การบริหารความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียงบ้านดอกบัว

Main Article Content

ประภาพรรณ ไชยานนท์
วิรุณสิริ ใจมา

บทคัดย่อ

การวิจัยเรื่อง “การบริหารความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา” นี้ได้ดำเนินงานวิจัยโดยมีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคม และความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา และ2) เพื่อหามาตรการและแผนงานควบคุมความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา โดยเก็บข้อมูลทั้งเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพจากสมาชิกหมู่บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา จำนวน 208 ครัวเรือน  หัวหน้าองค์กรชุมชน 10 คุ้ม หัวหน้ากลุ่มกิจกรรมการผลิตทั้งหมด 13 กลุ่ม และเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง มีเครื่องมือในการวิจัย คือ แบบสอบถาม แบบสัมภาษณ์ และแบบบันทึกการสนทนากลุ่ม


                ข้อค้นพบจากการศึกษามีรายละเอียดดังต่อไปนี้


                ผลการศึกษาโครงสร้างทางเศรษฐกิจและสังคม และความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา พบว่า มีความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจ 12 ประเด็นตามลำดับความเสี่ยง คือ 1) ความเสี่ยงด้านการใช้สารเคมีในการเกษตร สำหรับการปลูกข้าว และการควบคุมวัชพืชในแปลงเกษตร 2) ความเสี่ยงด้านระบบการจัดการข้าว เกิดจากการขาดองค์ความรู้ในการบริหารจัดการด้านธุรกิจ 3) ความเสี่ยงด้านผู้สืบทอดเจตนารมณ์ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงลดน้อยลง โดยมีสาเหตุมาจากบุตรหลานไปศึกษาและประกอบอาชีพนอกพื้นที่ และขาดความสนใจที่จะสานต่ออาชีพของบิดามารดา 4) ความเสี่ยงด้านปริมาณน้ำใช้สำหรับการเกษตรลดลง เนื่องจากพื้นที่แหล่งกักเก็บน้ำของชุมชนถูกบุกรุกและเกิดภัยธรรมชาติ ทำให้เกิดการตื้นเขิน 5) ความเสี่ยงด้านองค์ความรู้เกี่ยวกับการเข้าสู่ประชาคมอาเซียนในปี 2558 เช่น ภาษาต่างประเทศ วัฒนธรรม และประเพณี  6) ความเสี่ยงด้านค่าครองชีพสูงขึ้นจากการที่คนในชุมชนมีวิถีชีวิตที่เปลี่ยนไป มีการบริโภคสินค้ามากขึ้น 7) ความเสี่ยงด้านวัตถุดิบสำหรับการผลิตหัตถกรรมมีจำนวนลดลงและมีราคาสูง เนื่องจากสินค้าหัตถกรรมจากชุมชนเป็นที่ต้องมากขึ้น 8) ความเสี่ยงด้านรูปแบบการบริหารจัดการโฮมสเตย์ให้เป็นระบบที่ทันสมัยและเป็นมาตรฐานเพื่อรองรับนักท่องเที่ยว 9) ความเสี่ยงด้านการใช้พลังงานทดแทนซึ่งยังมีน้อยไม่เพียงพอกับความต้องการใช้พลังงานที่เพิ่มสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง 10) ความเสี่ยงด้านการจัดการขยะในชุมชนทั้งจากคนในชุมชนเอง และนักท่องเที่ยวที่ยังขาดความตระหนักในการจัดการสิ่งแวดล้อม 11) ความเสี่ยงด้านสุขภาวะของผู้สูงอายุ และจำนวนผู้สูงอายุที่เพิ่มสูงขึ้น และ 12) ความเสี่ยงด้านยาเสพติดแพร่ระบาดในชุมชน เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงของยุคโลกาภิวัตน์ เยาวชนสามารถเข้าถึงสื่อในรูปแบบต่างๆ ได้ง่ายขึ้น


