การพัฒนาสมรรถนะด้านการปฏิบัติงานของไวยาวัจกรในเขตจังหวัดสุพรรณบุรี

บทคัดย่อ

บทความวิจัยนี้มีเป็นการศึกษาวิจัยแบบผสานวิธี ระหว่างการวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปริมาณ ใช้แนวคิดเกี่ยวกับคุณลักษณะไวยาวัจกร สมรรถนะของไวยาวัจกร และแนวคิดเกี่ยวกับการพัฒนาสมรรถนะด้านการปฏิบัติงานของไวยาวัจกรเป็นกรอบการวิจัย พื้นที่วิจัย คือ จังหวัดสุพรรณบุรี กลุ่มตัวอย่าง คือ ไวยาวัจกรในจังหวัดสุพรรณบุรี จำนวน 220 คน ใช้วิธีคัดเลือกแบบแบ่งชั้นอย่างเป็นสัดส่วน โดยเบื้องต้นทำการสุ่มกลุ่มตัวอย่าง โดยการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างง่าย  จากนั้นจึงทำการสุ่มตัวอย่างด้วยวิธีการสุ่มอย่างเป็นระบบ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสัมภาษณ์และแบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลประกอบด้วยค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ยและค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิธีการวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ การวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้วิเคราะห์เนื้อหาแล้วเขียนบรรยายเชิงพรรณนา

ผลการวิจัยพบว่า 1) สมรรถนะด้านการปฏิบัติงานของไวยาวัจกร ในภาพรวม มีความคิดเห็นในระดับมาก เมื่อพิจารณาเป็นรายด้านอันดับแรก คือ การได้ทรัพย์สินมาเป็นศาสนสมบัติของวัด รองลงมา คือการเก็บรักษาเงินของวัด และด้านที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุด คือ การกันที่ดินซึ่งเป็นที่วัดให้เป็นที่จัดประโยชน์ 2) การพัฒนาสมรถนะด้านการปฏิบัติงานของไวยาวัจกร ในการจัดการทรัพย์สินของพระพุทธศาสนาตามความถูกต้องนั้น มีความจำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีหน่วยงานภาครัฐเข้ามารับผิดชอบบำรุงรักษา ในการจัดทำทะเบียนทรัพย์สินที่จัดประโยชน์ ทะเบียนผู้เช่าหรือผู้อาศัยไว้ให้ถูกต้อง โดยวัดจะต้องทำสัญญาเป็นข้อผูกพันกับผู้เช่าอย่างมั่นคง วัดจะต้องออกใบเสร็จรับเงินแสดงการรับทุกครั้ง 3)แนวทางการพัฒนาสมรถนะด้านการปฏิบัติงานของไวยาวัจกร คือ พัฒนาความรู้ ความเข้าใจเกี่ยวกับทรัพย์สินของวัดและการแบ่งประเภททรัพย์สินของวัด การจัดทำทะเบียนทรัพย์สินที่จัดประโยชน์ จัดทำทะเบียนทรัพย์สินรวมถึงหนังสือสัญญาใด ๆ อย่างมั่นคง และพัฒนาความรู้ด้านการเก็บรักษาเงินของวัด การออกใบเสร็จรับเงิน การออกใบอนุโมทนา