การบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารมหาวิทยาลัย ในกลุ่ม “ร้อยแก่นสารสินธุ์”

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีความมุ่งหมายเพื่อศึกษาวิธีการบริหารความความขัดแย้งในองค์กรภาครัฐ : ศึกษากรณีการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารมหาวิทยาลัย ในกลุ่ม “ร้อยแก่นสารสินธุ์” กลุ่มตัวอย่างที่ใช้คือ ผู้บริหารระดับสูง ระดับกลาง และระดับต้น จำนวน 135 คน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูลเป็นแบบสอบถามจำนวน 1 ชุด ตามแนวความคิดของนิวแมนและบรูล และแบบวัดพฤติกรรมการบริหารความขัดแย้งของผู้บริหารมหาวิทยาลัย ตามแนวคิดและทฤษฎีของโธมัส-คิลล์แมนน์ เรียกว่า Thomas - Kilmann Conflict Mode Instrument การเก็บรวบรวมข้อมูลผู้วิจัยดำเนินการเก็บข้อมูลด้วยตนเอง และใช้โปรแกรมสำเร็จรูปในการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ผลการวิจัยพบว่า ผู้บริหารมหาวิทยาลัย ในกลุ่ม “ร้อยแก่นสารสินธุ์” ส่วนใหญ่เป็นเพศชาย มีการศึกษาในระดับปริญญาเอก อายุราชการ 20 ปีขึ้นไป ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการกอง/ศูนย์/สถาบัน/สำนัก และมีระยะเวลาที่ดำรงตำแหน่งผู้บริหารในปัจจุบันน้อยกว่า 5 ปี มีความคิดเห็นเกี่ยวกับสาเหตุของความขัดแย้งที่เกิดขึ้นในองค์กรอันดับแรกคือ ด้านองค์ประกอบส่วนบุคคล โดยเห็นว่าสาเหตุเกิดจากความรู้สึกและทัศนคติที่แตกต่างกัน อันดับที่สองด้านปฏิสัมพันธ์ในการทำงานโดยเห็นว่าสาเหตุเกิดจากการไม่รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น อันดับสุดท้ายคือด้านสภาพองค์กร โดยเห็นว่าสาเหตุเกิดจากความไม่ชัดเจนในบทบาทของบุคลากร และเลือกวิธีการบริหารความขัดแย้งด้วยวิธีการประนีประนอมเป็นอันดับแรก เลือกวิธีการบริหารความขัดแย้งด้วยวิธีการแข่งขันเป็นอันดับสุดท้าย โดยสรุป ความขัดแย้งเป็นเรื่องละเอียดอ่อน ผู้บริหารต้องมีความรู้และทักษะในการบริหารความขัดแย้งเป็นอย่างดี ตลอดจนมีความเข้าใจบุคลากร ในลักษณะที่มีความแตกต่างกัน ทั้งในด้านความรู้สึกและทัศนคติ รวมไปถึงต้องยอมรับฟังความคิดเห็นที่แตกต่างจากกันในเชิงสร้างสรรค์ มีการปรับบทบาทของบุคลากรในองค์กรให้มีความชัดเจน ทั้งนี้ ผู้บริหารต้องมีความพร้อมที่จะเผชิญกับความขัดแย้งในทุกสถานการณ์ จึงจะสามารถแก้ปัญหาความขัดแย้งได้เป็นผลสำเร็จ