The Cultural Reproduction of Yi Peng Tradition in Chiang Mai
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the cultural reproduction of Yi Peng tradition. The paper relies on the concepts of cultural reproduction, capital, representation and post-modern consumption. By using historical method, the documents used in the study include historical record, folklore, and literature as a primary source, as well as texts, researches and books as a secondary source. The article reveals that the tradition was closely associated with local history, agricultural way of life, Buddhism and belief in spirits. According to the cultural processes during the process of creating a nation-state, and the tourism promotion in accordance with the National Economic and Social Development Plan, Yi Peng tradition has been commodified for tourism industry and became alienated, inconsistent, and hostile to the local community. The article proposes that It is necessary to construct alternative imagination about the Yi Peng tradition from local participant against dominant imagination.
Article Details
Journal of TCI is Licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International (CC BY-NC-ND 4.0) licence, unless otherwise stated, Please read our Policies page for more information on Open Access, copyright and permissions.
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2557). ศาสตร์แห่งสื่อและวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพ: ภาพพิมพ์.
กาญจนา แก้วเทพ และ สมสุข หินวิมาน. (2551). สายธารแห่งนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับการสื่อสารศึกษา. กรุงเทพ: ภาพพิมพ์.
เกษียร เตชะพีระ. (2557). การอ่านวัฒนธรรมไทยของนิธิ เอียวศรีวงศ์. ใน นิธิ เอียวศรีวงศ์, ผ้าขาวม้า ผ้าซิ่น กางเกงใน และ ฯลฯ, 9-27. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์มติชน.
ฆัสรา ขมะวรรณ. (2537). แนวความคิดของเรย์มอนด์ วิลเลียมส์ ในวัฒนธรรมศึกษา และการวิเคราะห์วัฒนธรรมบริโภค. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ชนิดา เสงี่ยมไพศาลสุข. (2550). คำนำผู้แปล. ใน ปิแอร์ บูร์ดิเยอ, เศรษฐกิจของทรัพย์สินเชิงสัญลักษณ์, 1-12. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ชนิดา เสงี่ยมไพศาลสุข. (2550). มโนทัศน์สำคัญ ๆ ทางสังคมวิทยา-มานุษยวิทยาในผลงานของ ปิแยร์ บูร์ดิเยอ, ใน ปิแอร์ บูร์ดิเยอ (2550), เศรษฐกิจของทรัพย์สินเชิงสัญลักษณ์, 1-12. กรุงเทพฯ: โครงการจัดพิมพ์คบไฟ.
ชิเกฮารุ ทานาเบ. (2555). พิธีกรรมและปฏิบัติการในสังคมชาวนาภาคเหนือของประเทศไทย. เชียงใหม่: ศูนย์ศึกษาชาติพันธ์เละการพัฒนา คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ดิศรินทร์ ศุภสมุทร. (2557). บทบาทสื่อมวลชนต่อวัฒนธรรมไทย. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2558, จาก www.prthailand.com/bak/images/article_images/pr.pdf
นิคม พรหมมาเทพ. (2558, 30 มีนาคม). ปราชญ์ชาวบ้าน. ศูนย์การเรียนรู้ผะหญาล้านนา 82 หมู่ 6 ตำบลดอนแก้ว อำเภอแม่ริม จังหวัดเชียงใหม่. สัมภาษณ์.
นิธิ เอียวศรีวงศ์. (2557). ผ้าขาวม้า ผ้าซิ่น กางเกงใน และ ฯลฯ. กรุงเทพ: สำนักพิมพ์มติชน.
