การศึกษาความเสี่ยงทางการท่องเที่ยวของเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษาวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อวิเคราะห์และประเมินความเสี่ยงทางการท่องเที่ยว และเสนอแนะแนวทางการตอบสนองความเสี่ยงทางการท่องเที่ยวของเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี งานวิจัยครั้งนี้เป็นงานวิจัยแบบผสมร่วมกันของการวิจัยเชิงคุณภาพ และการวิจัยเชิงปฏิบัติการด้วยการเก็บรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร การสำรวจพื้นที่ ประชุมกลุ่มย่อย และการสัมภาษณ์เชิงลึก โดยมีกลุ่มตัวอย่าง คือ นักวิชาการ ผู้ทรงคุณวุฒิ ผู้เชี่ยวชาญ ผู้ประกอบการธุรกิจท่องเที่ยว และนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี จำนวนรวม 70 คน ผลการวิจัยพบว่า
1) ประเด็นความเสี่ยงที่มีระดับความเสี่ยงสูงมาก ได้แก่ ความเสี่ยงการจราจรในเมืองพัทยาและความเสี่ยงความปลอดภัยริมชายทะเลและกิจกรรมทางน้ำ
2) ประเด็นความเสี่ยงที่มีระดับความเสี่ยงอยู่ในระดับสูง ได้แก่ ความเสี่ยงอาชญากรรมในสถานบันเทิง และความเสี่ยงสิ่งก่อสร้างติดทะเล และความเสี่ยงด้านภัยพิบัติ
3) ประเด็นความเสี่ยงที่มีระดับความเสี่ยงระดับปานกลาง ได้แก่ ความเสี่ยงความสะอาด และความเสี่ยงการค้าขาย
นอกจากนี้วิธีการตอบสนองต่อความเสี่ยงทางการท่องเที่ยวเมืองพัทยา จังหวัดชลบุรี แบ่งออกเป็น 4 วิธี ได้แก่ การหลีกเลี่ยงความเสี่ยง (Avoidance) การลดความเสี่ยง (Reduction) การหาผู้ร่วมรับความเสี่ยง/การร่วมจัดการ (Sharing) และการยอมรับความเสี่ยง (Acceptance)
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
References
“นายกเมืองพัทยา เดินหน้าแก้ 3 ปัญหาเร่งด่วน,” (2 ตุลาคม 2561). สยามรัฐ. ค้นเมื่อ 16 กันยายน 2563, จาก https://siamrath.co.th/n/49126
ประไพพิมพ์ สุธีวสินนนท์, และประสพชัย พสุนนท์. (2559). กลยุทธ์การเลือกตัวอย่างสำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพ. วารสารปาริชาต, 29(2), 31-48.
พรทิพา ปิยะกมลรัตน์. (2556). สภาพแวดล้อมกับการพัฒนา: กรณีศึกษาย่านชายหาดพัทยาใต้. วิทยานิพนธ์สถาปัตยกรรมศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พิมพ์มาดา วิชาศิลป์. (2555). การศึกษาการรับรู้ด้านความเสี่ยงและการป้องกันความเสี่ยง ขณะเดินทางท่องเที่ยวในประเทศไทยของนักท่องเที่ยวต่างชาติประเภทแบกเป้. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 7(2), 15-26.
เมืองพัทยา. (2558). แผนพัฒนาเมืองพัทยา 3 ปี 2559-2561. ค้นเมื่อ 17 กันยายน 2563, จาก https://bit.ly/2FJX1dA
วารานัย ยุวนะเตมีย์, และอัศวิน แสงพิกุล. (2559). การรับรู้ความเสี่ยงของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติที่เดินทางมาท่องเที่ยวในประเทศไทย. วารสารวิชาการบัณฑิตวิทยาลัยสวนดุสิต, 12(3), 249-259.
ศรีวราห์ รังสิพราหมณกุล, และชยพล ฉัตรชัยเดช. (ม.ป.ป.) การป้องกันอาชญากรรมเชิงรุกโดยทฤษฎีสามเหลี่ยมอาชญากรรม. กรุงเทพฯ: อาระยาการพิมพ์ แอนด์ ซิลค์สกรีน.
สุชาติ เซี่ยงฉิน, ธารี วารีสงัด, ภาวิณี บุณยโสภณ, จิตติมา สุวรัตน์, และ พัชรินทร์ เหสกุล. (2560). การศึกษาวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลเพื่อพัฒนาเมืองพัทยาสู่ประชาคมอาเซียน. วารสารวิชาการพระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 27(2), 379−391.
สำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร องค์การมหาชน. (2562). คู่มือการบริหารความเสี่ยง. กรุงเทพฯ: สำนักงานพัฒนาการวิจัยการเกษตร (องค์การมหาชน).
สำนักงานประชาสัมพันธ์จังหวัดชลบุรี. (2561). นักท่องเที่ยวจีนวูบ! เมืองพัทยาตื่นเรียกประชุมหน่วยงานเร่งหามาตรการแก้ไข เน้น “ไม่ตาย ไม่เจ็บ ไม่หาย” ระบุสถิติการเสียชีวิตทางน้ำสูงจนน่าวิตกต้องบูรณาการในการสร้างความอุ่นใจและแก้ไขอย่างจริงจัง. ค้นเมื่อ 21 พฤษภาคม 2563, จาก http://thainews.prd.go.th/th/news/detail/TNSOC6111080010101
สํานักยุทธศาสตร์และงบประมาณ. (2561). การเปลี่ยนแปลง เพิ่มเติมโครงการแผนพัฒนาเมืองพัทยา 4 ปี (พ.ศ. 2561 - 2564) ครั้งที่ 3 พ.ศ.2561. ค้นเมื่อ 17 กันยายน 2563, จาก https://www.pattaya.go.th/pattaya-4-year/
สำนักยุทธศาสตร์และงบประมาณ. (2562). แผนพัฒนาเมืองพัทยา (พ.ศ. 2561 - 2565). ค้นเมื่อ 23 พฤษภาคม 2563, จาก https://bit.ly/2B3M1W5
World Tourism Organization. (1996). Tourist Safety and Security: Practical Measures for Destinations. Madrid: World Tourism Organization.