Phuket with the new economic base. Under the National Economic and Social Development No. 1-11

Main Article Content

Jarunee Khongkun

Abstract

Phuket is an island and the surrounding sea. The terrain is not in contact with the mainland. Phuket but never neglected by the central government. Because Phuket is one of the central or provincial governments want to develop. Headway National No. 1-11 applies to Phuket. This study will collect data from the document. And interviews, which were selected combination of multiple samples in the area of ​​Phuket. Then, the data were made. Analysis to illustrate the dynamics of Phuket. The data were presented before a descriptive analysis. The results of the study indicate that Phuket has developed infrastructure for public transportation hub via land, sea and air communication led to a tourist center in the south and Thailand.

Article Details

How to Cite
Khongkun, J. (2018). Phuket with the new economic base. Under the National Economic and Social Development No. 1-11. Journal of International Studies, Prince of Songkla University, 6(2), 67–90. Retrieved from https://so03.tci-thaijo.org/index.php/jis/article/view/114510
Section
Academic Articles

References

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). สถิตินักท่องเที่ยว. ค้นเมื่อ 17 มกราคม 2559, จาก http://www.tourism.go.th/home/details/11/221/24336.

กองวิชาการและแผนงานวิเคราะห์นโยบายและแผนงาน. (2537). แผนลงทุนจังหวัดภูเก็ต. ภูเก็ต: สถาบันนโยบายศึกษา.

กองสถิติและวิจัย ฝ่ายวิชาการ การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2529). ภาวการณ์ท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต พ.ศ. 2528. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2522). สรุปแผนหลักพัฒนาการท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

การปรับลดค่าธรรมเนียมที่ท่าอากาศยานภูเก็ตสำหรับเที่ยวบินเหมาลำ (Charter flight). (2558). ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2558, จาก http://www.ryt9.com/s/cabt/2005-11-16-12:21:36.

คมกริช วัฒนเสถียร. (2534?). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 7 (พ.ศ. 2535-2539). กรุงเทพฯ : บัณฑิตไทย.

จังหวัดภูเก็ต. (2552). โครงการศึกษาการเพิ่มศักยภาพการรองรับการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ: บริษัท พิสุทธิ์ เทคโนโลยี จำกัด.

จิราพร มาร์ค. (2557, 6 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

ชาชิวัฒน์ ศรีแก้ว. (2545). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 8 (2545-2549). กรุงเทพฯ : พ.ศ. พัฒนา.

ชาญ วงศ์สัตยนนท์. (2557, 15 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์, กรรมการผู้จัดการ บริษัท ภูเก็ตเจ๊ตทัวร์ จำกัด, บริษัท ภูเก็ตเจ๊ตทัวร์ จำกัด.

ชาญ วงศ์สัตยนนท์. (2557). ปูมการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต และยุคเหมืองแร่ พ.ศ.2228 การติดต่อกับต่างชาติของภูเก็ตในระยะแรก. ค้นเมื่อ 15 พฤศจิกายน 2557, จาก http://www.khuncharn.com.

ไชยยุทธ ปิ่นประดับ. (2558, 14 สิงหาคม). สัมภาษณ์. ผู้เชี่ยวชาญด้านวัฒนธรรมจังหวัดภูเก็ต, บ้านเลขที่ 35 หมู่ที่ 2 ถ.วิชิตสงคราม อ.กะทู้ จ.ภูเก็ต 83120.

ญาณ์นภัส สกุลบุญพาณิชย์. (2554). ประวัติศาสตร์เมืองภูเก็ตสมัยใหม่ พ.ศ. 2500-2550. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ถนอม พูนวงศ์. (2556). ประวัติศาสตร์เมืองภูเก็ต. กรุงเทพฯ: โอเดียนสโตร์.

“ท่องเที่ยวภูเก็ต..ฟื้นตัว : คาดปี’50 รายได้พุ่ง 7.4 หมื่นล้านบาท ขยายตัวสูงถึง 19%.” (2558). ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2558, จาก http://www.positioningmag.com/prnews/prnews.aspx?id=54733.

