อิทธิพลเชิงโครงสร้างของปัจจัยด้านนวัตกรรมที่ส่งผลต่อ ความยั่งยืนทางธุรกิจของวิสาหกิจชุมชน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาลักษณะของปัจจัยด้านนวัตกรรมในการดำเนินงานและ ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนที่เกิดขึ้นจากปัจจัยด้านนวัตกรรม รวมถึงศึกษาอิทธิพลเชิงโครงสร้างของปัจจัยด้านนวัตกรรมที่มีต่อความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย เป็นงานวิจัยเชิงปริมาณ โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือวิจัย เก็บรวมรวมข้อมูลจากสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย จำนวน 465 คน ผลการวิจัยพบว่า
ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง อายุระหว่าง 30 - 40 ปี เป็นสมาชิกของกลุ่มวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมืองจังหวัดเชียงราย
การวิเคราะห์ปัจจัยด้านนวัตกรรมในการดำเนินงานของวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย พบว่า มีการนำปัจจัยด้านนวัตกรรมมาใช้ในการดำเนินงานภาพรวมอยู่ในระดับมาก โดยด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดได้แก่ นวัตกรรมด้านการผลิต รองลงมาได้แก่ นวัตกรรมด้านผลิตภัณฑ์ และน้อยที่สุด ได้แก่ นวัตกรรมด้านการจัดการ ตามลำดับ
การวิเคราะห์ความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนที่เกิดขึ้นจากการนำปัจจัยด้านนวัตกรรมมาใช้ในการดำเนินงาน พบว่า ในภาพรวมเกิดขึ้นในระดับมาก โดยความยั่งยืนที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุดได้แก่ ความยั่งยืนด้านสิ่งแวดล้อม รองลงมาได้แก่ ความยั่งยืนด้านสังคม และน้อยที่สุด ได้แก่ ความยั่งยืนด้านเศรษฐกิจ ตามลำดับ
การวิเคราะห์อิทธิพลเชิงโครงสร้างของปัจจัยด้านนวัตกรรมที่มีต่อความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย พบว่า อิทธิพลเชิงโครงสร้างของปัจจัยด้านนวัตกรรมที่มีผลกระทบต่อความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงราย ที่พัฒนาขึ้นมีความกลมกลืนกับข้อมูลเชิงประจักษ์ โดยปัจจัยด้านนวัตกรรมมีอิทธิพลทางบวกต่อปัจจัยความยั่งยืนของวิสาหกิจชุมชนในเขตอำเภอเมืองจังหวัดเชียงราย
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
References
Anthong P. and Eakkachaipaiboon S.. (2019). Checklist for Conquering sustainable business, a tool to drive the organization towards sustainability for business startups to develop sustainability in the organization. Bangkok. Sustainable Capital Market Development Center, Stock Exchange of Thailand. (in Thai)
Barbier, E. (2013). Structural change, dualism and economic development : The role of the vulnerable poor on marginal lands. Washington, DC: World Bank.
Bollen, K. A., (1989). Structural equations with latent variables. New York: Wiley.
Byrne, B. M. (1994). Burnout: Testing for the validity, replication, and invariance of causal structure across elementary, intermediate, and secondary teachers. American Educational Research Journal. 31(3), 645–673.
Chaiphawang K. (2021). Business Innovation Management. Chaing Rai. Smile Shop. (in Thai)
Chaiphawang K., Jongsureyapas C. and Mingmalairak P. (2017). Structural Equation Modelling of Creative Economy Business Resources Utilization and Creative Economy Strategies Implementation toward the Sustainability of Northern Thai Community Based Enterprises. Journal of Management and Development Ubon Ratchathani Rajabhat University. 6(1). 173-200. (in Thai)
Chinchang P. (2020). Service Innovation Capability and Sustainable Firm Performance: An Empirical Research of Hotel Business in Thailand. Panyapiwat Journal. 12(1). 15-29. (in Thai)
Community Enterprise Promotion Division. (2020). Community enterprise summary report approved for registration Classified by area District level (Chiang Rai Province Chiang Rai City). Retrieve October 26, 2020, from http://smce.doae.go.th/smce1/report/select_report_smce.php?report_id=17.
Comrey, A. L., & Lee, H. B. (1992). A First Course in Factor Analysis (2nd ed.). New Jersey: Lawrence Erlbaum Associates. Retrived October 15, 2009, from http:// www. ingentaconnect.com/content/apl/lcbi.
Drucker,P.F. (1985). The Discipline of Innovation. Harvard Business Review. Vol. 68, no. 4, 67-72.
Evan, W.M. (1966). Organizational Lag . H u m a n Organization. Vol.25, (spring), 51-53.
Fan, X., Thompson, B., & Wang, L. (1999). Effects of sample size, estimation methods, and model specification on structural equation modeling fit indexes. Structural Equation Modeling, 6(1), 56–83.
