วิถีชุมชน คนทำน้ำตาลจาก : กรณีศึกษาการทำน้ำตาลจากพื้นที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
วิถีชุมชน คนทำน้ำตาลจาก มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา วิถีการผลิต น้ำตาลจาก และศึกษาการสร้างผลิตภัณฑ์จากต้นจากในชุมชน ได้ทำการศึกษาพื้นที่อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช โดยใช้วิธีการวิจัยเชิงคุณภาพ สังเกต และสัมภาษณ์ชาวบ้านที่ทำน้ำตาลจาก และที่สร้างผลิตภัณฑ์จากต้นจากในชุมชน นำข้อมูลที่ได้มาพรรณนาความ และวิเคราะห์ตีความจากปรากฏการณ์ มีผลการการศึกษาดังนี้
การทำน้ำตาลจากมีขั้นตอนที่ค่อนข้างซับซ้อน เริ่มตั้งแต่ขั้นตอนการเตรียมอุปกรณ์ การคัดเลือกต้นจาก การตัดงวงจาก การรับน้ำหวานจาก การเคี่ยวน้ำตาลจาก แต่ละขั้นตอนใช้ภูมิปัญญาที่ถ่ายทอดกันมายาวนาน สำหรับการสร้างผลิตภัณฑ์จากต้นจาก ได้แก่ การนำเอาส่วนต่าง ๆ ของจาก มาใช้ประโยชน์ เช่น ใบจาก ทำหลังคา ทำหมวก มวนยาสูบ การสานของเล่นเด็ก การทำหมาน้ำ(ที่ตักน้ำ) ห่อขนม นำส่วนของกาบใบมาทำเป็นเชื้อเพลิง งวงจากทำเป็นไม้กวาด ก้านจากนำก้านมาสานทำเป็นที่วางของใช้ นำลูกจากทำเป็นของหวานคือลูกจากเชื่อม เป็นต้น ซึ่งผลิตภัณฑ์จากต้นจากเหล่านี้ล้วนเกี่ยวข้องกับวิถีคนในชุมชน
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
References
กมลวรรณ พันเพชร, และคณะ. (ม.ป.ท.). น้ำตาลจากบ้านหัวป่าขลู: ภูมิปัญญาในการทำน้ำตาล จากกรณีศึกษา ชุมชนบ้านหัวป่าขลู หมู่ที่ 2 ตำบลขนาบนาก อำเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. ค้นเมื่อ 10 เมษายน 2563, จาก http://human.nstru.ac.th/student_research/pload_images/20170517195016sugar%20production.pdf
จันทิรา รัตนรัตน์. (2561). ศักยภาพของพื้นที่สําหรับการปลูกข้าวและการปรับตัวของชาวนาจากปัญหาอุทกภัย ตําบลขนาบนาก อําเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี, 26(4), 551-562.
ฉัตรทิพย์ นาภสุภา. (2540). ประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมชุมชนและชนชาติไท. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพรัตน์ บำรุงรักษ์. (2540). การศึกษาด้านนิเวศวิทยา ประโยชน์ใช้สอย และการขยายพันธุ์ต้นจากในพื้นที่ลุ่มน้ำปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. รายงานการวิจัยสำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ.
นัฐพร แก้วตาทิพย์. (2557). การผลิตและการตลาดนํ้าตาลจากของเกษตรกรในอําเภอปากพนัง จังหวัดนครศรีธรรมราช. การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษา. มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช ครั้งที่ 4, วันที่ 26-27 พฤศจิกายน 2557.
ประเวศ วะสี. (2541). ยุทธศาสตร์ชาติ: เพื่อความเข้มแข็งทางเศรษฐกิจสังคมและศีลธรรม. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
พวงเพชร สุรัตนกวีกุล. (2544). มนุษย์กับสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
พัทยา สายหู. (2534). การพัฒนาวัฒนธรรมบนพื้นฐานภูมิปัญญาชาวบ้านและศักยภาพของชุมชนในการสัมมนาทางวิชาการเรื่อง ภูมิปัญญาพื้นบ้าน. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแหงชาติ.
มณีมัย ทองอยู่. (2546). การเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจชาวนาอีสาน: กรณีชาวนาลุ่มน้ำพอง. กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
เมดไทย. (2556). จาก. ค้นเมื่อ 10 กันยายน 2561, จาก https://www. Medthai.com
สนธยา พลศรี. (2545). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.
สุพัตรา สุภาพ. (2541). ปัญหาสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 15). กรุงเทพฯ: ไทยวัฒนาพานิช.
ส่วนส่งเสริมและพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลน. (2557). การจัดการป่าจากในลุ่มน้ำปากพนัง. กรุงเทพฯ: ส่วนส่งเสริมและพัฒนาทรัพยากรป่าชายเลน สำนักอนุรักษ์ทรัพยากรป่าชายเลน กรมทรัพยากรทางทะเลและชายฝั่ง.
เสรี พงศ์พิศ. (2549). แนวทางการนำภูมิปัญญาท้องถิ่นเข้าสู่ระบบการศึกษา. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
เอกวิทย์ ณ ถลาง. (2552). ภูมิปัญญาชาวบ้าน 4 ภูมิภาค: วิถีชีวิตและกระบวนการเรียนรู้ของชาวบ้านไทย. นนทบุรี: มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.