จริยธรรมในการตีพิมพ์ผลงาน

จริยธรรมในการตีพิมพ์บทความ

วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์กำหนดบทบาทหน้าที่ของบุคคลต่าง ๆ ตามมาตรฐานด้านจริยธรรมในการตีพิมพ์บทความของวารสาร ดังนี้

จริยธรรมของบรรณาธิการ

บรรณาธิการมีบทบาทหน้าที่ ดังนี้

1. ตรวจสอบและพิจารณาเนื้อหาและคุณภาพของบทความร่วมกับกองบรรณาธิการผู้ทรงคุณวุฒิประจำวารสารก่อนการตีพิมพ์
2. ยอมรับหรือปฏิเสธบทความเพื่อการตีพิมพ์ตามเกณฑ์ของวารสารโดยไม่ใช้ความสัมพันธ์ส่วนบุคคล (ความสำคัญ ความใหม่ ความชัดเจนของบทความ และความเกี่ยวข้องกับขอบเขตของวารสาร)
3. รับรองคุณภาพของบทความที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสาร
4. ให้เสรีภาพแก่ผู้นิพนธ์บทความในการแสดงความคิดเห็นตามหลักวิชา และคงไว้ซึ่งความถูกต้องของผลงานทางวิชาการ
5. รักษาความลับข้อมูลส่วนบุคคลของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการจัดทำวารสาร
6. ปกป้องความเป็นอิสระของกองบรรณาธิการ และปฏิบัติตามขั้นตอนต่าง ๆ ในการจัดทำวารสารอย่างเคร่งครัด
7. รักษามาตรฐานของวารสารและพัฒนาวารสารให้มีคุณภาพอยู่เสมอ

จริยธรรมของผู้ประเมินบทความ (Reviewers)

1. มีความรู้ประสบการณ์ และความชำนาญตามศาสตร์ของตน  เพื่อพิจารณายอมรับหรือปฏิเสธบทความเพื่อการตีพิมพ์ด้วยความเป็นธรรม ถูกต้องตามหลักวิชาในศาสตร์นั้น ๆ โดยปราศจากอคติหรือความคิดเห็นส่วนตัวและไม่มีส่วนได้ส่วนเสียกับผู้นิพนธ์บทความ
2. ตรงเวลา
3. รักษาความลับของผู้นิพนธ์บทความ
4. ไม่แสวงหาผลประโยชน์จากผู้มีส่วนได้ส่วนเสียกับการจัดทำวารสาร
5. ช่วยเหลือการตัดสินใจของบรรณาธิการในการพิจารณาบทความที่จะตีพิมพ์เผยแพร่ลงในวารสาร

จริยธรรมของผู้นิพนธ์บทความ

1. มีการคิด ค้นคว้า ทบทวน วิเคราะห์ สรุป เรียบเรียง และอ้างอิงข้อมูล โดยผู้เขียนเองกองบรรณาธิการไม่มีส่วนร่วมรับผิดชอบ
2. ซื่อสัตย์ และมีคุณธรรม ไม่นำผลงานของผู้อื่นมาเป็นของตน ไม่ลอกเลียนงานของผู้อื่น ให้เกียรติและอ้างถึงบุคคลหรือแหล่งที่มาของข้อมูลที่นำมาใช้ในการเขียนบทความ
3. ชื่อผู้นิพนธ์ที่ปรากฏในบทความต้องเป็นผู้ที่มีส่วนในผลงานวิชาการนี้จริง
4. เคารพความคิดเห็นทางวิชาการของผู้อื่น และพร้อมที่จะปรับปรุงแก้ไขบทความตามคำแนะนำให้ถูกต้องตามรูปแบบของวารสารและตามมาตรฐานทางวิชาการ
5. บทความที่ตีพิมพ์ในวารสารต้องไม่เคยตีพิมพ์เผยแพร่ที่ใดมาก่อน และไม่อยู่ในระหว่างการเสนอเพื่อขอรับพิจารณาตีพิมพ์ในวารสารฉบับอื่น หากพบว่ามีการตีพิมพ์ซ้ำซ้อน ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้นิพนธ์แต่เพียงผู้เดียว