การวิเคราะห์ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเป็นผู้ประกอบการธุรกิจชุมชนของเกษตรกรในจังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจเป็นผู้ประกอบการธุรกิจชุมชนของเกษตรกร โดยใช้แบบสอบถามเก็บข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 266 คนในจังหวัดสุราษฎร์ธานีผ่านการสุ่มตัวอย่างแบบเจาะจง จากการนำข้อมูลมาวิเคราะห์องค์ประกอบเพื่อจัดกลุ่มปัจจัย และนำไปวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า สามารถทำการวิเคราะห์องค์ประกอบจำแนกได้ 8 ปัจจัยได้แก่ ความสามารถของผู้นำกลุ่ม ความรู้และทักษะ การฝึกอบรม ระดับรายได้ การสนับสนุนจากครอบครัว การสนับสนุนจากภาครัฐ สิ่งอำนวยความสะดวก/โครงสร้างพื้นฐาน และการพึ่งพาตนเอง ดังนั้นได้ทำการศึกษาปัจจัยความสัมพันธ์ของตัวแปรที่มีผลต่อการเป็นผู้ประกอบการธุรกิจชุมชนของเกษตรกร แสดงให้เห็นว่ามีปัจจัยด้านความสามารถของผู้นำกลุ่มมากที่สุด และรองลงมา ได้แก่ การพึ่งพาตนเอง มีอำนาจการพยากรณ์ร้อยละ 51.3 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 0.05 และผลการวิจัยครั้งนี้นำไปใช้เป็นแนวทางการวางแผนและบริหารจัดการเชิงนโยบายในปัจจัยต่างๆ ที่สำคัญที่มีผลต่อการตัดสินใจเป็นผู้ประกอบการธุรกิจชุมชน ทั้งนี้เพื่อให้เกษตรกรเป็นผู้ประกอบการที่มีศักยภาพและมีจำนวนที่เพิ่มมากขึ้น
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
คณะอนุกรรมการยุทธศาสตร์เศรษฐกิจฐานราก. (2559). คู่มือการส่งเสริมการพัฒนา “ระบบเศรษฐกิจฐานราก”. สถาบันพัฒนาองค์กรชุมชน (องค์การมหาชน).
จริยา กอสุขทวีคูณ. (2561). การศึกษาแรงจูงใจและความตั้งใจในการเป็นผู้ประกอบการของนักศึกษาระดับอุดมศึกษา [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยกรุงเทพ]. http://dspace.bu.ac.th/jspui/handle/123456789/4160
จันทนา แสนสุข. (2557). ปัจจัยที่เป็นเหตุและผลของความสามารถภาวะผู้นำเชิงกลยุทธ์ของสถาบันอุดมศึกษาในประเทศไทย. วารสารสมาคมนักวิจัย, 19(1), 34-46. http://www.ar.or.th/ImageData/Magazine/5/DL_110.pdf
จำนงค์ จุลเอียด. (2552). การฝึกอบรมเกษตรกรหลักสูตรวิชาชีพเกษตรกรรมระยะสั้นต่อสัมฤทธิ์ผลในการปฏิบัติตามหลักเกษตรอินทรีย์. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 1(2), 114-125. https://li01.tci-thaijo.org/index.php/pnujr/article/view/53640
ชมพูนุท ด้วงจันทร์, พรนภา กำเพชร, วรรณภิรมย์ เนียมนวล, นิธินาฏ ชุมแดง, ปรียามล ยงยุทธ์, พิมพ์ชนก ส่งแสงแก้ว, ฐาปณิฎา จันทร์แจ่มศรี และนภาพร พงศ์ทองเมือง. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อผลการดำเนินงานธุรกิจสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ ของกลุ่มจังหวัดภาคใต้ฝั่งอ่าวไทย โดยวิธีวิเคราะห์การถดถอยโลจิสติค. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(2), 27-44. https://so05.tci-thaijo.org/index.php/pimjournal/article/view/242400
โชติกา ใจทิพย์ และกฤษดา เชียรวัฒนสุข. (2561). ศักยภาพของผู้นำองค์กรธุรกิจในสถานการณ์โลกที่มีความผันผวน ความไม่แน่นอน ความซับซ้อน และความคลุมเครือ. วารสารการจัดการธุรกิจ, 7(1), 1-14. https://ojs.lib.buu.ac.th/index.php/business/article/view/5870
ธิตาภรณ์ ภูโอบ และ กาญจนา หินเธาว์. (2567). ผลกระทบของภาวะผู้นำเชิงนวัตกรรมที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการสร้างสรรค์นวัตกรรมของกลุ่มธุรกิจชุมชน. วารสารวิชาการและวิจัย มหาวิทยาลัยภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, 13(1), 55-69. https://so04.tci-thaijo.org/index.php/neuarj/article/view/260786
นภมณฑ์ สมศิร. (2566). มุมมองและปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกประกอบอาชีพอิสระประเภท ธุรกิจขายตรง กรณีศึกษา ธุรกิจขายตรง (แอมเวย์) [สารนิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล].
https://archive.cm.mahidol.ac.th/handle/123456789/5037
นิตยา สุภาภรณ์. (2552). การรับรู้ของประชาชนที่มีต่อความอยู่ดีมีสุขในชุมชนบางไผ่ (รายงานผลการวิจัย). วิทยาลัยราชพฤกษ์.
