พลวัตทางการเมืองกับการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมือง ในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อศึกษาสภาพการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น 2) เพื่อศึกษากระบวนการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น 3) เพื่อนำเสนอรูปแบบพลวัตทางการเมืองกับการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ ผู้บริหารท้องถิ่นและสมาชิกสภาท้องถิ่น ที่สังกัดองค์การบริหารส่วนจังหวัด  เทศบาล  และองค์การบริหารส่วนตำบล ในจังหวัดนครราชสีมา จำนวน  375 คน และผู้ให้ข้อมูลในการสัมภาษณ์ ได้แก่ ผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมืองเมืองท้องถิ่น ผู้ทรงคุณวุฒิในสังคมการเมือง นักวิชาการทางด้านรัฐศาสตร์ และพระสงฆ์นักวิชาการ  จำนวน 17 รูปหรือคน เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่แบบสอบถาม และแบบสัมภาษณ์ สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ

ค่าเฉลี่ยส่วน เบี่ยงเบนมาตรฐาน และการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงเนื้อหา

  ผลการวิจัยพบว่า 

1. การเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น ประกอบด้วย 1) การมีความรู้ความเข้าใจและความตระหนักในสิทธิหน้าที่ความรับผิดชอบของตน 2) เคารพกฎหมายและกติกาในการอยู่ร่วมกันในสังคม 3) รู้จักยอมรับในความเห็นทางการเมืองโดยสุจริต  4) มีจิตสาธารณะ 5) มีความสนใจและเข้าไปมีส่วนร่วมในทางการเมือง
2. กระบวนการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมืองในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น ประกอบด้วย 1) การมีความเชื่อมั่นศรัทธาต่อหลักการปกครองระบอบประชาธิปไตย 2) การยึดมั่นและเชื่อถือในหลักความสำคัญและศักดิ์ศรีของบุคคล 3) การเคารพกติกาของการปกครองแบบประชาธิปไตย 4) การมีส่วนร่วมในกิจกรรมทางการเมืองและการปกครอง 5) การมีสำนึกในหน้าที่พลเมืองของตนและมีความเชื่อมั่นในตนเอง 6) การมองโลกในแง่ดีมีความไว้วางใจเพื่อนมนุษย์ 7) การรู้จักวิพากษ์วิจารณ์อย่างมีเหตุผลและเป็นไปในทางสร้างสรรค์ 8) การไม่มีจิตใจแบบเผด็จการ
3. นำเสนอรูปแบบพลวัตทางการเมืองกับการเสริมสร้างวัฒนธรรมทางการเมือง ในระบอบประชาธิปไตยของนักการเมืองท้องถิ่น ประกอบด้วย 1) กายกรรม (การทำดีกัน) 2) วจีกรรม (การพูดดีต่อกัน)  3) มโนกรรมอัน (การคิดดีต่อกัน) 4) สาธารณโภคี (การจัดสรรผลประโยชน์ต่อส่วนรวม) 5) สีลสามัญญตา (ไม่เบียดเบียนผู้อื่น) 6) ทิฏฐิสามัญญตา (รับฟังความคิดเห็นของผู้อื่น)