ธีระพล อรุณะกสิกร. (2550). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 10 (พ.ศ.2550-2554). กรุงเทพฯ : วิญญูชน.

นกน้อย ฟากา. (2557, 7 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

นรีรัตน์ ไพรวัน. (2557, 7 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

บริษัทบริการข้อมูลผู้จัดการ. (2537). แผนลงทุนจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ : บริษัท สถาบันนโยบายศึกษา.

บริษัท จำกัด ภูเก็ต เจ็ท ทัวร์. (2558). เว็บไซต์บริษัทนำเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต. ค้นเมื่อ 8 มิถุนายน 2558, จาก http://www.phuketjettour.com/outbound.

ปัทมา เพาะผล. (2557, 12 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

เพ็ญศรี ดุ๊ก. (2527). การต่างประเทศกับเอกราชและอธิปไตยของไทย (ตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ 4 ถึงสิ้นสมัยจอมพล ป.พิบูลสงคราม).

กรุงเทพฯ: เจ้าพระยาการพิมพ์.

ภัทรวดี ทรัพย์อนันต์ สเลเตอร์. (2557, 14 ตุลาคม). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

ยุพิน จำปาสา. (2557, 11 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. เทศบาลนครภูเก็ต จังหวัดภูเก็ต.

ศรัญยา กิจสำนอง. (2532). ความสามารถในการรองรับการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ตในช่วงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 7. วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตร์มหาบัณฑิต, สาขาวิชาเศรษฐศาสตร์, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ศุภัตน์ เลิศพาณิชย์กุล และสุมาลี บำรุงสุข. (2555). เอกสารประกอบการสอนชุดวิชาประวัติศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.

สถาบันวิจัยสังคมจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัยร่วมกับบริษัท ซี.เอส.เอ็น แอนด์ แอสโซซิเอท จำกัด. (2533). ผลการสำรวจและรวบรวมข้อมูลของธุรกิจการท่องเที่ยวภาคใต้. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

สมาคมธุรกิจการท่องเที่ยวจังหวัดภูเก็ต. (2524). สรุปแผนสัมมนาเชิงปฏิบัติการว่าด้วยปัญหาทางการท่องเที่ยวของจังหวัดภูเก็ต. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2544). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 1-9 (แฟ้มข้อมูลคอมพิวเตอร์). กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2540). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 8. กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2555). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่ 11. (พ.ศ. 2555-2559). กรุงเทพฯ : สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี.

สำนักงานศุลกากรภาคที่ 4. (2558). ด่านศุลกากรท่าอากาศยานภูเก็ต. ค้นเมื่อ 1 พฤษภาคม 2558, จาก http://www.customs4.org/index.php?option=com_content&view=article&id=51&Itemid=63.

สุรินทร์ หอมหวล. (2557, 7 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

อมรรัตน์ ช่วยค้ำ. (2557, 17 ตุลาคม). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

อัปสร ณ ระนอง. (2550). การเปลี่ยนแปลงทางเศรษฐกิจจากกิจการเหมืองแร่ดีบุกสู่อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวในจังหวัดภูเก็ต พ.ศ. 2484-2530. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาประวัติศาสตร์เอเชียตะวันออกเฉียงใต้, มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อีซา ชิตอรอ. (2557, 7 พฤศจิกายน). สัมภาษณ์. ไม่เปิดเผย.

Lheam-Thong. (2558). ย้อนรอย 8 ปีสึนามิ โศกนาฏกรรมในความทรงจำอันเลวร้าย. ค้นเมื่อ 8 มกราคม 2558, จาก http://news.mthai.com/hot-news/general-news/209627.html.

Novabizz. (2558). แผนที่ภูเก็ต. ค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2558, จาก http://www.novabizz.com/Map/68.htm.