เบ็ญจา จิรภัทรพิมล, วารุณี ภูริสินสิทธิ์ และ กอบกุล รายะนาคร. (2531). การใช้แรงงานเด็กและผู้หญิง: ทิศทางการพัฒนาชนบทและการขยายตัวของเมืองเชียงใหม่บนพื้นฐานของอุตสาหกรรมท่องเที่ยว. เชียงใหม่: คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ททท. (2547). คู่มือกิจกรรมเที่ยวทั่วไทยไปได้ทุกเดือน. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ททท. (2523). รายงานประจำปี 2523. กรุงเทพฯ: การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
ไทยพีบีเอส. (2562). ระทึก! ควันหลง "โคมลอย" ตกเกลื่อน-ไฟไหม้หลายจุด. สืบค้นเมื่อ
กรกฎาคม 2563, จาก news.thaipbs.or.th/content/286022
ไทยโพสต์. (2562). เชียงใหม่ประกาศจัดงาน ยี่เป็ง(ลอยกระทง)ปี 62 อย่างยิ่งใหญ่. สืบค้นเมื่อ
กรกฎาคม 2563, จาก www.thaipost.net/main/detail/49434
ไทยรัฐออนไลน์. (2562). โคมลอยยี่เป็งป่วน เชียงใหม่ยกเลิก 151 เที่ยวบิน ต้องกำหนดพื้นที่ห้าม. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2563, จาก www.thairath.co.th/news/local/north/1702403
ผู้จัดการออนไลน์. (2557). จับตา! โคมลอย - พลุดอกไม้ไฟ โศกนาฎกรรมวันลอยกระทง. สืบค้นเมื่อ 4 มีนาคม 2558, จากwww.manager.co.th/Daily/ViewNews.aspx?NewsID=
ภัคดีกุล รัตนา. (2556). การสร้างภาพลักษณ์ผู้หญิงเหนือ: ผลกระทบจากการพัฒนาด้านการท่องเที่ยวไทย. ใน ไพโรจน์ ไชยเมืองชื่น และ ภูเดชแสนสา (บ.ก.), หมุดหมายประวัติศาสตร์ล้านนา, 247-270. กรุงเทพ: โรงพิมพ์ตะวันออก.
มณี พะยอมยงค์. (2548). ประเพณีสิบสองเดือนล้านนาไทย. เชียงใหม่: ส.ทรัพย์การพิมพ์.
มณี พยอมยงค์ และ ศิริรัตน์ อาศนะ. (2538). เครื่องสักการะในล้านนาไทย. เชียงใหม่: ทรัพย์การพิมพ์
สภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2553). สู่ 1 ทศวรรษ สภาอุตสาหกรรมท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. กรุงเทพ: ศูนย์การพิมพ์เพชรรุ่ง.
สมพล ไวโย และอุดม รุ่งเรืองศรี. (2542). ว่าว/ว่าวลม, ใน สารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ เล่ม 12, 6263-6264. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย.
สำนักข่าวกรมประชาสัมพันธ์. (2563). โครงการชลประทานเชียงใหม่ จัดเจ้าหน้าที่ประเมินปริมาณเศษซากกระทง หลังเสร็จสิ้นประเพณียี่เป็งเชียงใหม่. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2563, จาก thainews.prd.go.th/th/news/detail/TCATG191113195824753
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558a). จำนวนนักท่องเที่ยวต่างประเทศที่เดินทางเข้ามาในประเทศไทย พ.ศ 2545 – 2558. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2563, จาก http://service.nso.go.th/nso/
web/statseries/statseries23.html
สำนักงานสถิติแห่งชาติ. (2558). สรุปสถานการณ์ท่องเที่ยวภายในประเทศ จังหวัดเชียงใหม่ พ.ศ. 2552 - 2558. สืบค้นเมื่อ 5 กรกฎาคม 2563, จาก http://service.nso.go.th/nso/web/
statseries/statseries23.html
อุดม รุ่งเรืองศรี. (2542). ตั้งธัมม์หลวง, ในสารานุกรมวัฒนธรรมไทย ภาคเหนือ เล่ม 5, 2340-2350. กรุงเทพฯ: มูลนิธิสารานุกรมวัฒนธรรมไทย.
Adorno, T. W. & Horkheimer, M. (1989). Dialectic of Enlightenment (J. Cumming, Trans). London: Verso.
Adorno, T. W. (1991). Culture Industry Reconsidered. In J.M. Bernstein (Ed.), The Culture Industry: Selected Essays on Mass Culture, 85-92. London: Routledge.