การพัฒนานวัตกรรมบอร์ดเกมเพื่อส่งเสริมวิธีการคิดแบบโยนิโสมนสิการของกลุ่มนักเรียนสามเณรโรงเรียนพระปริยัติธรรมแผนกสามัญศึกษาที่มีความหลากหลาย ทางชาติพันธุ์ จังหวัดเชียงใหม่
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยในครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ 1) สร้างนวัตกรรมบอร์ดเกม 2) ศึกษาประสิทธิ์ผลการใช้ 3) ศึกษาความพึงพอใจของนักศึกษาในการใช้นวัตกรรมบอร์ดเกมเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดแบบโยนิโสมนสิการของกลุ่มนักเรียนสามเณรโรงเรียนพระปริยัติธรรมที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์ จังหวัดเชียงใหม่ กลุ่มตัวอย่างได้แก่ นักเรียนสามเณรจำนวน 425 รูป เครื่องมือในการวิจัยประกอบด้วยแบบสอบถามความต้องการนวัตกรรมบอร์ดเกม แบบประเมินความพึงพอใจในการใช้นวัตกรรมใช้วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบน มาตรฐาน
ผลการวิจัยพบว่า การสร้างนวัตกรรมบอร์ดเกมผสมผสานเรื่องราวเนื้อหา เหตุการณ์ หลักธรรทาง
พุทธสุภาษิต ศาสนพิธีที่เกี่ยวข้องกับพุทธศาสนาโดยใช้ชื่อว่า “นักแสวงบุญแห่งพุทธภูมิ” ประสบการณ์ที่ได้รับคือวิธีการคิดแบบโยนิโสมนสิการ เป็นปัจจัยที่ทำให้เกิดสัมมาทิฐิ จากความรู้ในการเล่น ประสิทธิ์ผลการใช้ตัวเกมมีการตั้งจุดประสงค์ของการเล่นโดยใช้การกำหนดข้อคำถาม ผู้เล่นจะได้รับการพัฒนาจิตและปัญญาหรือเกิดความรักในความรู้ที่ได้ศึกษาพระพุทธศาสนา ฝึกสมาธิเพื่อให้จิตสงบกิจกรรมเกมช่วยสร้างศรัทธาต่อการเรียนเป็นอันมากผ่านการฝึกใช้ความคิดพิจารณา ส่งเสริมให้พัฒนาปัญญามีผลต่อการพัฒนาจิตของผู้เล่นได้อย่างสำคัญและสามารถนำเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเกมมาประยุกตใช้ประกอบการเรียเพื่อสอนให้นักเรียนนำความรู้ไปใช้แก้ปัญหาในชีวิตประจำวัน กลุ่มตัวอย่างมีความพึงพอใจการใช้นวัตกรรมบอร์ดเกมเพื่อส่งเสริมทักษะการคิดแบบโยนิโสมนสิการของกลุ่มนักเรียนสามเณรโรงเรียนพระปริยัติธรรมที่มีความหลากหลายทางชาติพันธุ์จังหวัดเชียงใหม่ โดยรวมอยู่ในระดับ พึงพอใจมาก อยู่ในระดับ พึงพอใจมาก (= 4.01, S.D. = 0.40)
Article Details

This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กานต์สินี จันทร์วิภาดิลก. (2551). การศึกษาวิเคราะห์รวมวิธีคิดเพื่อการดำเนินชีวิตตามแนวพุทธศาสน์(วิทยานิพนธ์พุทธศาสตร์มหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณ์.
ทิศนา แขมมณี. (2544). วิทยาการด้านการคิด. กรุงเทพฯ: เดอะมาสเตอร์กรุ๊ปแมเนจเมนท์.
ทิศนา แขมมณี. (2550). การสอนจิตวิทยาการเรียนรู้ เรื่องศาสตร์การสอนองค์ความรู้เพื่อการจัด กระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทิศนา แขมมณี. (2555). ศาสตร์การสอน : องค์ความรู้เพื่อการจัดกระบวนการเรียนรู้ที่มีประสิทธิภาพ. กรุงเทพฯ:จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธีรภาพ แซ่เชี่ย. (2560). การใช้บอร์ดเกมประเภทวางแผนเพื่อพัฒนาทักษะการคิดอย่างมีวิจารณญาณในนักเรียนระดับมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 3 ในโรงเรียนขนาดใหญ่ สังกัดสำนักงานเขตการศึกษาขั้นพื้นฐาน จังหวัดปทุมธานี (วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
บรรจง อมรชีวิน. (2556). Critical Thinking การคิดอย่างมีวิจารณญาณ. กรุงเทพฯ:ซีเอ็ด.
บุญชม ศรีสะอาด. (2560). การวิจัยเบื้องต้น ฉบับปรับปรุงใหม่. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
พระเทพเวที. (2534). ศาสนาและเยาวชน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: มูลนิธิพุทธธรรม.
วีระ สุดสังข์. (2550). การคิดวิเคราะห์ คิดอย่างมีวิจารณญาณ และคิดสร้างสรรค์. กรุงเทพฯ: สุวีริยาสาส์น.
อรพรรณ ลือบุญธวัชชัย. (2543). การคิดอย่างมีวิจารณญาณ : การเรียนการสอนทางพยาบาลศาสตร์. กรุงเทพฯ:ธนาเพรส แอนด์ กราฟฟิค.
อุษณีย์ อนุรุทธ์วงศ์. (2545). ฝึกเด็กให้เป็นนักคิด. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสดศรี-สฤษดิ์วงศ์.
ชัยวัฒน์ คุประตกูล. (2555). คนเก่งในอนาคต. สืบค้นเมื่อ 11 ตุลาคม 2565, จาก https://stanglibrary. wordpress.com
Bensley, D. A. & Haynes, C. (1995). The acquisition of general purpose strategic knowledge for argumentation. Teaching of Psychology, 22(1), 41-45.
Kiryakova, G. (2014). Gamification in Education Conference Paper. Zagora, Bulgaria: Trakia University.
Smith, P. L. & Ragan, T. J. (1998). Instructional design. (2nd ed.). New Jersey: Prentice- Hall.