Inbueng L, Kunpalin P and Toopoj P. (2021). Management to Strengthen the Community Enterprise in Khon Kaen Province. Journal of Social Science and Buddhistic Anthropology. 6(3), 234-251. (in Thai)
Keandoungchan N., Donkwa K. and Wichitsatein S. (2018). Generation Y Consumer Behavior of Goods Purchasing via Social media. Veridian E-Journal Silpakorn University. 11(1), 561-577. (in Thai)
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling. New York: The Guilford Press.
Leearthama P., Phuangsaichai S., Phannarong S. and Boonyasana P. (2016). Sustainability Evaluation of Community Product Group. Journal of Economic. 20(1), 1-43. (in Thai)
Mann, S., & Gazzarin, C. (2004). Sustainability indicators for Swiss dairy farms and the general implications for business/government interdependencies. International Review of Administrative Sciences. 70(1), 111-121.
Ministry of Natural Resources and Environment. (2013). Introduction to Sustainable Development. Retrieved January 20, 2016, from http://lib.mnre.go.th/lib/book/TheFutureWeWant_KhamRu.pdf (in Thai)
Nanteesoo C. and Sriboonlue A. (2018). The Influence of Marketing Mix and Brand Image on Brand Equity. RMUTT Global Business and Economics Review. 13(2), 1-15. (in Thai)
Office of the National Economic and Social Development Council. (2018). The 20-year national strategy (2018-2037). Retrieved from https://www.nesdb.go.th/download/document/ SAC/ NS_PlanOct2018.pdf. (in Thai)
Pecharak P, Jangruxsakul S. (2015). Sustainable management of auto part in sedan supply chain, Dhurakij Pundit University. Retrieved March 20, 2021, from http://libdoc.dpu.ac.th/research/159567.pdf (In Thai)
Phoompherk C. and Anusonphat N. (2020). The Potential and Strength of Community Enterprises in Ayutthaya Province. Journal of Management Science Review. 22(1), 133-144. (in Thai)
Pisanbootra P. (2014). The Strategy of Community Enterprise Management in Prachinburi Province. Electornic Journal of Open and Distance Innovative learning. 8(1). 105-120. (in Thai)
Rujirathanalux K, Charpavang C., and Pongpearchan P. (2017). Effects of Marketing Innovation Creation on Competitive Advantage of the Producing Business of car Component and Engine in Thailand. Journal of Accountancy and Management, Mahasarakham University. 9(2): 171-182. (in Thai)
Saeng-on P. (2011). The Model of plan for community self-reliance Accordance With sufficiency economy In Samut Songkhram Province. Retrieved March 20, 2021, from http://www.ssruir.ssru.ac.th/bitstream/ssruir/595/1/216-54.pdf. (in Thai)
Saithep K. and Permthai P. (2017). Guideline for The Community Product Development for Export of Artificial Flowers Community Business Group at Mae Tha Sub-Distrist, Mae Tha District, Lampang Province. Journal of Modern Management Science. 10(2). 1-11. (in Thai)
Sirikutta S. (2013). Creative economy strategies affecting business organization success: Case study of upper central part industrial entrepreneurs. Retrieved April 8, 2021. From http://kasetsartjournal.ku.ac.th/kuj_files/2013/A131125 1433136718.pdf. (in Thai)
Siriwan T. (2021). The Development of Sustainable Success Indicatiors of the Chiwavitee Community enterprise group Nam kian subdistrict, phu phiang district, Nan Province. Retrieved March 20, 2021, from http://ir.mju.ac.th/dspace/bitstream/123456789/423/1/6101332004.pdf. (in Thai)
Songsom, A. (2017). Effects of Innovativeness on Competitive Advantage of Small and Medium Enterprises (SMEs) in Songkhla Province. Journal of Humanities, Social Sciences and arts. 12(3). 821-835. (in Thai)
The Community Development Department. (2021). OTOP Sales Report. Retrieved January 20, 2022, from http://logi.cdd.go.th/otop/index.php?menu=loginOtop. (in Thai)
Thonglad P., Intakan P. and Busaba B. (2015). Guidelines for Improving the Sustainable Business According to Sufficiency Economy Philosophy of SMEs in Lampang Lumphun and Chiang Mai. Journal of the Association of Researchers. 21(1). 74-87. (in Thai)
Ullman, J. B. (2001). Structural equation modeling. In B. G. Tabachnick, & L. S. Fidell (Eds.), Using multivariate statistics (pp. 653-771). Boston, MA: Pearson Education.
Utterback, J. M. (1994). Radical innovation and corporate regeneration. Research Technology Management, 37(4), 10.
World Conference on Environment and Development. (1987). Report of the world commission on environment and development: Our common future. Retrieved January 20, 2016, from http://www.un-documents.net/our-commonfuture.pdf.
Ministry of Natural Resources and Environment. (2013). Introduction to Sustainable Development. Retrieved September 20, 2021, from http://lib.mnre.go.th/lib/book/TheFutureWeWant_KhamRu.pdf (in Thai)
Leearthama P, Phaungsaijai S, Pannarong S. and Boonyasena K. (2016). Sustainability Evaluation of Community Product Group. CHIANG MAI UNIVERSITY JOURNAL OF ECONOMICS. 20(1), 1-43. (in Thai)