การวิเคราะห์การสื่อความหมายความรุนแรงต่อผู้สูงอายุ ในภาพยนตร์ไทยเรื่อง ฒ.
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ โดยใช้การวิเคราะห์เนื้อหา (content analysis) เพื่ออธิบายกลวิธีการสร้างและการสื่อสารความหมายเกี่ยวกับความรุนแรงต่อผู้สูงอายุ ผลการวิจัยพบว่า ภาพยนตร์ “ฒ.” ประกอบด้วยโครงสร้างการเล่าเรื่อง 5 ขั้นตอน ได้แก่ การเริ่มเรื่อง การพัฒนาเหตุการณ์ ภาวะวิกฤติ การคลี่คลาย และการยุติเรื่องราว ในเชิงเนื้อหาพบความรุนแรงต่อผู้สูงอายุในภาพยนตร์ 5 ประเภท รวม 25 เหตุการณ์ ได้แก่ ความรุนแรงทางร่างกาย ความรุนแรงทางจิตใจ ความรุนแรงทางเศรษฐกิจ ความรุนแรงจากการทอดทิ้งละเลย และความรุนแรงเชิงโครงสร้าง โดยเฉพาะความรุนแรงทางจิตใจปรากฏมากที่สุด สะท้อนให้เห็นถึงความเปราะบางและการพึ่งพิงของผู้สูงอายุ รวมทั้งสะท้อนปัญหาเชิงโครงสร้างที่ยังคงดำรงอยู่ในสังคมไทย ข้อค้นพบชี้ว่า ผู้สูงอายุมิได้เผชิญความรุนแรงในมิติเดียว หากแต่ต้องเผชิญกับความรุนแรงหลายมิติที่ทับซ้อนกัน อันก่อให้เกิดทั้งบาดแผลทางกายและจิตใจ ดังนั้นผู้สูงอายุ ครอบครัว ชุมชน และสังคมจำเป็นต้องตระหนักและพัฒนากลไกการป้องกันเชิงรุก เพื่อสร้างเกราะป้องกันทางสังคมที่เอื้อต่อการดำรงชีวิตอย่างปลอดภัย
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กุลธิดา สัมมาวงศ์, สิริลักษณ์ โสมานุสรณ์ม, และชมนาด สุ่มเงิน. (2560). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับการกระทำความรุนแรงในผู้สูงอายุ ตามมุมมองของผู้สูงอายุและสมาชิกในครอบครัว. วารสารวิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี, 33(1), 90-103.
จรวยพร ศรีศศลักษณ์. (2556). กลุ่มเปราะบาง Vulnerable Groups คือใคร มีข้อ พิจารณาด้านจริยธรรมอย่างไร. สถาบันการพัฒนาการคุ้มครองการวิจัยในมนุษย์. สถาบันวิจัยระบบสาธารณะสุข.
ธนธร ภูมี. (2559). การทบทวนมาตรการในการป้องกันและแก้ไขปัญหา การกระทำความรุนแรงต่อผู้สูงอายุ. รัฐศาสตรมหาบัณฑิต [บริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะ]. สาขาวิชาบริหารรัฐกิจและกิจการสาธารณะสำหรับนักบริหาร. คณะรัฐศาสตร์. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธีระ กุลสวัสดิ์. (2563). การกระทำความรุนแรงต่อผู้สูงอายุภายในครอบครัว : สาเหตุ และแนวทางการป้องกัน. วารสารการเมือง การบริหาร และกฎหมาย, 12(2), 111-127.
พนิดา จงสุขสมสกุล, องอาจ สิงห์ลำพอง, อุไรวรรณ ชัยชนะวิโรจน์, สุเมธ เหมะวัฒนะชัย, และณิชกานต์ ทรงไทย. (2568). SOA: ชุมชนนวัตกรรมเฝ้าระวังและช่วยเหลือเพื่อต้านความรุนแรงในผู้สูงอายุ. สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
พระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ. (2550). หมวดที่ 1 สิทธิและหน้าที่ด้านสุขภาพ. มาตรา 12.
อรรคพล ดำเนินผล. (2564). บทบาทศูนย์พัฒนาครอบครัวในชุมชนกับปัญหาความรุนแรงในครอบครัว กรณีศึกษา ศูนย์พัฒนาครอบครัวในชุมชน ตำบลท่าทราย จังหวัดนนทบุรี [รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต]. สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์. ภาควิชารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Barthes, R. (1991). Image–Music–Text; Mythologies. Hill and Wang.
Bordwell, D., & Thompson, K. (2008). Film Art: An Introduction. (8th ed.). New York: McGraw-Hill.
Centers for Disease Control and Prevention (CDC) (2024). About Abuse of Older Persons. https://www.cdc.gov/elder-abuse/about/index.html? utm
Galtung, J. (1969). Violence, peace, and peace research. Journal of Peace Research, 6(3), 167–191. https://doi.org/10.1177/002234336900600301
Galtung, J. (1990). Cultural Violence. Journal of Peace Research, 27(3), 291–305.
Hall, S. (1997). Representation: Cultural Representations and Signifying Practices. London: Sage.
Knodel, & Chayovan. (2012). Inter-generational family care for and by older people in Thailand International. Journal of Sociology and Social Policy, 32(11/12), 682–694. https://doi.org/10.1108/01443331211280719
Metz, C. (1974). Film Language: A Semiotics of the Cinema. University of Chicago Press.
Monaco, J. (2000). How to Read Film: The World of Movies, Media, and Multimedia. Language, History and Theory (3rd ed). New York: Oxford University Press.
WHO (n.d.). (2024). Abuse of older people. World Health Organization.
UNODC (United Nations Office on Drugs and Crime). (2021). United Nations Surveys on Crime Trends and the Operations of Criminal Justice Systems (UN-CTS. https://www.unodc.org/unodc/en/data-and-analysis/United-Nations-Surveyson-Crime-Trends-and-the-Operations-of-Criminal-Justice-Systems.html
