Elderly Workers: Situation and Policy in Thailand

Main Article Content

รัชพล อ่ำสุข
ปัทพร สุคนธมาน

Abstract

This article aims to explain the situation of elderly worker in Thailand and the policy of Thai government. Regarding this issue article found the proportion of elder person who participate in the workforce about 39.4 percent. At the same time, Thailand has assisted older persons on working by pushing the policy with direct and indirect methods. For the direct method, Thailand supports loans for older persons. For indirect method, Thailand pushes on policy formulation for helping older person to work. The important consideration is that employers and the general public should provide opportunities for older person to show their ability and efficiency. The government could set incentives for employers and the public to employ older persons such as tax reduction. For the elderly, they should receive motivation and empowerment to increase their ability and efficiency and to make them realize the importance of their labor force participation in the economic development of the country.

Article Details

How to Cite
อ่ำสุข ร., & สุคนธมาน ป. (2016). Elderly Workers: Situation and Policy in Thailand. Journal of Politics and Governance, 6(1), 345–364. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/197454
Section
Research Articles

References

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2548). พระราชบัญญัติผู้สูงอายุ พ.ศ. 2546. กรุงเทพฯ: เจ. เอส. การพิมพ์.
คณะกรรมการผู้สูงอายุแห่งชาติ กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2553). แผนผู้สูงอายุแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2545 – 2564). กรุงเทพฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2549. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2551. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2552. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2553. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
มูลนิธิสถาบันวิจัยและพัฒนาผู้สูงอายุไทย และวิทยาลัยประชากรศาสตร์. รายงานประจำปีสถานการณ์ผู้สูงอายุไทย พ.ศ. 2555. กรุงเทพฯ: พงษ์พาณิชย์เจริญผล.
รักชนก คชานุบาลและคณะ. (2555). โครงการศึกษารูปแบบการบริหารจัดการและแนวทางการมีส่วนร่วมในกองทุนผู้สูงอายุ. ม.ป.ท.
รัชพล อ่ำสุข. (2556). ข้อเสนอเชิงนโยบายต่อการเตรียมตัวเข้าสู่วัยผู้สูงอายุของประชากรไทย. วิทยานิพนธ์ปริญญารัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชานโยบายสาธารณะและการจัดการภาครัฐ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
วิพรรณ ประจวบเหมาะ. (2553). ใครคือผู้สูงอายุ และประเทศไทยเป็นสังคมสูงวัยหรือยัง. วิพรรณ ประจวบเหมาะ และวรเวศม์ สุวรรณระดา (บรรณาธิการ). พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ:สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศศิพัฒน์ ยอดเพชร. 2554. รายงานการวิจัยการติดตามและประเมินผลการดำเนินงานของกองทุนผู้สูงอายุ. กรุงเทพฯ: เจพริ้นท์.
สมรักษ์ รักษาทรัพย์ และคณะ. (2553). การศึกษาอาชีพและโอกาสที่จะได้รับค่าตอบแทนที่เหมาะสมสอดคล้องกับผู้สูงอายุ. ม.ป.ท.
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2550). รายงานการสำรวจประชากรสูงอายุในประเทศไทย พ.ศ. 2550. กรุงเทพฯ: ม.ป.ท.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ประชากรสูงอายุปี พ.ศ. 2533-2573. (ออนไลน์) เข้าถึงได้จาก
http://social.nesdb.go.th/SocialStat/StatReport_Final.aspx?reportid=192&template=2R1C&yeartype=M&subcatid=27. (วันที่ค้นข้อมูล 1 ธันวาคม 2557)
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. อัตราส่วนการเป็นภาระวัยแรงงานต่อผู้สูงอายุ ดัชนีผู้สูงอายุ และสัดส่วนประชากรสูงอายุ (60 ปีขึ้นไป) ต่อประชากรรวมปี พ.ศ. 2533 -2573. (ออนไลน์) เข้าถึงได้จาก
http://social.nesdb.go.th/SocialStat/StatReport_Final.aspx?reportid=212&template=1R1C&yeartype=M&subcatid=27 (วันที่ค้นข้อมูล 1ธันวาคม2557)
สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ. (2549). แนวทางในการปฏิบัติแผนมาเก๊าว่าด้วยการดำเนินงานผู้สูงอายุในภูมิภาคเอเชียและแปซิฟิก. ม.ป.ท.
สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ. (2554). กองทุนผู้สูงอายุ. กรุงเทพมหานคร: ม.ป.ท.
สำนักส่งเสริมและพิทักษ์ผู้สูงอายุ. (2547). หลักเกณฑ์ปฏิบัติตามแนวทางปฏิบัติมาเก๊า 2004 เพื่อตรวจสอบและประเมินผลแผนปฏิบัติการเซี่ยงไฮ้เกี่ยวกับผู้สูงอายุ. ม.ป.ท.
AW PakerQut. (2002). The Aging Workforce Perspectives and Implications.Online assess at: http://www.qrc.org.au/conference/_dbase_upl/2002_spk11_Parker.pdf.
Department of Economic and Social Affairs,TheUnited Nations. (2013). Profiles of Aging. Online assess at: http://esa.un.org/unpd/popdev/AgingProfiles2013/default.aspx
Department of Economic and Social Affairs, Population Division, The United Nations Secretariat. (2013). World Population Prospects The 2012 Revision. New York: United Nations.