Communication in Ritual, Ritual in Communication
Article Sidebar
Published:
Jun 6, 2018
Main Article Content
Abstract
This article aimed to give an introductory, integrative bridging approach between two concepts of “ritual” and “communication”. Based on E.W. Rothenbuhler’s proposition, various attributive definition of ritual will take into consideration. For example, ritual is a formal mode of action, voluntary performance and communication without information. Eventually, it is noticeable that in the present day, there is a large amount and a great variety, both traditional and new form, of ritual action. In this sense, it is seen that ritual communication is still an essential and dynamic element in modern society.
Article Details
How to Cite
แก้วเทพ ก. (2018). Communication in Ritual, Ritual in Communication. Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University, 5(1), 1–26. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmscrru/article/view/127394
Section
Research Articles
Views and opinions expressed in the journal do not necessarily reflect those of the editors.
References
กาญจนา แก้วเทพ (2545). เมื่อสื่อและสร้างวัฒนธรรม, คณะนิเทศศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. กาญจนา แก้วเทพ (2549). เมื่อพิธีกรรมเป็นลำนําแห่งความสุข " ใน ยึดหลักปั กแน่นกับสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุขภาพ โครงการสื่อพื้นบ้านสื่อสารสุข สํานักงานกองทุน สนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) กุลวิชญ์ สําแดงเดช (2551). "การใช้สื่อเพื่อสร้างและธํารงรักษาอัตลักษณ์ของแฟนสโมสรฟุตบอล จ.ชลบุรี" วิทยานิพนธ์ ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. ฉลาดชาย รมิตานนท์ (2527). "ผีเจ้านาย" โครงการตํารามหาวิทยาลัย สํานักหอสมุด มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. ชลวรรณ วงษ์อินทร์ (2548). "ชีวิตวัฒนธรรมของกลุ่มแฟนเพลงเฮพวี่เมทัลในประเทศไทย" วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์จุฬาลงกรณ์ มหาวิทยาลัย. ณัฐสุพงศ์ สุขโสต (2548). "บทบาทของการสื่อสารกับกระบวนการสร้างและสืบทอดวัฒนธรรม " แฟนบอล "กับสังคมไทย "วิทยานิพนธ์ ปริ ญญามหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัย ธรรมศาสตร์. ปีที่ 5 ฉบับที่ 1 (มกราคม - มิถุนายน 2553) วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย 26 นิธิ เอียวศรีวงศ์ (2546). ลัทธิพิธีเสด็จพ่อร.5 สํานักพิมพ์มติชน กรุงเทพมหานคร. พระธรรมปิฎก (2537). พิธีกรรมใครว่าไม่สําคัญ, มูลนิธิพุทธธรรม กรุงเทพมหานคร. สมสุข หินวิมาน และคณะ (2553) "การบริหารจัดการสื่อพิธีกรรมแบบมีสวนร่วมด้วยนวัตกรรมการวิจัย" ใน กาญจนา แก้วเทพ และคณะ, การบริหารจัดการ วัฒนธรรมพื้นบ้านแบบมีส่วนร่วมด้วยนวัตกรรมการวิจัย, สํานักงานคณะ กรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ (สวช.) อคิน รพีพัฒน์ (2551). วัฒนธรรมคือความหมาย : ทฤษฎีและวิธีการของคลิ ฟฟอร์ด เกียร์ซ, ศูนย์มานุษยวิทยา สิรินธร, กรุงเทพมหานคร. Aldridge, A. (2007) (2nd ed.). Religion in the Contemporary World, Polity. Bell, C. (1992). Ritual Theory, Ritual Practice, New York: Oxford University Press. Brown, R. B (ed) (1980). Ritual and Ceremonies in Popular Culture, Ohio: Bowling Green University Popular Press. Bocock, R. (1974). Ritual in Industrial Society, George Allen & Unwin Ltd. Carey, J.W. (1992). Communication as Culture, Routledge. Couldry, N. (2003). Media Rituals: A Critical Approach, Routledge. Dayan, D. & Katz E. (1992). Media Events, Harvard University Press. Durkheim, E. (1965). The Elementary Forms of the Religion Life, New York: Free Press. Kopping, K.P. et al (eds) (2006). Ritual and Identity, LIT Verlag, Berlin. Ling, R. (2008). New Tech, New Ties, The MIT Press, Cambridge, Massachusetts. Marsden, M.T. (1980). "Television Viewing as Ritual" in Ritual and Ceremony in Popular Culture, Brown, R. B (ed.) Ohio: Bowling Green University Popular Press. Rothenbuhler, E.W. (1998). Ritual Communication, Sage Publications. Rothenbuhler, E.W. & Coman, M. (eds) (2005). Media Anthropology, Sage Publications.