ผลกระทบด้านกาย จิต สังคม ของเด็กที่มีพฤติกรรมการติดโทรศัพท์มือถือ

บทคัดย่อ

            การศึกษานี้เป็นการศึกษาวิจัยแบบเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลกระทบต่อสุขภาพกาย สุขภาพจิต และสังคม ของเด็กที่มีพฤติกรรมการติดโทรศัพท์มือถือ ในพื้นที่หมู่ที่ 8 บ้านไอสะเตีย ตำบลบูกิต อำเภอเจาะไอร้อง จังหวัดนราธิวาส กลุ่มตัวอย่างเป็นเด็ก ที่มีอายุ 11-12 ปี จำนวน 30 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยผู้วิจัยลงพื้นที่ศึกษาชุมชน แบบสำรวจประเด็นปัญหาและแบบสำรวจผลกระทบของพฤติกรรมการติดโทรศัพท์มือถือ  และแบบสัมภาษณ์  การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณโดยใช้เป็นค่าเฉลี่ย/ร้อยละ การวิเคราะห์เชิงคุณภาพโดยใช้เนื้อหาในการวิเคราะห์ข้อมูล

            ผลการศึกษา พบว่า เด็กที่มีอายุ 11-12 ปี ร้อยละ 63 ใช้โทรศัพท์ของตนเอง ร้อยละ 37 ใช้โทรศัพท์ของผู้ปกครอง ระยะเวลาในการใช้โทรศัพท์มือถือ 1-2 ชั่วโมง  ร้อยละ 73 ระยะเวลาในการใช้โทรศัพท์มือถือ
3-4 ชั่วโมง ร้อยละ 23 และมากกว่า 6 ชั่วโมง ร้อยละ 4  ส่วนใหญ่ใช้โทรศัพท์มือถือเพื่อการดูยูทูป  เล่นเกมส์ ร้อยละ 86.7  ผลกระทบด้านสุขภาพกายของเด็กที่มีพฤติกรรมการติดโทรศัพท์มือถือ ทานข้าวน้อย ไม่อาบน้ำ ร้อยละ 35 รองลงมา ปวดศีรษะ ร้อยละ 17 เจ็บกล้ามเนื้อหลัง ร้อยละ 13 และร่างกายอ่อนเพลียพักผ่อนน้อย
มีปัญหาสายตา ร้อยละ 9   ผลกระทบด้านสุขภาพจิต มีอารมณ์หงุดหงิดง่าย เอาแต่ใจ ร้อยละ 43 รองลงมาก้าวร้าว ร้อยละ 21  และผลกระบทด้านสังคม ร้อยละ 90 ไม่ออกไปเล่นกับเพื่อน อยู่คนเดียว ร้อยละ 7
ขาดความรับผิดชอบ และร้อยละ 3 ไม่กล้าแสดงออก

            จะเห็นได้ว่า จากการเล่นโทรศัพท์มือถือของเด็กนั้น มีผลกระทบต่อเด็กในหลากหลายด้าน โดยมิอาจมองข้ามหรือมองว่าเป็นเรื่องปกติได้ ไม่ว่าจะเป็นผลกระทบสุขภาพกาย สุขภาพจิต และสังคม ผลกระทบเหล่านี้หากสะสมเป็นระยะเวลานานอาจก่อเกิดปัญหามากมายเกิดขึ้นตามมา เช่น ปัญหาความรุนแรงในครอบครัว ปัญหาด้านพัฒนาการของเด็ก การเรียนรู้ของเด็ก ปัญหาสุขภาพจิต เป็นต้น ดังนั้นการหาแนวทางการแก้ไขปัญหาโดยการมีส่วนร่วมของครอบครัว โรงเรียน ชุมชน นับว่าเป็นแนวทางในการแก้ไขปัญหาโดยคำนึงถึงระบบนิเวศทางสังคมที่ใกล้ชิดและเข้าใจเด็กมากที่สุด ร่วมกันหาทางแก้ไข จะช่วยลดปัญหาผลกระทบที่เกิดขึ้นต่อเด็กสู่การเล่นโทรศัพท์มือถืออย่างสร้างสรรค์ได้