TO DEVELOP CULTURAL BELIEF OF SELF-SUFFICIENCY BY USING DELPHI TECHNIQUE
Keywords:
Delphi Technique, Cultural Belief, Self-SufficiencyAbstract
The research question, “How is cultural belief of self-sufficiency perceived in Thai society?” has the purpose to develop cultural belief of self-sufficiency by using Delphi technique from 28 experts. The result of this qualitative research can be summarized into three findings and 6 indicators including 1) Pattern with 2 indicators of tradition and theoretical practices; 2) Behavior/deeds with 2 indicators of proceed and control, and 3) Value with 2 indicators of price and value. This research was conducted initially to understand cultural belief of self-sufficiency in Thai society based on the theories of sufficient economy and its implication for Exploratory Factor Analysis (EFA) in future quantitative research.
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). ความแตกต่างทางมิติวัฒนธรรมกับพฤติกรรมนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://www.etatjournal.com/web/menu-read-web-etatjournal/menu-2011/menu-2011-aprjun/311-22554-cross-cultural-differences-tourist-behavior
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). โครงการสำรวจทัศนคติและพฤติกรรมในการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทยในพื้นที่ที่มีศักยภาพในการส่งออกนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://tourismlibrary.tat.or.th/ link/book/T23307_3.pdf
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2540). วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2550). แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ณัฏฐพงศ์ ทองภักดี. (2550). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: ความเป็นมาและความหมาย. พัฒนบริหารศาสตร์, 47(1).
ประเวศ วะสี. (2542). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2544). พระพุทธศาสนาในสถานการณ์โลกปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ มัชเฒนธรรมเทศนา มัชฒิมาปฏิปทา หรือกฎธรรมชาติ และคุณค่าสำหรับชีวิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.
พระมหาศิริวัฒน์ อริยเมธี. (2547). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากมุมมองของ พระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
พิพัฒน์พล สัตตานุสรณ์ และ กันติดารัชต์ ขวัญคง. (2551). Management GURU กีร์ท ฮอฟสเตด (Geert Hofstede). สืบค้นจาก http://file.siam2web.com/cmmba/geert_hofstede.pdf
ภูริปัญญา ศรีเกิด. (2553). ปัจจัยความสำเร็จในการประยุกต์ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเขตปฏิรูปที่ดิน: ศึกษากรณีตำบลนิคมกระเสียว อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์).
ศูนย์การเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริฯ ศูนย์ส่งเสริมงานศิลปาชีพฯ. แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นจาก http://www.northernstudy.org
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2552). เศรษฐกิจพอเพียงแนวคิดสู่การประยุกต์ใช้ที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มปพ.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2551, มิถุนายน-กันยายน). เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 19(3).
อรสุดา เจริญรัถ. (2546). เศรษฐกิจพอเพียงภายใต้การเปลี่ยนแปลงของสังคมไทย. กรุงเทพฯ:สถาบันวิถีทรรศน์.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2552). ความเข้าใจ “วัฒนธรรม” ในงานวิจัยสังคมไทย มานุษยวิทยาปะทะ วัฒนธรรมศึกษา ยกเครื่องเรื่องวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การ มหาชน).
อานันท์ ปันยารชุน. (2554). โครงการวิจัยเศรษฐกิจพอเพียง. ปาฐกถาวันที่ 18 ธันวาคม 2542. สืบค้นจาก http://www.sufficiencyeconomy.org/index.php
Calkins, P. H. (2011). เศรษฐกิจพอเพียงคือการพัฒนาเศรษฐกิจที่ดำรงอยู่บนเงื่อนไขของคุณธรรม. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency econmy in global view: Open public discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/calkins-th.jpg
Kleiman, F. (2011). จากเศรษฐกิจสมานฉันท์ถึงเศรษฐกิจพอเพียง. ประมวลบทสัมภาษณ์“เศรษฐกิจ พอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/kleiman-th.jpg
Sen, A. (2011). ความพอเพียงไม่ได้หมายถึงไม่ต้องการอีกแล้ว แต่ต้องมีพอที่จะอยู่ได้ พอที่จะมีชีวิตที่ดี. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View : Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/sen-th.jpg
Warr, P. G. (2554). เศรษฐศาสตร์สีเขียว-เศรษฐกิจพอเพียง สองแนวคิดยึดหลักไม่เบียดเบียนโลก. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/warr-th.jpg
Engel, J. F., Kollat, D. T., & Blackwell, R. D. (1973). Consumer behavior. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975). Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. Reading, MA: Addison-Wesley.
Genc, K. Y. (2013, April). Culture as a strategic resource for organizations and an assessment on cultures of Turkish large firms. Social and Behavioral Sciences, 75(3), 525– 531.
Hofstede, G. H. (1980). Culture’s consequences, international differences in work-related values. USA: Sage Publications.
Hofstede, G. H. (1997). Cultures and organizations: Software of the mind. USA: McGraw-Hill.
