พุทธนวัตกรรมในการพัฒนาการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชน
คำสำคัญ:
พุทธนวัตกรรม, การพัฒนาการเรียนรู้, เด็กและเยาวชนบทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ ดังนี้ 1) เพื่อศึกษารูปแบบพุทธนวัตกรรมในพัฒนาการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชนในสังคมไทย 2) เพื่อพัฒนารูปแบบพุทธนวัตกรรมในพัฒนาการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชนมัธยมศึกษาทั้ง IQ และ EQ ปัญญาและอารมณ์ ในจังหวัดนครปฐม 3) เพื่อสร้างรูปแบบพุทธนวัตกรรมในพัฒนาการเรียนรู้ของเด็กและเยาวชน สำหรับพระธรรมทายาท ในจังหวัดนครปฐม คณะผู้วิจัยได้กำหนดใช้วิธีวิจัยแบบผสานวิธี ประกอบด้วย การวิจัยเชิงปริมาณ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถาม จำนวนนักเรียนในแต่ละโรงเรียนทั้งหมด 5 โรงเรียน มีดังนี้ 1) โรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา 2) โรงเรียนปรีดารามวิทยาคม 3) โรงเรียนนาคประสิทธิ์ 4) โรงเรียนหอมเกร็ด และ 5) โรงเรียนวัดท่าพูด นครผลประชานุกูล รวมทั้งสิ้น 5,703 คน และสุ่มตัวอย่างด้วยตาราง สุ่มตัวอย่างของ Taro Yamane ได้กลุ่มตัวอย่าง 375 คน, การวิจัยเชิงคุณภาพ โดยการร่วมกิจกรรมกับฝ่ายสงฆ์, ฝ่ายฆราวาส และกลุ่มเป้าหมาย ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยการสัมภาษณ์เชิงลึก กับผู้ให้ข้อมูลผ่ายพระสงฆ์ที่ทำหน้าที่พระสอนศีลธรรม พระวิปัสสนาจารย์ และผู้ช่วยเจ้าอาวาส, ฝ่ายครูที่ทำหน้าที่เกี่ยวข้อง ประธานนักเรียนที่เป็นตัวแทนนักเรียน จำนวน 20 คน/รูป และการประชุมกลุ่มเฉพาะกับกลุ่มผ่ายพระสงฆ์ กลุ่มประธานนักเรียน และกลุ่มนักกิจกรรม get up teacher ทั้งสิ้นจำนวน 11 คน/รูป และการวิจัยเชิงปฏิบัติการ ทำการเก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้ชุดกิจกรรม การฝึกอบรมเด็กและเยาวชน 1 ห้องเรียน จำนวน 30 คน จากโรงเรียนวัดไร่ขิงวิทยา โดยคัดเลือกจาก 1 ใน 5 โรงเรียน โดยวิเคราะห์ค่าสถิติพื้นฐานได้ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย และการหาสวนเบี่ยงเบนมาตรฐาน (S.D.) สำหรับอธิบายข้อมูลในกิจกรรมก่อนและหลังด้วยสถิติ paired-t test โดยใช้วิธีวัดผลกิจกรรมก่อนและหลัง
References
Phra Wanchai Paripuñño. (2013). “Students’ Viewpoints towards the Dharmic Instructions: a case study of Secondary Schools, Muang District, Samut Prakan Province.” Master Thesis of Buddhism. Program of Education Administration, Graduate Schools: Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Phramaha Kraison Sotipanyo. (2009). “Training and Development of the School Risky Youth for a Proper Living in Line with the Buddha Dhamma.” Research Report. Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Lamphun Buddhist College Campus.
Roongthip Klaharn and Banchorn Klaharn. (2013). “Moral-vested Youth Leadership Development in the Cohesively Future-Creation Processes.” Research Report. Mahachulalongkornrajavidyalaya University: Chiangmai Campus.
Sanae Sikawee and Banjob Bannaruj. (2017). The Buddhist Integrated of Education Learning Process. Journal of MCU Peace Studies Vol.5 No.3 (September-December 2017), pp. 278-289.
Sod Daeng-iad. (2011). Opening Ceremony of 230 Dhamma Speakers in Mahachulalongkornrajavidyalaya University, Wangnoi District, Phranakhon Si Ayudhya. Copied handouts.
Statement of the National Council for Peace and Order (NCPO): in June 3, 2013 at 16.20 Hrs.
Suchon Prawatdee. (2014). “The Application of Buddhist Ethics in Child Development in Multicultural-Society Community.” Research Report. Mahachulalongkornrajavid- yalaya University, 2014.
Suphachai Thongchan. (2016). “Home-Church-School engagement development to address youth issues in Phanom Sub-district municipality: Surat Thani.” Research Report. Suratthani Rajabhat University.
Theerawat Bamphenboonbaramee. (2007). Dharma Research Project. On Teach in Buddhist Way: Investigation from the Tepiṭaka, Atthagatthã, Tikã and the Buddhist Scriptures. Bangkok: The Beñcanikãya Foundation.
Virotch Phromsud. (2016). The Buddhist-based Youth Training Processes on Leadership Attributes. Research Report. Nakhon Si Thammarat Buddhist College Mahachulalongkornrajavidyalaya University.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2022 วารสาร มจร พุทธปัญญาปริทรรศน์
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.