พฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคลของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น ในเขตอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา (1) พฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคลและ (2) ความสัมพันธ์ระหว่างด้านปัจจัยส่วนบุคคล ด้านปัจจัยความรู้ และด้านพฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคลของพนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี เครื่องมือที่ใช้ในงานวิจัย คือ แบบสอบถาม กลุ่มตัวอย่าง คือ พนักงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอเขมราฐ จังหวัดอุบลราชธานี จำนวน 220 คน โดยรวบรวมข้อมูลระหว่างเดือนธันวาคม 2560 - มกราคม 2562 และใช้การวิเคราะห์สถิติด้วยร้อยละ ค่าเฉลี่ย สถิติสหสัมพันธ์ของสเปียร์แมน และสถิติการทดสอบแบบไคสแควร์ ผลการศึกษาพบว่า พนักงานองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นในเขตอำเภอเขมราฐ  ส่วนใหญ่มีเป้าหมายการออมเพื่อใช้จ่ายเมื่อมีความจำเป็น/ฉุกเฉิน มีการออมในรูปแบบเงินฝากออมทรัพย์และออมไม่เกิน 5% ของรายได้ต่อเดือน พนักงานส่วนใหญ่มีหนี้สินจากการกู้ยืมเงินจากธนาคารและสามารถชำระหนี้ได้ไม่เกิน 10,001 - 15,000 บาทต่อเดือน อย่างไรก็ตาม ส่วนใหญ่มีการลงทุนในธุรกิจส่วนตัวแต่ยอมรับความเสี่ยงได้ในระดับต่ำและมีการบริหารความเสี่ยงโดยการเก็บออมเป็นเงินฝากธนาคารเพราะต้องการเงินไว้ใช้จ่ายในยามฉุกเฉินจำนวน 15,001 - 20,000 บาทต่อเดือน สำหรับการวางแผนเกษียณนั้น ส่วนใหญ่ต้องการเงินจำนวนประมาณ 15,001 - 20,000 บาทต่อเดือนเพื่อใช้จ่ายหลังเกษียณและคิดว่าจะนำเงินฝากธนาคารมาใช้ อนึ่ง พนักงานส่วนใหญ่มีรายได้ไม่ถึงเกณฑ์เสียภาษีและจะวางแผนภาษีโดยการประกันชีวิตเพื่อลดหย่อนภาษี ส่วนการทดสอบความสัมพันธ์นั้นพบว่า ปัจจัยด้านความรู้และพฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคลมีความสัมพันธ์กันในทิศทางเดียวกันในระดับปานกลาง และเพศไม่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคล แต่ประเภทพนักงานมีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริหารการเงินส่วนบุคคล