จีนกับการเปลี่ยนแปลงภูมิรัฐศาสตร์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนแปลงของจีนในศตวรรษที่ 21 ที่กำลังก้าวขึ้นมาเป็นประเทศมหาอำนาจทางการเมืองและเศรษฐกิจของโลก จีนยุคใหม่เริ่มตั้งแต่ยุคเหมาเจ๋อตงที่ได้รวบรวมแผ่นดินจีนเป็นปึกแผ่น และจีนได้มีการพัฒนาอย่างรอบด้านจากการเปิดประเทศ เมื่อ ค.ศ. 1978 ตลอดเวลากว่าสี่ทศวรรษที่ผ่านมา จีนมีความก้าวหน้าทั้งทางด้านการทหาร เศรษฐกิจ วิทยาศาสตร์ และเทคโนโลยี ที่สามารถก้าวขึ้นมาเทียบชั้นกับประเทศมหาอำนาจตะวันตก ขณะเดียวกันจีนยังขยายบทบาทมาสู่ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และประเทศในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เริ่มที่จะมีการปรับตัวครั้งใหญ่ของการรวมกลุ่มเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน (ASEAN Economic Community: AEC) ซึ่งได้ส่งผลต่อการเปลี่ยนแปลงภูมิรัฐศาสตร์ของเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เพื่อการถ่วงดุลอำนาจระหว่างโลกตะวันตก (สหรัฐอเมริกา) และโลกตะวันออก (จีน) ขณะเดียวกันจีนได้ขยายบทบาทและอิทธิพลในภูมิภาคที่มีการพึ่งพาอาศัยกันอย่างซับซ้อนของการเปลี่ยนแปลงภูมิรัฐศาสตร์เพื่อการแสวงหาอำนาจผลประโยชน์ในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
Article Details
ข้อความและความคิดเห็นที่แสดงในบทความ เป็นแนวคิดของผู้เขียน มิใช่ความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ และคณะผู้จัดทำแต่อย่างใด
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารวิเทศศึกษา ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารวิเทศศึกษา หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากวารสารวิเทศศึกษา ก่อนเท่านั้น
References
Baviera, A. S. P. (1999). China's relations with Southeast Asia: Political security and economic interests (PASCN Discussion Paper No. 99-17, pp.1-37.) Retrieved December 10, 2015 from http://csspoint.yolasite.com/resources/China%20Interest%20in%20South%20Asia.pdf
Banlaoi, R. C. (2003). Southeast Asian perspectives on the rise of China: Regional security after 9/11 (Parameters,
Summer, pp. 98-107.) Retrieved December 10, 2015 from http://www.comw.org/rma/fulltext/0306banlaoi.pdf
Emmers, R. (2005). Security relations and institutionalism in Southeast Asia (BASC Working Paper Series 2006-07,
November 9, pp. 4-5). Retrieved December 10, 2015 from https://basc.berkeley.edu/pdf/Emmers_SecurityInstitutionalismSEA.pdf
Evans, M. (2011). Power and paradox: Asian geopolitics and Sino-American relations in the 21st century, Asian
Geopolitics, 55 (1), 85-113.
Goh, E. (2005). Meeting the China challenge: The U.S. in Southeast Asian regional security strategies. Policy
Studies 16 Meeting, the East-West Center Washington.
Garrison, J. A. (2005). China’s prudent cultivation of “Soft Power” and Implications for U.S. policy in East
Asia, Asian Affairs: An American Review, 32 (1), 25–30.
Hall, I., & Smith, F. (2013). The struggle for soft power in Asia: Public diplomacy and regional competition, Asian Security, 9 (1), 1–18.
Kurlantzick, J. (2007). China’s “charm offensive. New Haven: Yale University Press.
Lee, J. (2012). China’s Geostrategic Search for Oil, The Washington Quarterly, 35 (3), 75-92.
Lum, T., Morrison, W. M., & Vaughn, B. (2008). China’s “Soft Power” in Southeast Asia (CRS Report for Congress, January 4, pp. 1-24). Retrieved December 10, 2015 from http://china.usc.edu/sites/default/files/legacy/AppImages/crs-china-soft-power-se-asia-080104.pdf
Ming-Te, H., & Tai-Ting Liu, T. (2011). Sino-U.S. strategic competition in Southeast Asia: China’s rise and U.S.
foreign policy transformation since 9/11, Political Perspectives, 5 (3), 96-119.
Nye, J. S. (2005, December 29). The rise of China’s soft power. Wall Street Journal, Retrieved December 10, 2015
from https://www.hks.harvard.edu/news-events/news/news-archive/the-rise-of-china%22s-soft-power
Suvakunta, P. (2007). China’s Go-Out Strategy: Chinese Foreign Direct Investment in Thailand, Thammasat
Review, 12 (130), 116-146.