การสร้างเครือข่ายการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติเพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน ของประชาชนและผู้สูงวัยแห่งอนาคต

ผู้แต่ง

  • พระศรีวชิรวาที
  • พระมหานิวัฒน์ มหาโชติวฑฺฒโน
  • พระมหาวิรุธ วิโรจโน, ขวัญใจ แก้วแสง และ อรวรรณ แก้วมาตย์ มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย วิทยาเขตอีสาน

คำสำคัญ:

การสร้างเครือข่าย; การพัฒนาพุทธวิถีชีวิต; สังคมอุดมคติ; การส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน

บทคัดย่อ

การสร้างเครือข่ายการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติ เพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชนของประชาชนและผู้สูงวัยแห่งอนาคต มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาการสร้างเครือข่ายการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติเพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน 2) พัฒนาแนวทางการสร้างเครือข่ายการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน และ 3) สร้างเครือข่ายการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติเพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน การวิจัยเป็นแบบผสมผสานวิธี โดยมีแบบแผนการวิจัยเชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมายวิจัย ผู้บริหาร ผู้นำ และสมาชิกกลุ่มวิสาหกิจชุมชนทอผ้าไหม ตำบลห้วยแก อำเภอชนบท จังหวัดขอนแก่น 9 กลุ่ม จำนวน 75 คน เครื่องมือวิจัย แบบสอบถามและแบบสัมภาษณ์ ได้รับการพัฒนาคุณภาพโดยดัชนีความสอดคล้องและความเชื่อมั่นโดยวิธีของครอนบาค เท่ากับ 0.96 ผู้วิจัยทำผลการวิเคราะห์เชิงปริมาณและเชิงคุณภาพ

ผลการวิจัยพบว่า 1) ปัจจัยที่ส่งผลต่อการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติ โดยภาพรวมมีความคิดเห็นอยู่ในระดับมาก และความคิดเห็นในรายด้าน พบว่า ด้านความสุข อยู่ในระดับมากที่สุด ส่วนด้านอื่น ๆ อยู่ในระดับมาก คือ ด้านคุณธรรมจริยธรรม ด้านการส่งเสริมกลุ่มวิสาหกิจชุมชน ด้านการสร้างเครือข่าย และ ด้านความสมดุลของสิ่งแวดล้อม 2) พุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติเพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชนตามหลักทิฏฐธัมมิกัตถประโยชน์ พบว่า มีความคิดเห็นอยู่ในระดับมากที่สุดทั้งโดยภาพรวมและรายด้าน คือ ด้านสมชีวิตตา ด้าน    อารักขสัมปทา ด้านกัลป์ยาณมิตตตา และ ด้านอุฏฐานสัมปทา 3) ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยที่ส่งผลต่อการสร้างเครือข่ายการส่งเสริมวิสาหกิจชุมชนและพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติ พบว่า มีความสัมพันธ์เชิงบวก อยู่ในระดับน้อย อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับ .05

เอกสารอ้างอิง

Association of the Elderly Council of Thailand. (2020). Handbook for elderly clubs. Retrieved April 3, 2022, from http://www.dop.go.th/main/knowledge_detail.php?id=232ce0fd

National Strategy Committee Secretariat Office. (2018). National strategy B.E. 2561–2580 (2018–2037) [Royal Gazette edition]. Retrieved April 3, 2022, from https://drive.google.com/file/d/1XSBMp8OCsauJqECOB-XZLB91-cRrNsEV/view

Onkham, V., et al. (2021). The potential for management of community enterprise groups: A case study of the mat-weaving occupational group “Mae Baan Tawan Sii Thong”, Ban Tha Sieow, Sa-at subdistrict, Phothichai district, Roi-Et province. Journal of Legal Entity Management and Local Innovation, 7(6), 255–270.

Phra Dhammapitaka (P.A. Payutto). (2000). Dictionary of Buddhism: Compendium edition. Bangkok: Mahachulalongkornrajavidyalaya University Press.

Mahāvaddhana Panyadhipo (Khamkhen). (2019). [Article title]. Journal of MCU Philosophy, volume 2(1), pages.

Nantawat Namasakun et al. (2018). [Details unavailable – please provide title and publication information for completion].

Seree Pongpis. (2018). Conceptual foundations from the master plan to community enterprises. Bangkok: Palang Panya.

Sriparinya Thoopkrajung. (2021). Directions for community enterprise development. Community Development Journal, 42(10), 14–18.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

26-02-2025

รูปแบบการอ้างอิง

พระศรีวชิรวาที, มหาโชติวฑฺฒโน พ. ., & ขวัญใจ แก้วแสง และ อรวรรณ แก้วมาตย์ พ. ว. (2025). การสร้างเครือข่ายการพัฒนาพุทธวิถีชีวิตสังคมอุดมคติเพื่อส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน ของประชาชนและผู้สูงวัยแห่งอนาคต. วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์, 10(1), 867–877. สืบค้น จาก https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jmbr/article/view/273490

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย