ปัญหากฎหมายเกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสิทธิสวัสดิภาพ และสวัสดิการของนักแสดงเด็กในอุตสาหกรรมบันเทิง

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษากฎหมายเกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสวัสดิภาพและสวัสดิการของนักแสดงเด็กของประเทศไทย และต่างประเทศ 2) เพื่อศึกษาปัญหาการไม่มีกฎหมายเฉพาะมาบังคับใช้เกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสวัสดิภาพและสวัสดิการของนักแสดงเด็ก การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงเอกสารด้วยวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลเอกสารจากหนังสือ บทความ วิทยานิพนธ์ รายงานการวิจัย และ               สื่ออิเล็กทรอนิกส์ที่เกี่ยวข้องแบบทุติยภูมิ (secondary data) และ แบบปฐมภูมิ (primary data)

ผลการวิจัยพบว่า 1) กฎหมายเกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสวัสดิภาพและสวัสดิการของนักแสดงเด็กของประเทศไทยและต่างประเทศ สรุปได้ว่า กฎหมายของประเทศออสแตรเลีย ได้ออกกฎหมายคุ้มครองนักแสดงเด็กในด้านสวัสดิภาพ ความปลอดภัยของนักแสดงเด็กไว้อย่างครอบคลุม และชัดเจน โดยกำหนดให้เป็นหน้าที่ของนายจ้างต้องปฏิบัติตามที่กฎหมายกำหนด แต่พระราชบัญญัติว่าด้วยข้อสัญญาที่ไม่เป็นธรรม พ.ศ. 2540 ให้ความสำคัญในการควบคุมการกระทำที่ไม่ถูกต้องหรือไม่เป็นธรรมในการทำสัญญาในวงการธุรกิจและกิจการต่าง ๆ ในประเทศไทย ซึ่งหลักการของพระราชบัญญัตินี้คือการให้ความคุ้มครองแก่ฝ่ายที่อยู่ในฐานะที่ไม่สามารถปกป้องกันตัวเองได้ เช่น ฝ่ายที่ไม่มีความรู้ความสามารถหรือประสบการณ์ในการทำสัญญามากพอที่จะป้องกันตัวเองจากการเลือกทำสัญญาที่ไม่เป็นธรรมซึ่งกำหนดให้สัญญาที่ไม่เป็นธรรมมีผลเท่ากับการยกเลิก หรือ สัญญาที่ไม่เป็นธรรมจะถูกตัดสินให้เป็นโมฆะ และฝ่ายที่ได้รับความเสียหายจากการทำสัญญาที่ไม่เป็นธรรมสามารถเรียกร้องคืนค่าเสียหายจากการดำเนินคดียื่นฟ้องต่อศาลได้ตามกฎหมาย เพื่อให้มั่นใจได้ว่าความปลอดภัยของการทำสัญญาจะได้รับการคุ้มครองอย่างเพียงพอ 2) ปัญหาการไม่มีกฎหมายเฉพาะมาบังคับใช้เกี่ยวกับมาตรการคุ้มครองสวัสดิภาพและสวัสดิการของนักแสดงเด็ก สรุปได้ว่า ภายใต้พระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541 ยังไม่มีกฎหมายคุ้มครองแรงงานเด็กได้อย่างครอบคลุม ซึ่งกฎหมายไทยไม่มีบทกฎหมายคุ้มครองแรงงานเด็กในอุตสาหกรรมบันเทิงไว้โดยเฉพาะ รวมถึงอำนาจหน้าที่ของหน่วยงานที่รับผิดชอบและมาตรการอื่นทางกฎหมายที่มีอยู่ยังไม่เพียงพอต่อการคุ้มครองเด็กที่ถูกแสวงหาประโยชน์จากอุตสาหกรรมบันเทิง