Evaluation of the Implementation of Harm Reduction Policy for Injection Drug User

Main Article Content

Preechaya Nakfon

Abstract

The aim  of harm reduction measurement for injection drug user (IDU) is to achieve health care for drug users holistic continuity and standardization, by requiring a common action on the part of government, NGOs, and public sector. However, a key problem of policy implementation is a lack of clarity of the policy, which making each agency has been tasked with the responsibility of working in areas not designated as their role in the clear. The public health agency is governed primarily in the implementation of policies in the area, and NGOs who play a key role as outreach for take care targets. This is a significant enhancement to the implementation of harm reduction policy for drug users, but lack of formal guidelines to support the cooperation of the government and NGOs. In many areas, personal coordinating between NGOs and  the public health agency is important. The key results is most drug users have a positive attitude and realize the benefits of the service. My suggestion are 1) should be giving a clear policy focus, to address clear guidelines and common indicators in line with the mission of each agency involved 2) should be giving co-operation mechanisms between each sector and  3) should be linked to harm reduction measures to be a measure of the problem of drugs in Thailand.

Article Details

How to Cite
Nakfon, P. . (2023). Evaluation of the Implementation of Harm Reduction Policy for Injection Drug User. Journal of Politics and Governance, 6(2), 394–412. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/272944
Section
Research Articles

References

กนกพรรณ กัลยาณสุต. (2532). การวิเคราะห์แนวทางการบำบัดรักษาผู้ติดยาเสพติดให้โทษในระบบคุมประพฤติผู้ใหญ่. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กรมการแพทย์ และกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. (2548). คู่มือแนวทางการบำบัดรักษาผู้ติดยาด้วยเมทาโดนระยะยาว. กรุงเทพฯ: องค์การทหารผ่านศึก.

คณะอนุกรรมการประเมินผล ศูนย์อำนวยการต่อสู้เพื่อเอาชนะยาเสพติดแห่งชาติ (ศตส.) สำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามยาเสพติด. (2547). สรุปรายงานผลการสำรวจประเมินสถานการณ์ยาเสพติด ครั้งที่ 1 – 6. (1 กุมภาพันธ์ 2546 - 31 กรกฎาคม 2546) กรุงเทพมหานคร: สหมิตรพรินติ้ง.

เครือข่ายเพื่อนไทยลดอันตรายจากสารเสพติด. (2550). การดูแลสุขภาพตนเองแบบองค์รวมในผู้ใช้ยา. เชียงใหม่: นันทพันธ์พริ้นติ้ง จำกัด.

โครงการทดสอบประสิทธิผลวัคซีนเอดส์แวกซ์ บี/อี (BVEG). (2548). คู่มือการให้คำปรึกษาเพื่อลดพฤติกรรมเสี่ยงต่อการติดเชื้อ HIV ในผู้ฉีดยาเสพติด. กรุงเทพฯ: นิวธรรมดาการพิมพ์ (ประเทศไทย) จำกัด.

นวลตา อาภาคัพภะกุล. (2550). การลดอันตรายจากการใช้ยา. สงขลานครินทร์เวชสาร. 25 (1), ประเทือง ธนิยผล. (2530). การใช้วิธีบำบัดรักษาและแก้ไขฟื้นฟูจิตใจแทนการใช้เรือนจำต่อผู้กระทำผิดฐานยาเสพติด. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหิดล.

ผกามาศ ศุภสร. (2545). ระบบของการให้บริการผู้ถูกคุมความประพฤติ คดียาเสพติด สำนักงานคุมประพฤติ. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

มูลนิธิศูนย์คุ้มครองสิทธิด้านเอดส์. (2555). การทบทวนนโยบายและกฎหมายด้านยาเสพติดของประเทศไทยเพื่อการแก้ไขปัญหา HIV . กรุงเทพฯ: พีเอส.ซับพลาย.

วรพล หนูนุ่น. (2556). การลดอันตราย (Harm reduction) และแนวทางการลดอุปสงค์ (Demand reduction) ยุทธศาสตร์ในการแก้ปัญหายาเสพติดในประเทศไทย. วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน. มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1 (3), (ตุลาคม – ธันวาคม 2556).

วิยดา จั่นทอง. (2542). ชุมชนบำบัดในงานราชทัณฑ์: ศึกษาเฉพาะกรณีทัณฑสถานบำบัดพิเศษหญิง จังหวัดปทุมธานี. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิโรจน์ วีรชัย. (2553). นโยบายการลดอันตรายจากการใช้ยาเสพติด (Harm Reduction) ทางเลือกใหม่ของประเทศไทย. รายงานการศึกษาส่วนบุคคล หลักสูตรบริหารการทูต รุ่นที่ 2 ปี 2553 สถาบันต่างประเทศเทวะวงศ์วโรปการ กระทรวงต่างประเทศ.

สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร (2543). รายงานการประชุมสภาผู้แทนราษฎร ชุดที่ 20 ปีที่ 4 ครั้งที่ 15 (สมัยสามัญนิติบัญญัติ). วันพุธที่ 16 สิงหาคม 2543.

กรมควบคุมโรคติดต่อ กระทรวงสาธารณสุข. สถานการณ์ปัญหาเอดส์ระดับโลก. สืบค้นที่http://www.boe.moph.go.th/report.php?cat=19&id=1267 (7 มีนาคม 2558)

สุชาดา นิลมาก. (2533). ชุมชนบำบัด: การฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สุวิมล ว่องวาณิช. (2552). การออกแบบและประเมินโครงการโดยใช้ทฤษฎีการเปลี่ยนแปลง. ในวารสารการวิจัยสังคมศาสตร์, 7-25.

เสาวลักษณ์ ปลั่งเกียรติยศ. (2547). ทัศนะของผู้เข้ารับการฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติดของศูนย์ฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด (ลาดหลุมแก้ว) ต่อการดำเนินงานตามพระราชบัญญัติฟื้นฟูสมรรถภาพผู้ติดยาเสพติด พ.ศ. 2545. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต คณะสังคมสงเคราะห์ศาสตร์ มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์.

สุกัญญา กาญจนบัตร และมานพ คณะโต. (2556). การประเมินผลการนำแนวคิด นโยบายและมาตรการการลดอันตรายจากการใช้ยาเสพติดมาใช้ในจังหวัดอุดรธานี.วารสารการพัฒนาสุขภาพชุมชน. มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 1(2), (กรกฎาคม – กันยายน 2556).

Newmeyer, John A. (1988). Why Bleach? Flighting AIDS contagion among intravenous Drug User: The San Francisco experience. Journal of Psycholoactive Drug. 20 (Apr – Jun): 160.

Rossi, P.H., Freeman, H.E., &Lipsey, M.W. (1998). Evaluation: A Systematic Approach (6 ed.). Thoundsand Oaks, CA: SAGE Publications.

The need for harm reduction. [homepageon the internet].[updated 2001 Jan 24;cited 2003 Nov14]. Available from:htpp://www.harmreduction.org.