การพัฒนามาตรฐานกิจกรรมท่องเที่ยวในโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีเพื่อเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวหลักและเมืองรอง: กรณีศึกษาชุมชนอ่าววัดใหม่ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม

Main Article Content

วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาบริบทชุมชนและศักยภาพการท่องเที่ยวในชุมชนอ่าววัดใหม่ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม 2) เพื่อศึกษาความคาดหวังต่อกิจกรรมท่องเที่ยวในโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี และ
3) เพื่อพัฒนามาตรฐานกิจกรรมท่องเที่ยวในโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี ในการเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวเมืองหลักและเมืองรอง การวิจัยนี้ใช้วิธีการวิจัยแบบผสม เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสัมภาษณ์เชิงลึก สำหรับวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มผู้ให้ข้อมูลหลัก ได้แก่ ตัวแทนชุมชน ภาครัฐและภาคเอกชนที่อาศัยหรือทำงานในพื้นที่ไม่น้อยกว่า 10 ปี จำนวน 40 คน สำหรับกลุ่มตัวอย่างเชิงปริมาณ คือ นักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในชุมชนอ่าววัดใหม่ จำนวน 400 คน เครื่องมือที่ใช้ในการรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การหาค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อสร้างข้อสรุป ผลการศึกษาพบว่า 1) ชุมชนอ่าววัดใหม่นำศักยภาพการท่องเที่ยวในพื้นที่มาสร้างกิจกรรมการท่องเที่ยวบนเส้นทางถิ่นร้อยรัก...อร่อยร้อยร้าน เยือนตำนานหลวงพ่อสมหวัง ได้แก่ กิจกรรมท่องเที่ยววัดกลางบางพระ กิจกรรมซื้อของที่ฝากตลาดร้อยร้านวัดกลางบางพระ และกิจกรรมท่องเที่ยวเชิงเกษตรสวนส้มโอลุงเชิด 2) มีผลความคิดเห็นต่อการสร้างมาตรฐานกิจกรรมท่องเที่ยว พบว่า นักท่องเที่ยวมีความพึงพอใจในด้านบุคลากรและนักสื่อความหมายท้องถิ่น อยู่ในระดับมาก (ค่าเฉลี่ย = 4.19, SD = 0.742) เป็นอันดับแรก 3) มาตรฐานกิจกรรมท่องเที่ยวในโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี มีทั้งหมด 5 องค์ประกอบ คือ 1) ด้านบุคลากรด้านการท่องเที่ยว 2) ด้านแหล่งท่องเที่ยวและ
สิ่งอำนวยความสะดวก 3) ด้านผลิตภัณฑ์ OTOP และสินค้าอาหาร OTOP 4) ด้านกิจกรรมท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถี และ 5) ด้านการส่งเสริมการตลาดชุมชนท่องเที่ยว

Article Details

How to Cite
น้อมนำทรัพย์ ว. (2023). การพัฒนามาตรฐานกิจกรรมท่องเที่ยวในโครงการชุมชนท่องเที่ยว OTOP นวัตวิถีเพื่อเชื่อมโยงเส้นทางท่องเที่ยวหลักและเมืองรอง: กรณีศึกษาชุมชนอ่าววัดใหม่ อำเภอนครชัยศรี จังหวัดนครปฐม. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย, 18(1), 139–168. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/265057
บท
บทความวิจัย
Author Biography

วงศ์ระวิทย์ น้อมนำทรัพย์, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

ปร.ด. (การจัดการการท่องเที่ยว) วิทยาลัยการจัดการ มหาวิทยาลัยพะเยา (2561) ปัจจุบันเป็น อาจารย์ประจำ สาขาวิชาการท่องเที่ยวและการโรงแรม คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม

References

Anek Yaiin, Phrakhru Sangkharakchakkrit Puripanyo and Phra Komsan Charoenwongka. (2020). Innovatiive Ways of Good Communities: Extending Wisdom to Adding Economic Value. Journal of MCU Social Development. 6(2), 77-92. (in Thail)

Aswin Sangpikul. (2013). Research Methodology in Tourism and Hospitality. Bangkok: Dhurakij Pundit University. (in Thai)

Aumporn Linjaroen. (2011). Techniques for Analyzing Qualitative Data. Journal of Educational Measurement Mahasarakham University. 17(1), 17-29. (in Thai)

