Background, Motivation, and Role of Local Female Politicians in Buriram Province
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were to: 1) study the background motivation and role of local female politicians in Buriram province; 2) study problems and obstacles for women in taking political roles; and 3) propose guidelines for the development of administrative roles of female politicians. The data was obtained from in-depth interviews of 11 local female politicians in Buriram province. The findings included as follows: In relation to the first objective as stated above, i.e. the background motivation and roles of local female politicians, six motivating and supporting factors were found; (1) family, (2) socio-economic status, (3) work performance, (4) politicians and interest group, (5) community people, and (6) one’s own interest. The outstanding roles of these local female politicians in community development were also found in relation to two aspects, namely the development of quality of life, and the preservation of environment and natural resources. Moreover, the female politicians were also found to have outstanding personal characteristics in terms of their manners and human relationships. With respect to the second objective of this study as previously outlined, i.e. problems and obstacles for women taking political roles, there were five aspects considered: (1) physiological femininity, (2) duty bound to family (3) political rivals, (4) leadership styles, and (5) cultural values and society. For the third objective, guidelines for the development of roles of local female politicians, it can be concluded that female politicians should take into account eight functions for consideration; (1) having enthusiasm in roles and readiness for the roles, (2) creating a good image for oneself, (3) developing one's own capacity, (4) campaigning for more influential roles for females in politics, (5) changing opinion concerning values relating to females in politics in order to promote public acceptance, (6) using femininity to gain an advantage in administrative work, (7) accepting other people's opinions and providing opportunity for public participation, and (8) getting involved in activities with both in individuals and community-related matters.
Article Details
References
กิตติสันติ์ ทัตตะพันธุ์. (2553). บทบาทของผู้นำสตรีกับการบริหารท้องถิ่น : กรณีศึกษานายกองค์การบริหารส่วนตำบลริมเหนือ อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิตสาขาการเมืองและการปกครอง บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
กุลิสรา ก้อนจันทร์เทศ. (2558). ปัจจัยส่งเสริมบทบาทสตรีในการเมืองท้องถิ่นกรณีศึกษาองค์การบริหารส่วนตำบลหนองหลวง อำเภอท่าตะโก จังหวัดนครสวรรค์. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการเมืองการปกครอง บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยสุโขทัย ธรรมาธิราช.
เครือข่ายกฎหมายมหาชน. (2554). ความไม่เท่าเทียมทางเพศในการบริหารรัฐกิจ. ค้นเมื่อ 22 สิงหาคม 2558 สืบค้นจาก http://public-law.net/publaw/view.aspx?id=1542.
ชยานันท์ ญาณวารี และคณะ. (2558). กระบวนการเข้าสู่ตำแหน่งทางการเมืองของสตรีในภาคกลาง. วารสารการบริหารท้องถิ่น วิทยาลัยการปกครองท้องถิ่น มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 8(4), 94-111.
ณัฏฐ์พิชชา บุญมา. (2551). ผู้นำสตรีกับบทบาททางการเมือง : กรณีศึกษา ในเขตอำเภอพัฒนานิคมจังหวัดลพบุรี. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ภิญโญ ตันพิทยคุปต์. (2540). บทบาทของสตรีในองค์การบริหารส่วนตำบล ของจังหวัดสงขลา. สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
มนัชญา โรจนไพฑูรย์. (2548). การศึกษาวิเคราะห์สถานภาพสตรีที่เป็นผู้นำชุมชน กรณีศึกษาในเขตเทศบาลตำบลท่าพระ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาไทยศึกษาเพื่อการพัฒนา บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยราชฎัชเลย.
รุ่งทิวา เขื่อนแก้ว. (2559). สตรีกับการบริหารจัดการด้านการเมืองการปกครองท้องถิ่น กรณีศึกษา : ในเขตพื้นที่อำเภอเมือง จังหวัดลำพูน. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาบริหารองค์การภาครัฐและเอกชน บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยแม่โจ้.
ฤทัยทิพย์ บุญเปี่ยม. (2555). การก้าวขึ้นเป็นผู้นำท้องถิ่นของสตรี กรณีศึกษาผู้นำสตรีอำเภอเกาะสีชัง จังหวัดชลบุรี. รายงานการศึกษาอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์การเมืองและการบริหารจัดการ มหาวิทยาลัยบูรพา.
วลีรัตน์ แสงไชย. (2542). บทบาททางการเมืองของสมาชิกสภาผู้แทนราษฎรสตรี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
วาสนา ลำดี. (2560). ขบวนผู้หญิงเสนอ “รัฐธรรมนูญที่ดี ต้องมีมิติความเสมอภาคระหว่างเพศ. ค้นเมื่อ 22 กุมภาพันธ์ 2561, สืบค้นจาก http://voicelabour.org.
ศิริลักษณ์ เงาคำ. (2554). บทบาทผู้นำสตรีท้องถิ่นที่ได้รับรางวัลในการพัฒนาท้องถิ่น. รายงานการศึกษาอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น วิทยาลัยปกครองท้องถิ่น, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
เศรษฐพร ดูศรีพิทักษ์. (2534). ถ้าอยากเป็นผู้แทน. กรุงเทพฯ: สถาบันนโยบายศึกษา สมาคมสังคมศาสตร์แห่งประเทศไทย.
สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. (2558). รายงานสถานการณ์สตรี ปี 2558 : 2 ทศวรรษปฏิญญาปักกิ่ง: เสริมพลังสตรี สร้างพลังสังคม. กระทรวงพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
สำนักงานเลขาธิการวุฒิสภา. (2554). บทบาทสตรีในเวทีการเมือง. สารวุฒิสภา. 19(17), 7 กรกฎาคม.
สำนักส่งเสริมความเสมอภาคหญิงชาย. (2552). รายงานประจำปี 2552 สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว. กรุงเทพฯ: สำนักงานกิจการสตรีและสถาบันครอบครัว กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์.
อัยภัคน์ เครือจันทร์. (2553). องค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นกับการส่งเสริมบทบาททางการเมืองท้องถิ่นของผู้บริหารท้องถิ่นสตรีในเขตจังหวัดปราจีนบุรี. รายงานการศึกษาอิสระปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการปกครองท้องถิ่น วิทยาลัยปกครองท้องถิ่น, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
อุดมเดช ดวงแก้ว. (2555). บทบาทผู้นำสตรีในการเมืองการปกครองระดับท้องถิ่นของเทศบาลนครเชียงราย. รายงานการศึกษาอิสระปริญญารัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการเมืองและการปกครอง, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.