Knowledge and understanding of people on local government and sub-district administration in Kantharawichai District, Mahasarakham Province

Main Article Content

Cherngchan Jongsomchai

Abstract

This research is on knowledge and understanding of people on local government and sub-district administration in Kantharawichai District, Mahasarakham Province. The purposes of this research are as follows: 1) To study the knowledge and understanding of people on local government and sub-district administration in Kantharawichai District; 2) To study causes or factors that created knowledge and understanding of local government and sub-district administration to local people in Kantharawichai district; and 3) To recommend suggestions to improve local knowledge and understanding of local people by using the concept of local government as a framework of this study. The questionnaires were distributed and group interviews were conducted to 400 villagers in Kantharawichai District. 30 in-depth interviews with 30 key informants were also conducted.  The research results Shows that most villagers had knowledge on organization, area, and personnel of local government and sub-district administration while they seemed to have difficulty in understanding the roles and responsibilities of local government and sub-district administration. As a result it is important for the local government officers to realize and accept the fact that they had bad images in the eyes of the villagers. They need to improve their images by showing their ability in solving problems for villagers, making good relationships with villagers, improving their service system to serve people faster and more effectively, promoting people participation in local government activities, and creating good relationships with sub-district administration to be able to get closer to the villagers.

Article Details

How to Cite
Jongsomchai, C. . (2021). Knowledge and understanding of people on local government and sub-district administration in Kantharawichai District, Mahasarakham Province. Journal of Politics and Governance, 11(1), 1–20. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/251696
Section
Research Articles

References

กิตติวัฒน์ รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2553). คู่มือศึกษาพื้นฐานวิชากฎหมายเกี่ยวกับการบริหารราชการแผ่นดิน (กฎหมายเกี่ยวกับการบริหารราชการไทย) (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: เสมาธรรม.
โกวิทย์ พวงงาม. (2559). การปกครองท้องถิ่นไทย: หลักการและมิติใหม่ในอนาคต (พิมพ์ครั้งที่ 9).กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
______. (2554). การปกครองท้องถิ่นไทย หลักการและมิติใหม่ในอนาคต. กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
เจตน์ ดิษฐอุดม. (2561, 1 กรกฎาคม). ความสัมพันธ์ระหว่างท้องถิ่นและท้องที่. สถาบันพระปกเกล้า. สืบค้นจาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php
ชูชีพ พงษ์ไชย. (2541). บทบาทของกำนัน ผู้ใหญ่บ้าน ตาม พ.ร.บ. ลักษณะปกครองท้องที่ พ.ศ.2457 กับตาม พ.ร.บ.สภาตำบล และองค์การบริหารส่วนตำบล พ.ศ.2537. (วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชัชชัย จันทร์สว่าง. (2545). บทบาทของกำนันผู้ใหญ่บ้านในการทำงานร่วมกันกับองค์การบริหารส่วนตำบล: กรณีศึกษาอำเภอบ่อพลอย จังหวัดกาญจนบุรี. สถาบันราชภัฏกาญจนบุรี.
ณัฐพล ใจจริง และกฤษณ์ วงศ์วิเศษธร. (2561, 27 มิถุนายน). อำนาจหน้าที่ขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. สถาบันพระปกเกล้า. สืบค้นจาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php
ทวี สุรฤทธิกุล. (2553). ท้องที่กับท้องถิ่น. หนังสือพิมพ์โพสต์ทูเดย์ออนไลน์. สืบค้นจาก
https://www.posttoday.com/politic/analysis/28674
ทัชชวัฒน์ เหล่าสุวรรณ. (2556). ปฏิสัมพันธ์เชิงอำนาจระหว่างท้องที่กับท้องถิ่นในการพัฒนาตำบลขามเรียงอำเภอกันทรวิชัย จังหวัดมหาสารคาม. วารสารรัฐศาสตร์และนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏกาฬสินธุ์, 2(2), ก.ค.-ธ.ค. 2556.
ไททัศน์ มาลา. (2559). การคงอยู่ของกำนันผู้ใหญ่บ้านในบริบทของการกระจายอำนาจสู่ท้องถิ่น: กรณีศึกษาจังหวัดปทุมธานีและจังหวัดพระนครศรีอยุธยา. วารสารวิจัยและพัฒนาวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1).
นรเสฏฐ์ นาคภัทระพงศ์, สัญญา สัญญาวิวัฒน์ และปิยนาถ บุนนาค. (2555). การบริหารจัดการมณฑลเทศาภิบาลในรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. วารสารพฤติกรรมศาสตร์, 18(2). กรกฎาคม.
บงกชมาศ เอกเอี่ยม. (2557). กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน: การวิเคราะห์บทบาทและภาวะความเป็นผู้นำกับความคาดหวังของประชาชนที่มีต่อผู้นำชุมชนท้องถิ่นในจังหวัดเชียงใหม่. วิทยาลัยบริหารศาสตร์ มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
บุญเกียรติ การะเวกพันธุ์ และคณะ. (2561, 30 มิถุนายน). พระราชบัญญัติลักษณะการปกครองท้องที่ พ.ศ. 2457. สถาบันพระปกเกล้า. สืบค้นจาก http://wiki.kpi.ac.th/index.php
ประธาน คงฤทธิศึกษากร. (2534). การปกครองท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: โครงการส่งเสริมเอกสารวิชาการ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
พชรภัทร พึงรำพรรณ. (2556). แนวทางการจัดความรู้ของกำนันผู้ใหญ่บ้านในการส่งเสริมความร่วมมือระหว่างท้องที่กับท้องถิ่นเพื่อพัฒนาความเข้มแข็งของชุมชน. คณะครุศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภิรมย์พร ไชยยนต์. (2557). การกระจายอำนาจการปกครองท้องถิ่น: ศึกษากรณีการปกครองตนเองตามเจตนารมณ์ของประชาชนในระดับจังหวัด. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
โภคิน พลกุล และคณะ. (2538). รายงานการวิจัย เรื่อง แนวทางการพัฒนากฎหมายเกี่ยวกับการ กระจายอำนาจให้แก่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พ.ศ. 2560. หมวดที่ 14 การปกครองท้องถิ่น. ราชกิจจานุเบกษา เล่ม 134 ตอนที่ 40ก วันที่ 6 เมษายน 2560
วันเฉลิม แสงสว่าง. (2557). ความรู้ความเข้าใจของประชาชนเกี่ยวกับการปกครองท้องที่และ การปกครองส่วนท้องถิ่นของประชาชนในตำบลบางคูวัด จังหวัดปทุมธานี. Journal of Nakhonratchasima College, 8(1), January – June.
ศุภสวัสดิ์ ชัชวาล. (2555). การเมืองในกระบวนการกระจายอำนาจ: ศึกษาผ่านบทบาทของนักวิชาการข้าราชการ นักการเมืองและประชาชน. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม ทุมโฆสิต. (2552). การปกครองท้องถิ่นสมัยใหม่: บทเรียนจากประเทศพัฒนาแล้ว (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
________. (2551). รายงานการวิจัย ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการกระจายอำนาจไปสู่องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น. กรุงเทพฯ: คณะรัฐประศาสนศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.