นิพนธ์ สมบูรณ์พูลเพิ่ม. (2556). พฤติกรรมการเสริมสร้างความเข้มแข็งด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของผู้นำชุมชนอำเภอแม่แจ่ม จังหวัดเชียงใหม่ [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร]. https://sure.su.ac.th/xmlui/handle/123456789/8293
พหล ศักดิ์คะทัศน์ และพุฒิสรรค์ เครือคำ. (2561). ปัจจัยที่มีผลต่อความสำเร็จของสินค้าหนึ่งตำบลหนึ่งผลิตภัณฑ์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารวิจัยและส่งเสริมวิชาการเกษตร, 35(1), 73-82. https://www.cabidigitallibrary.org/doi/pdf/10.5555/20193172389
ไพศาล แย้มวงษ์. (2555). การศึกษาการสนับสนุนทางสังคมที่ส่งผลต่อความพึงพอใจในชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ [สารนิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ]. https://ir.swu.ac.th/jspui/handle/123456789/3622
ลัดดาวัลย์ เลขมาศ และแพรวพรรณ อินทรเกษม. (2562). แนวทางพัฒนาศักยภาพผู้ประกอบการ SMEs. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 39(2), 104-122. https://utcc2.utcc.ac.th/utccjournal/392/104_122.pdf
สำนักงานเกษตรจังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2565). ข้อมูลพื้นฐานของจังหวัดสุราษฎร์ธานี. https://www.opsmoac.go.th/suratthani-dwl-files-441991791930
สำนักงานเกษตรและสหกรณ์จังหวัดสุราษฎร์ธานี. (2566). แผนพัฒนาการเกษตรและสหกรณ์ของจังหวัดสุราษฎร์ธานี (พ.ศ.2566-2570). https://www.opsmoac.go.th/suratthani-strategic-preview-422791791825
สำนักงานนโยบายและยุทธศาสตร์การค้า กระทรวงพาณิชย์. (2560). โครงสร้างเศรษฐกิจฐานรากของประเทศไทยในยุทธศาสตร์การค้าเพื่อเศรษฐกิจฐานราก. http://nscr.nesdc.go.th/wp-content/uploads/2019/04/16-%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%A3%E0%B8%A9%E0%B8%90%E0%B8%81%E0%B8%B4%E0%B8%88%E0%B8%90%E0%B8%B2%E0%B8%99%E0%B8%A3%E0%B8%B2%E0%B8%81.pdf
สิรีพัชร อานพรหม. (2560). การศึกษาบทบาทของภาครัฐและภาคเอกชน ในการพัฒนาผู้ประกอบการธุรกิจ Startup. [สารนิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหิดล]. https://archive.cm.mahidol.ac.th/bitstream/123456789/2261/1/TP%20BM.031%202560.pdf
สุชาติ อำนาจวิภาวี, ศิริวัฒน์ เปลี่ยนบางยาง, เพ็ญศรี ฉิรินัง, และจิระพันธ์ สกุณา. (2563). นโยบายของภาครัฐในการส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมให้เกิดความยั่งยืน. วารสารนวัตกรรมการบริหารและการจัดการ, 8(3), 56-66. https://so02.tci-thaijo.org/index.php/RCIM/article/view/241306
อมรพิมล พิทักษ์. (2563). การพัฒนาเกษตรกรสู่การเป็นผู้ประกอบการธุรกิจเกษตร [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต]. มหาวิทยาลัยศิลปากร. http://ithesis-ir.su.ac.th/dspace/bitstream/123456789/3004/1/58251806.pdf
อารยา องค์เอี่ยม และพงศ์ธารา วิจิตเวชไพศาล. (2561). การตรวจสอบคุณภาพเครื่องมือวิจัย. วิสัญญีสาร, 44(1), 36-42. https://he02.tci-thaijo.org/index.php/anesthai/article/view/116944
เอกพงษ์ หริ่มเจริญ, และสรณ โภชนจันทร์ (2565). สมรรถนะของผู้ประกอบการภาคธุรกิจอุตสาหกรรมแปรรูปการเกษตรของไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์, 8(1), 33-49. https://so03.tci-thaijo.org/index.php/rpu/article/view/260261/173087
Ahmad, A., Omar, A. R. C., Shukor, M. S., Osman, L. H., Alias, N., Ridhuan, M., Ishak, S., & Jusoh, M. A. (2017). Influencing factors in doing business: The case of oil palm smallholders. International Journal of Advanced and Applied Sciences, 4(9), 108-113.
Amaran, M., & Jazlan, M. (2014). Personality dimensions towards entrepreneurship enculturation among graduates in Malaysia. International Journal of Art and Commerce, 3.
