่แสวงหาผลกำไร เพราะฉะนั้นจึงส่งผลต่อสิ่งแวดล้อม คุณภาพชีวิต และ ชุมชนรอบข้างที่เกิดขึ้นของโครงการ และแม้ว่าจะมีกฎหมายควบคุมก็ตามแต่ก็ยังมีช่องทางที่หลีกเลี่ยงที่จะปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งคัดวิธีวิทยาการวิจัยที่ใช้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ประกอบด้วย การวิจัยเอกสาร การสัมภาษณ์ เชิงลึก การระดมความคิดเห็นกลุ่มเจาะจง และการมส่วนร่วมออกแบบ, ร่วมออกแบบ ผลการวิจัยพบว่า การจัดการที่อยู่อาศัยจึงจำเป็นต้องใช้หลักความรับผิดชอบต่อสังคมโดยเฉพาะเพื่อที่จะให้ที่อยู่อาศัยอยู่ภายใต้กรอบพื้นที่ที่กำหนดไว้แต่ภาคธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ปัจจุบันมีปัญหาเกิดขึ้นตามมาจากการสร้างที่อยู่อาศัย ไม่มีความรับผิดชอบต่อสังคม เพียงมุ่งแต่แสวงหาผลกำไร เพราะฉะนั้นจึงส่งผลต่อสิ่งแวดล้อม คุณภาพชีวิต และ ชุมชนรอบข้างที่เกิดขึ้นของโครงการ และแม้ว่าจะมีกฎหมายควบคุมก็ตามแต่ก็ยังมีช่องทางที่หลีกเลี่ยงที่จะปฏิบัติตามกฎหมายอย่างเคร่งคัดได้ การวิจัยนี้จึงเห็นว่าหากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ให้ความสำคัญกับความรับผิดชอบต่อสังคมปัญหาจะลดน้อยลงหากธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ดำเนินการให้มีความรับผิดชอบต่อสังคม ซึ่งการดำเนินกิจการภายใต้หลักจริยธรรมและการจัดการที่ดีโดยรับผิดชอบสังคมและสิ่งแวดล้อมทั้งภายในและภายนอกองค์กร อันนำไปสู่การพัฒนาที่ยั่งยืน" โดยจัดทำเป็นรูปแบบความรับผิดชอบต่อสังคมในธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ การวิจัยมีข้อเสนอแนะ ในการจัดทำธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ควรปฏิบัติตามแนวทาง 9 ข้อ คือ 1. การเปิดเผยข้อมูล 2. การใช้วัสดุคุณภาพ 3. การดูแลสิ่งแวดล้อม 4. การคุ้มครองแรงงาน 5. การเฝ้าระวังและตรวจสอบ 6. การต่อต้านการทุจริต 7. การไม่หลีกเลี่ยงเสียภาษี 8. การเยียวยาผู้บริโภคกับชุมชนรอบข้าง และ 9. การปฏิบัติกฎหมายอย่างเคร่งครัดเพื่อลดปัญหาสิ่งแวดล้อม และผลกระทบต่อชุมชนรอบข้าง

เอกสารอ้างอิง

พิภพ สุนทรสมัย. (2529). การซ่อมและตบแต่งอาคาร. กรุงเทพฯ: โครงการสนับสนุนเทคนิคอุตสาหกรรมสมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทย-ญี่ปุ่น).

สนธยา วนิชวัฒนะ. (2549). วัฏจักรธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ไทย. วารสารธนาคารอาคารสงเคราะห์, 12(47), 44-50. Arthur D. Little GmbH. (2002). Economic Effects of the EU Substances Policy. Wiesbaden, Germany: n.p.

Pyhrr, S A., Roulac, S., & Born, W. L. (1994). Real Estate Cycles and Their Strategic Implications for Investors and Portfolio Managers in the Global Economy. Journal of Real Estate Research, 18(1), 7-68.

United Nation. (1981). Popular of international economic and social affairs. United Nation, New York: United Nation Publication.

United Nations. (2012). The Sustainable Future We Want. Annual Report 2011/2012. United Nation, New York: United Nation Publication.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2021-12-01

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย