รูปแบบนโยบายการศึกษาเพื่อการขับเคลื่อนสู่ประชาคมอาเซียนของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1) ระดับนโยบายการศึกษา 2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อนโยบาย และ 3) รูปแบบโครงสร้างความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายและการขับเคลื่อนสู่ประชาคมอาเซียนของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ ประชากร ได้แก่ ผู้ปกครองนักเรียน ผู้บริหารการศึกษา ครูและบุคลากรทางการศึกษาของโรงเรียนสังกัดกรุงเทพมหานคร ในปีการศึกษา 2565 จำนวน 30,871 คน         กลุ่มตัวอย่างทำการสุ่มแบบเจาะจงและเทียบตารางของทาโร่ยามาเน่ ได้ 2,313 คน เก็บข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม และนำมาวิเคราะห์โดยการแจกแจงความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์โมเดลริสเรล (Lisrel Model)

           ผลการวิจัยพบว่า 1) ระดับนโยบายการศึกษาสาธารณะตัวแบบบูรณาการด้านประสิทธิภาพในการวางแผนและควบคุมด้านสมรรถนะขององค์การหรือหน่วยงานที่นำไปปฏิบัติ ด้านภาวะผู้นำและความร่วมมือด้านการเมือง และการบริหารสภาพแวดล้อมภายนอกอยู่ในระดับมาก ด้านการพัฒนาศักยภาพของนักเรียนด้านการพัฒนามาตรฐานการศึกษา ด้านการปรับตัวเข้าสู่ประชาคมอาเซียน และด้านการขับเคลื่อนโรงเรียนสู่ประชาคมอาเซียนของสำนักงานคณะกรรมการศึกษาพื้นฐานอยู่ในระดับมาก 2) ปัจจัยที่มีผลต่อนโยบายการศึกษา พบว่า ด้านประสิทธิภาพในการวางแผนและควบคุมมีค่าน้ำหนักมากที่สุดเท่ากับ 1.67 รองลงมา คือด้านสมรรถนะขององค์การหรือหน่วยงานนำไปปฏิบัติมีค่าน้ำหนักเท่ากับ 1.63 ด้านการเมืองและการบริหารสภาพแวดล้อมภาพนอกมีค่าน้ำหนักเท่ากับ 0.48 โมเดลด้านการศึกษาเพื่อการขับเคลื่อนสู่ประชาคมอาเซียน ด้านการพัฒนามาตรฐานการศึกษา มีค่าน้ำหนักมากที่สุดเท่ากับ 1.32 รองลงมา ด้านการพัฒนาศักยภาพของนักเรียนมีค่าน้ำหนักเท่ากับ 0.89 ด้านการขับเคลื่อนโรงเรียนสู่ประชาคมอาเซียนมีค่าน้ำหนักน้อยที่สุดเท่ากับ 0.39  3) รูปแบบโครงสร้างความสัมพันธ์ระหว่าง นโยบายการศึกษาและการขับเคลื่อนสู่ประชาคมอาเซียน มีค่าความสัมพันธ์ทางบวก ระหว่าง 0.442-0.685 โมเดลโครงสร้างรูปแบบความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายสาธารณะตัวแบบเชิงบูรณาการและการขับเคลื่อนสู่ประชาคมอาเซียน มีค่าร้อยละ 82 ด้านการเมืองและการบริหารสภาพแวดล้อมภายนอกร้อยละ 63.00 ด้านสมรรถนะขององค์การหรือหน่วยงานนำไปปฏิบัติร้อยละ 51.00 และด้านประสิทธิภาพการวางแผนและควบคุมร้อยละ 41.00