Cultural Politics of Thailand’s Constitutional Referendum in 2016

Main Article Content

หทัยกาญจน์ ตรีสุวรรณ
ประจักษ์ ก้องกีรติ

Abstract

This research aims at studying the Thailand’s referendum in 2016. Researcher hypothesizes that the referendum, called by the military government, is used as a political tool to make legitimate constitution. The military government attempts to take control of the civil society and take over the political society. It leads to research questions: how does the junta government define the constitution?, and what is the process of constructing referendum discourse? The qualitative methodology is used by applying content analysis of three newspapers, together with observation and in-depth interview by adopting the concept of cultural politics. The result of study shows that the junta gives 4 political meanings to the referendum 1) To be a process to get the draft constitution 'approved' 2) To raise awareness among the public about the constitution 3) To create an image of having the public involved and not simply being a decision taken by a group of people, in the establishment of the constitution after the coup. This makes the draft constitution more sacred 4) To push ‘junta’s hidden agenda’ as seen in the annex questions which allows a prime minister to be selected by senators. (Whether or not the appointed senate should be allowed to join the Lower house in selecting a prime minister) Moreover, a draft charter becomes a political space and varies by the negotiation which the National Council for Peace and Order (NCPO) has the most powerful. Campaigning against the draft in the run-up to the referendum is banned. About 530,000 officers are deployed to explain the draft and maintain order.

Article Details

How to Cite
ตรีสุวรรณ ห., & ก้องกีรติ ป. (2019). Cultural Politics of Thailand’s Constitutional Referendum in 2016. Journal of Politics and Governance, 9(1), 210–228. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jopag/article/view/193968
Section
Research Articles

References

หนังสือ และบทความในหนังสือ
กาญจนา แก้วเทพ, และ สมสุข หินวิมาน. (2553). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับสื่อสารศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกษียร เตชะพีระ. (2551). ทางแพร่งและพงหนาม ทางผ่านสู่ประชาธิปไตยไทย. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
เกษียร เตชะพีระ. คำนำเสนอในประจักษ์ ก้องกีรติ. (2556) และแล้วความเคลื่อนไหวก็ปรากฎ การเมืองวัฒนธรรมของนักศึกษาและปัญญาชนก่อน 14 ตุลาฯ (พิมพ์ครั้งที่ 2).นนทบุรี: สำนักพิมพ์ฟ้าเดียวกัน.
ไชยรัตน์ เจริญสินโอฬาร. (2557). การเมืองแบบใหม่ ขบวนการเคลื่อนไหวทางสังคมรูปแบบใหม่และวาทกรรมการพัฒนาชุดใหม่. รัฐศาสตร์แนววิพากษ์ (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ทินพันธุ์ นาคะตะ. (2543). ประชาธิปไตยไทย (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, คณะรัฐศาสตร์, โครงการเอกสารและตำรา.
เสน่ห์ จามริก. (2540). การเมืองไทยกับพัฒนาการรัฐธรรมนูญ (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิโครงการตำราสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์.

บทความวารสาร
ชาย ไชยชิต, และ นครินทร์ เมฆไตรรัตน์. (2552). การออกเสียงประชามติ: กระบวนการประชาธิปไตยทางตรงสมัยใหม่. วารสารสถาบันพระปกเกล้า, 7(3), 5-40.
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2555). การออกเสียงประชามติ (Referendum) : ประสบการณ์ของไทยกับต่างประเทศ. จุลนิติ, 9(4), 11-20.
ลัดดาวัลย์ ตันติวิทยาพิทักษ์. (2555). การออกเสียงประชามติ (Referendum) : ประสบการณ์ของไทยกับต่างประเทศ. จุลนิติ, 9(4), 5-10.
สิริพรรณ นกสวน สวัสดี. (2555). การออกเสียงประชามติ (Referendum) : ประสบการณ์ของไทยกับต่างประเทศ. จุลนิติ, 9(4), 21-27.
วิทยานิพนธ์
กุศล พยัคฆ์สัก. (2555). การเมืองวัฒนธรรมของคนหนุ่มสาวในการเคลื่อนไหวทางสังคมรูปแบบใหม่: กรณีศึกษา กลุ่มผู้นำหนุ่มสาวของเครือข่ายกลุ่มเกษตรกรภาคเหนือ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยเชียงใหม่, คณะศิลปศาสตร์.
วัชรพล พุทธรักษา. (2549). รัฐบาลทักษิณกับความพยายามสร้างภาวะการครองอำนาจนำ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, คณะรัฐศาสตร์.
เอกจิต สว่างอารมย์. (2559). การศึกษาวาทกรรม “ประชามติ” ของพลเอกประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี ผ่านรายการคืนความสุขให้คนในชาติ. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต. สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์, คณะศิลปศาสตร (นิเทศศาสตร์และนวัตกรรม).

งานวิจัย
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2545). การออกเสียงประชามติที่ขัดหรือแย้งต่อรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (พ.ศ. 2540). เสนอต่อสำนักงานศาลรัฐธรรมนูญ.

สื่อหนังสือพิมพ์
กฤษดา บุญราช. สั่ง‘ผวจ.’ประเมิน เสียงเยส-โนรธน. ไทยโพสต์. (10 พฤษภาคม 2559).

สื่อโทรทัศน์
เจษฎ์ โทณะวณิก. อมรินทร์นิวส์ไนท์. สถานีโทรทัศน์อมรินทร์ทีวี. (10 ธันวาคม 2558).
สิริพรรณ นกสวน สวัสดี. อมรินทร์นิวส์ไนท์. สถานีโทรทัศน์อมรินทร์ทีวี. (13 พฤษภาคม 2559).
อุดม รัฐอมฤต. อมรินทร์นิวส์ไนท์. สถานีโทรทัศน์อมรินทร์ทีวี. (10 ธันวาคม 2558).

สื่ออิเล็กทรอนิกส์
ไทยพับลิก้า. (4 เมษายน 2560). เรื่องสุขปนทุกข์ของ “มีชัย ฤชุพันธุ์” คนเขียน ‘รัฐธรรมนูญ 2 แผ่นดิน’. สืบค้นจาก https://thaipublica.org/2017/04/meechai-ruchuphan-4-4-2560
ไทยรัฐออนไลน์. (5 ตุลาคม 2558). 'มีชัย' แจงตอบรับนั่ง 'ปธ.กรธ.' ทดแทนบุญคุณแผ่นดิน. สืบค้นจาก http://www.thairath.co.th/content/522270
ศูนย์ทนายความเพื่อสิทธิมนุษยชน. (7 เมษายน 2560). รัฐธรรมนูญใหม่ประกาศใช้ แต่ “ผู้ต้องหาประชามติ” กว่า 104ราย ยังถูกดำเนินคดี. สืบค้นจาก
http://www.tlhr2014.com/th/?p=3924