Development of a Digital Museum for the Conservation of Local Culture: A Case Study of the Folk Museum, Lam Plai Mat District, Buriram Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This study aimed to 1) manage the information system of the museum, 2) develop Nong Bua Khok Local Museum to the digital one, 3) promote Nong Bua Khok Digital Museum online. The research methods involved collecting and analyzing content and illustrations to develop the digital museum. Its quality was evaluated by content experts and design-technical specialists, after which it was used as a tool to survey the satisfaction of the sample group. To answer the research objective 1, the information of Nong Bua Khok Local Museum was analyzed and summarized into five parts: 1) the establishment of the museum, 2) household items, 3) kitchen utensils, 4) animal hunting and trapping tools, 5) agricultural tools and equipment. Evaluated by the experts, the efficiency of contents and techniques of the museum was at a high level ( = 4.12, S.D. = 0.89.). The subjects were very satisfied with the museum (
= 4.18, S.D. = 0.81). It was concluded that the outstanding points of the museum were the pictures presented in panorama 360 degree, contents exhibited in the forms of texts, pictures, graphics, 2D augmented reality. It is appropriate to be the tool retrieved information in the museum serving technological advancement at the present time.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นข้อคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรงซึ่งกองบรรณาธิการวารสาร ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใดๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใดๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารทดสอบระบบ ThaiJo2 ก่อนเท่านั้น
References
ญาณินทร์ รักวงศ์วาน. (2547). การวิจัยและพัฒนาพิพิธภัณฑ์ท้องถิ่น. สำนักงานนโยบายและแผนทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม : กรุงเทพฯ.
ดุลยเทพ ภัทรโกศล. (2559). การพัฒนาสื่อเรียนรู้เสมือนจริงบนเครือข่ายคอมพิวเตอร์ด้วยเทคโนโลยีภาพถ่ายพาโนรามา 360 องศา กรณีศึกษา : เว็บไซต์ฐานข้อมูลแหล่งเรียนรู้มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. วารสารวิชาการการจัดการเทคโนโลยีสารสนเทศและนวัตกรรม, 3(1), 53-58.
ดลพร ศรีฟ้า. (2561). การใช้ความจริงเสมือนในพิพิธภัณฑ์ กรณีศึกษา พิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติฟินแลนด์. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และศิลปะ (ฉบับภาษาไทย), 11(2), 2028-2039.
ทัศนา, ป. (2564). การพัฒนาสื่อเพื่อการเรียนรู้ในรูปแบบของหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ (E-Book) รายวิชาหลักการออกแบบและพัฒนาสื่อสำหรับนักเรียนชั้น มัธยมศึกษาปีที่ 6. วารสารวิชาการเทคโนโลยีและนวัตกรรมไทย, 9(2), 1-15.
นิรันดร์ กุลศิริ. (2560). การจัดการโครงการเทคโนโลยีสารสนเทศ. โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย : กรุงเทพฯ.
วิวัฒน์ โรจนาวรรณ. (2556). พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านหนองบัวโคก อ.ลำปลายมาศ จ.บุรีรัมย์. ทางอีศาน, 2(13), 41-43.
อิทธิพล โพธิพันธุ์, และกฤษดา ครุฑทาภูมิ. (2560). กระบวนการถ่ายภาพพาโนรามาช่วงรับแสงสูงเพื่อสร้างสภาพแวดล้อมเสมือนจริง. วารสารวิชาการคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ สถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง, 27(1), 169-181.
Djindjian, F. (2007). The virtual museum: an introduction. Archeologia e Calcolatori Supplemento 1, 9-14.
Schwalbe, K. (2018). Information technology project management (9th ed.). Cengage Learning.
Suryani, M. (2022). Development of Historical Learning Media Based on Virtual Reality of The National Awakening Museum. Jurnal Ilmiah Bidang Teknologi Informasi dan Komunikasi, 7(2), 70-76.