Bansal, H. S., Taylor, S. F., & St. James, Y. (2005). “Migrating” to new service providers: Toward a unifying framework of consumers’ switching behaviors. Journal of the Academy of Marketing Science, 33(1), 96-115.
Basto, M., & Pereira, J. M. (2012). An SPSS R-menu for ordinal factor analysis. Journal of statistical software, 46, 1-29.
Benzing, C., Chu, H. M., & Kara, O. (2009). Entrepreneurs in Turkey: A factor analysis of motivations, success factors, and problems. Journal of Small Business Management, 47(1), 58-91. https://doi.org/10.1111/j.1540-627X.2008.00262.x
Christian, O., Nkamnebe, A., & Nwaizugbo, I. (2018). Determinants of entrepreneurial intentions among young graduates: perspectives of push-pull-mooring model. Journal of Global Entrepreneurship Research, 8(1), 1-17. https://doi.org/10.1186/s40497-018-0109-3
Chu, H. M., Benzing, C., & McGee, C. (2007). Ghanaian and Kenyan entrepreneurs: A comparative analysis of their motivations, success characteristics and problems. Journal of Developmental Entrepreneurship, 12(3), 295–322. https://doi.org/10.1142/S1084946707000698
Douglas, E. J., & Shepherd, D. A. (2002). Self-employment as a career choice: Attitudes, entrepreneurial intentions, and utility maximization. Entrepreneurship Theory and Practice, 26(3), 81-90. https://doi.org/10.1177/104225870202600305
Faul, F., Erdfelder, E., Lang, A. G., & Buchner, A. (2007). G* Power 3: A flexible statistical power analysis program for the social, behavioral, and biomedical sciences. Behavior research methods, 39(2), 175-191. https://doi.org/10.3758/bf03193146
Gilad, B., & Levine, P. (1986). A behavioral model of entrepreneurial supply. Journal of Small Business Management, 24(4), 45–51.
Hisrich, R. D., Peters, M. P., & Shepherd, D. A. (2005). Entrepreneurship (6th ed.). McGraw-Hill/Irwin.
Kaiser, H. F., & Rice, J. (1974). Little Jiffy, Mark Iv. Educational and Psychological Measurement, 34(1), 111-117. https://doi.org/10.1177/001316447403400115
Kolawole, O., & Torimiro, D. (2005). Participatory rural entrepreneurship development for grassroots transformation: A factor analysis. Journal of human ecology (Delhi, India), 18, 193-198. https://doi.org/10.1080/09709274.2005.11905829
Krueger Jr, N. F., Reilly, M. D., & Carsrud, A. L. (2000). Competing models of entrepreneurial intentions. Journal of Business Venturing, 15(5-6), 411–432. https://doi.org/10.1016/S0883-9026(98)00033-0
Kuzilwa, J. A. (2005). The Role of credit for small business success: A study of the national entrepreneurship Development Fund in Tanzania. The Journal of Entrepreneurship, 14(2), 131-161. https://doi.org/10.1177/097135570501400204
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). McGraw-Hill.
Ojiaku, O.C., Nkamnebe, A. & Nwaizugbo, I.C. (2018). Determinants of entrepreneurial intentions among young graduates: Perspectives of push-pull-mooring model. Journal of Global Entrepreneurship Research, 8(1), 1-17.
Qing, P., Li, C., Chan, S. H. J., & Deng, S. (2020). Farmer entrepreneurs in China: An empirical investigation of their motivations, success factors, and challenges faced. Journal of Small Business & Entrepreneurship, 33(3), 349–369. https://doi.org/10.1080/08276331.2020.1818539
Reynolds, P., Camp, M., Bygrave, W., Autio, E., & Hay, M. (2001). Global entrepreneurship monitor: 2001 executive report, Kauffman Centre for Entrepreneurial Leadership.
Roy, M.-A., & Wheeler, D. (2006). A survey of micro-enterprise in urban West Africa: Drivers shaping the sector. Development in Practice, 16, 452-464. https://doi.org/10.1080/09614520600792432
Segal, G., Borgia, D., & Schoenfeld, J. (2005). The motivation to become an entrepreneur. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 11(1), 42-57. https://doi.org/10.1108/13552550510580834
Solesvik, M. Z. (2013). Entrepreneurial motivations and intentions: Investigating the role of education major. Education + Training, 55(3), 253-271. https://doi.org/10.1108/00400911311309314
Stefanovic, I., Prokic, S., & Rankovič, L. (2010). Motivational and success factors of entrepreneurs: The evidence from a developing country. Zbornik radova Ekonomskog fakulteta u Rijeci, časopis za ekonomsku teoriju i praksu - Proceedings of Rijeka Faculty of Economics, Journal of Economics and Business (pp. 251-269), Croatia. https://ssrn.com/abstract=2267309
Stevens, J. (1996). Applied multivariate statistics for the social sciences (3rd ed.). Lawrence Erlbaum.
Swierczek, F. W., & Ha, T. T. (2003). Entrepreneurial orientation, uncertainty avoidance and firm performance: An analysis of Thai and Vietnamese SMEs. The International Journal of Entrepreneurship and Innovation, 4(1), 46–58.