Bang Phra Subdistrict Administrative Organization. (2017). Strategy Plan of Bang Phra Subdistrict Administrative Organization (2017-2020). Retrieved March 8, 2021, from https://www.bangphralocal.go.th/post/. (in Thai)

Boonlert Jittangwattana. (2005). Sustainable Tourism Development. 1sted. Bangkok: first and Design. (in Thai)

Bussaba Sitikarn, Athitaya Pathan, Nanchaya Gateubol, Piyanuch Prangkham. (2018). Promotion of Local Wisdom in Community-based Tourism Management in Ethnic Communities in the Lanna Civilization Cluster. Jounal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 3(2), 170-192. (in Thai)

Community Development Department. (2018). Guideling for Tourism Community Project Management OTOP Nawatwithi. Bangkok : Community Development Department. (in Thai)

Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (DASTA). (2015). Guideline for Community-based Tourism Management Standard Criteria. Bangkok : Designated Areas for Sustainable Tourism Administration (Public Organization). (in Thai)

Fongchan Luangchanduang, Waraporn Panyawadee. (2018). Development of Sustainable Creative Indicators for Community-Based Tourism. Electronic Journal of Open and Distance Innovative Learning. 8(1), 79-104. (in Thai)

Ministry of Tourism and Spots. (2021). Tourism Statistics 2020. . Retrieved May 2, 2022, from https://www.mots.go.th/news/category/630. (in Thai)

Ministry of Tourism and Sports. (2014). Guidelines for Assessment of Cultural Tourist Attractions Quality Standards. Bangkok : Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)

Office of the National Economic and Social Development Council. (n.d.). Report on Economic Conditions in the Country in 2021. Retrieved May 2, 2022, from https://www.nesdc.go.th/ewt_news.php?nid=11555. (in Thai)

Pimrawee Rocharungsat. (2013). Community Tourism. 2nded. Bangkok: O.S.Printing House. (in Thai)

Photchana Suansri. (2003). Community based Tourism Handbook. 1sted. Bangkok: Tourism for Life and Nature Project. (in Thai)

Ranee Esichaikul. (2014). Niche Tourism Management. 1sted. Nonthaburi: Sukhothai Thammathirat Open University. (in Thai)

Richards and Wilson. (2000). Creative Tourism. ATLAS News 23} 16-20.

Sangha Information Center Region 14. (2021). Wat Klang Bang Phra. Retrieved October 15, 2021, from https://www.sangha14.org/index.php?url=temple&id=696. (in Thai)

Supang Chantawanich. (2010). Qualitative Research Methods. 18thed. Bangkok: Chulalongkorn University Printing House. (in Thai)

Suwimon Tirakanan. (2007). Creating Tool to Measure Variables in Social Science Research. 2nded. Bangkok: Chulalongkorn University Printinghouse. (in Thai)

Thanin Siljaru. (2005). Research and Analysis of Statistical Data with SPSS. Bangkok: V. Interprint. (in Thai).

Therdchai Choibamroong. (2021). Normalcy in New Normal, Thai Tourism in an Emergency Situation. 1sted. Bangkok: Superior Printinghouse. (in Thai)

Therdchai Choibamroong. (2009). The Role of Local Government Organizations in Sustainable Tourism Development based on Concept of Sufficiency Economy. Bangkok: Cabinet and Royal Gazette Publishing Office. (in Thai)

Uthumporn Rueangrit, Pakamas Chairatana. (2022). Creative Tourism Route Model Based on Cultural Wisdom of Ban Don Manao Tai Dam Ethnic Suphanburi Province. Journal of Liberal Art of Rajamangala University of Technology Suvarnabhumi, 40(1), 113-127. (in Thai)

Weerapon Thongma. (2016). Community Based Tourism: CBT for Developing Quality of Life Community in Forest Area. Retrieved March 11, 2021, from http://www.dnp.go.th/fca16/file/149xy4ghqzsh3j1. (in Thai)

Western Regional Rajabhat University Research Network. (2020). Creative Safety Gastronomy Tourism of Agricultural Community-base on Spatial Diversity in Western Region (Research Report). National Research Council of Thailand (NRCT). (in Thai)

Yamane. (1973). Statistics: on Introductory Analysis. New York: Harper & Row.