การศึกษาแนวทางการพัฒนานวัตกรรมการเรียนรู้ของครูผู้สอนเพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ของผู้เรียนในจังหวัดสุพรรณบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยการฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ศึกษาแนวทางการพัฒนาครูและสถานศึกษา โดยใช้แนวคิดชุมชนแห่งการเรียนรู้เพื่อยกระดับผลสัมฤทธิ์การเรียนรู้ของผู้เรียนในจังหวัดสุพรรณบุรี ซึ่งเป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ กลุ่มเป้าหมายในการวิจัยคือ ผู้ทรงคุณวุฒิด้านการพัฒนาโรงเรียน ได้แก่ ครูผู้สอนกลุ่มสาระการเรียนรู้ จำนวน 36 คน โดยวิธีการเลือกแบบเจาะจง ใช้วิธีการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพ โดยใช้วิธีการจำแนกประเภทข้อมูล (Typological analysis) เครื่องมือวิจัย คือ ศึกษาและวิเคราะห์เอกสาร แบบสัมภาษณ์ และแบบบันทึกภาคสนาม โดยมีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามเท่ากับ 0.88 วิเคราะห์ข้อมูลโดยหาค่าเฉลี่ยและส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและการวิเคราะห์เนื้อหา และสถิติที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ การวิเคราะห์เนื้อหา
ผลการวิจัย พบว่า แนวทางการพัฒนาครูและสถานศึกษา มีองค์ประกอบสำคัญ 7 ประการคือ 1) การสร้างวิสัยทัศน์ของโรงเรียนร่วมกัน 2) การสร้างวัฒนธรรมองค์กรแบบสร้างสรรค์มีการทำงานร่วมกันแบบร่วมมือรวมพลัง 3) การพัฒนาให้ครูมีความรู้ ความเข้าใจทักษะในการใช้เทคโนโลยีดิจิทัล 4) การพัฒนาผ่านการเรียนรู้ผ่านโปรแกรมทางสื่อออนไลน์ 5) การสร้างทีมชุมชนแห่งการเรียนรู้วิชาชีพในสถานศึกษา (PLC) 6) การจัดสภาพแวดล้อมการทำงานที่เอื้อให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกัน และ7) การนิเทศ ติดตาม และประเมินผล ซึ่งในการขับเคลื่อนสถานศึกษาให้เป็นชุมชนแห่งการเรียนรู้ได้ จะต้องการส่งเสริมและพัฒนาคือ การบูรณาการกระบวนการทำงานร่วมกับฝ่ายต่าง ๆ ที่เกี่ยวข้อง มีการใช้กลไกการนิเทศเพื่อกำกับติดตามการดำเนินงาน และ เรียนรู้ต่อยอดและปรับปรุงอย่างต่อเนื่อง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
คณะกรรมการอิสระเพื่อการปฏิรูปการศึกษา. (2562). แผนการปฏิรูปประเทศด้านการศึกษา. สืบค้นเมื่อ 7 กรกฎาคม 2567, จาก https://bit.ly/2OO5iC7
ชาคริยา ชายเกลี้ยง, วีรวรรณ จงจิตร ศิริจิรกาล และปรีชา สามัคคี. (2562). รูปแบบการนิเทศแบบผสมผสานเพื่อส่งเสริมการวิจัยของครู ระดับมัธยมศึกษา. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(10), 5353-5354.
บัญชา วงศ์คำภา. (2563). การใช้เทคโนโลยีดิจิทัลในการบริหารงานวิชาการสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาในศตวรรษที่ 21 สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษา ประถมศึกษาหนองคาย เขต 1 (วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
มาเรียม นิลพันธุ์. (2557). วิธีวิจัยทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 8. นครปฐม: มหาวิทยาลัยศิลปากร.
ยาใจ พงษ์บริบูรณ์. (2537). การวิจัยเชิงปฏิบัติการ. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 17, 11–15.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2562). สภาวะการศึกษาไทย 2561/2562 การปฏิรูปการศึกษาในยุคดิจิทัล. กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). สรุปสาระสำคัญ แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 - 2564 สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. สืบค้นเมื่อ 7 กรกฎาคม 2567, จากhttp://www.nesdb.go.th/ewt_news. php?nid=6420
Boyd-Dimock, V. & Hord, S. M. (1994). Principals and the New Paradigm: Schools as Learning Communities. Paper Presented at the Annual Meeting of the American Educational Research Association (New Orleans, LA, April 4-8, 1994). Retrieved on March 18, 2022, from https://files.eric.ed.gov/fulltext/ED373428.pdf
Cviko, A., McKenney, S. & Voogt, J. (2014). Teacher roles in designing technology-rich learning activities for early literacy: A cross-case analysis. Computers & Education, 72, 68-79.
Gabelnick, F., et al. (1990). Learning Communities: Making Connections among Students, Faculty and Disciplines. San Francisco: Jossey-Bass.
Kemmis, S. & Mc. Taggart, R. (1990). The action research planner. 3rd ed. Victoria: Deakin University.
Ross, J.A. & Gray, P. (2006). Transformational Leadership and Teacher Commitmentto Organizational Values: The Mediating Effects of Collective Teacher Efficacy. School Effectiveness and School Improvement, 17, 179-199.
Shapiro, Nancy S. & Levine, J.H. (1999). Creating Learning Communities: A Practical Guide to Winning Support, Organizing for Change, and Implementing Programs. San Francisco: Jossey-Bass.
Smith, B. & MacGregor, J. (2009). Learning Communities and the Quest for Quality. Quality Assurance in Education, 17, 118-139.