ผลการหามาตรการและแผนงานควบคุมความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง บ้านดอกบัว จังหวัดพะเยา พบว่า มาตราการและแผนงานควบคุมความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจมีทั้งหมด 4 ด้าน ได้แก่ ด้านการจัดทำ


บัญชีครัวเรือน ด้านรายรับ ด้านรายจ่าย และด้านการสร้างจิตสำนึกและสืบทอดองค์ความรู้ โดยมาตรการและแผนงานควบคุมความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจทั้งหมดได้ยึดหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงเป็นแนวทางในการแก้ปัญหา


ข้อเสนอแนะจากการวิจัย ตัวชุมชนเองควรพัฒนาศักยภาพคนในชุมชน ให้ความสำคัญและดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง มีการจัดการองค์ความรู้และภูมิปัญญาชาวบ้านที่เป็นเอกลักษณ์ของชุมชน ตลอดจนสร้างเครือข่ายทั้งในระดับหมู่บ้าน ตำบล อำเภอ และระดับจังหวัด เพื่อส่งเสริมการแลกเปลี่ยนเรียนรู้และการดำเนินกิจกรรมร่วมกัน

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
ไชยานนท์ ป., & ใจมา ว. (2018). การบริหารความเสี่ยงด้านเศรษฐกิจของชุมชนเศรษฐกิจพอเพียงบ้านดอกบัว. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 12(1), 141–168. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/119877
ประเภทบทความ
บทความวิจัย
ประวัติผู้แต่ง

ประภาพรรณ ไชยานนท์

Phd. (Management) Adamson University (2003) ปัจจุบันเป็น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ สังกัดโปรแกรมวิชาบริหารธุรกิจ (เศรษฐศาสตร์ธุรกิจ)  คณะวิทยาการจัดการ  มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

วิรุณสิริ ใจมา

DBA. University of South Australia (2008), ปัจจุบันเป็น ผู้ช่วยศาสตราจารย์ สังกัดโปรแกรมวิชาบริหารธุรกิจ (เศรษฐศาสตร์ธุรกิจ)  คณะวิทยาการจัดการ  มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย

เอกสารอ้างอิง

เจริญ เจษฎาวัลย์. (2546). การบริหารความเสี่ยง. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท พอดี จำกัด.

ทวีศักดิ์ ชัยปัดถาและคณะ. (2555). บ้านภูชุมชนเศรษฐกิจพอเพียง: สู่การปฏิบัติ. วารสารการบริหารและพัฒนา, 4(3), สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org.

ธวัชชัย เพ็งพินิจและคณะ. (2554). ตัวชี้วัดความสำเร็จเกษตรพอเพียงของปราชญ์ชาวบ้านและพหุภาคีภาคอีสาน. วารสารวิจัย มสด., 9(1), สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org.

บริษัท แอดวานซ์ อินโฟร์ เซอร์วิส จำกัด (มหาชน) และ สำนักตรวจสอบภายในและพัฒนาบุคลากร. (2545). Risk Management. กรุงเทพมหานคร.

สมชัย วงษ์นายะและทวนทอง เชาวกีรติพงศ์. (2556). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารจัดการหมู่บ้านในการดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียงในจังหวัดกำแพงเพชรและจังหวัดตาก. The golden Teak: Humanity and Social Science Journal, 19(1), สืบค้นจาก https://www.tci-thaijo.org.

สำนักเสริมสร้างความเข้มแข็งชุมชน กรมการพัฒนาชุมชน กระทรวงมหาดไทย. (2554). คู่มือการพัฒนาหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงต้นแบบ . กรุงเทพมหานคร.

อเนก ชิตเกษร และพรรณนุช ชัยปินชนะ. โครงการวิจัยและพัฒนาหมู่บ้านเศรษฐกิจพอเพียงให้เป็นแหล่งท่องเที่ยว: กรณีศึกษา บ้านไร่ป่าคา ตำบลท่าตุ้ม อำเภอป่าซาง จังหวัดลำพูน.

อำพน กิตติอำพน (2551). จากปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง..สู่การปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : เพชรรุ่งการ
พิมพ์.