Hofstede, G. H., & Hofstede, G. J. (2005). Cultures and Organizations: Software of the mind (2nd ed.). USA: McGraw-Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implement, and control (9th ed.). New York: Prentice-Hall.
Naor, M., et al. (2013). The culture-effectiveness link in a manufacturing context: A resource-based perspective. Journal of World Business. Retrieved http://dx.doi.org/10.1016/j.jwb.2013.06.003.
Schaninger, C. M., & Sciglimpaglia, D. (1981, September). The Influence of Cognitive Personality Traits and Demographics on Consumer Information Acquisition. Journal of Consumer Research, 8(2), 208-216.
Thowfeek, M. H., & Jaafar, A. (2012, December). instructors’ view about implementation of e-learning system: An analysis based on hofstede's cultural dimensions. Original Research Article Procedia- Social and Behavioral Sciences, 65(3), 961-967.
Woodside, A. G., Hsu, S., & Marshall, R. (2011, August). General theory of cultures consequences on international tourism behavior. Journal of Business Research, 64(8), 785-799.
Zaichkowsky, J. L. (1985, December). Measuring the involvement construct. Journal of Consumer Research, 12(3), 341-352.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). โครงการสำรวจทัศนคติและพฤติกรรมในการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทยในพื้นที่ที่มีศักยภาพในการส่งออกนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://tourismlibrary.tat.or.th/ link/book/T23307_3.pdf
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2540). วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2550). แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ณัฏฐพงศ์ ทองภักดี. (2550). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: ความเป็นมาและความหมาย. พัฒนบริหารศาสตร์, 47(1).
ประเวศ วะสี. (2542). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2544). พระพุทธศาสนาในสถานการณ์โลกปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ มัชเฒนธรรมเทศนา มัชฒิมาปฏิปทา หรือกฎธรรมชาติ และคุณค่าสำหรับชีวิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.
พระมหาศิริวัฒน์ อริยเมธี. (2547). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากมุมมองของ พระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
พิพัฒน์พล สัตตานุสรณ์ และ กันติดารัชต์ ขวัญคง. (2551). Management GURU กีร์ท ฮอฟสเตด (Geert Hofstede). สืบค้นจาก http://file.siam2web.com/cmmba/geert_hofstede.pdf
ภูริปัญญา ศรีเกิด. (2553). ปัจจัยความสำเร็จในการประยุกต์ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเขตปฏิรูปที่ดิน: ศึกษากรณีตำบลนิคมกระเสียว อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์).
ศูนย์การเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริฯ ศูนย์ส่งเสริมงานศิลปาชีพฯ. แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นจาก http://www.northernstudy.org
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2552). เศรษฐกิจพอเพียงแนวคิดสู่การประยุกต์ใช้ที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มปพ.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2551, มิถุนายน-กันยายน). เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 19(3).
อรสุดา เจริญรัถ. (2546). เศรษฐกิจพอเพียงภายใต้การเปลี่ยนแปลงของสังคมไทย. กรุงเทพฯ:สถาบันวิถีทรรศน์.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2552). ความเข้าใจ “วัฒนธรรม” ในงานวิจัยสังคมไทย มานุษยวิทยาปะทะ วัฒนธรรมศึกษา ยกเครื่องเรื่องวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การ มหาชน).
อานันท์ ปันยารชุน. (2554). โครงการวิจัยเศรษฐกิจพอเพียง. ปาฐกถาวันที่ 18 ธันวาคม 2542. สืบค้นจาก http://www.sufficiencyeconomy.org/index.php
Calkins, P. H. (2011). เศรษฐกิจพอเพียงคือการพัฒนาเศรษฐกิจที่ดำรงอยู่บนเงื่อนไขของคุณธรรม. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency econmy in global view: Open public discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/calkins-th.jpg
Kleiman, F. (2011). จากเศรษฐกิจสมานฉันท์ถึงเศรษฐกิจพอเพียง. ประมวลบทสัมภาษณ์“เศรษฐกิจ พอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/kleiman-th.jpg
Sen, A. (2011). ความพอเพียงไม่ได้หมายถึงไม่ต้องการอีกแล้ว แต่ต้องมีพอที่จะอยู่ได้ พอที่จะมีชีวิตที่ดี. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View : Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/sen-th.jpg
Warr, P. G. (2554). เศรษฐศาสตร์สีเขียว-เศรษฐกิจพอเพียง สองแนวคิดยึดหลักไม่เบียดเบียนโลก. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/warr-th.jpg
Engel, J. F., Kollat, D. T., & Blackwell, R. D. (1973). Consumer behavior. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975). Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. Reading, MA: Addison-Wesley.
Genc, K. Y. (2013, April). Culture as a strategic resource for organizations and an assessment on cultures of Turkish large firms. Social and Behavioral Sciences, 75(3), 525– 531.
Hofstede, G. H. (1980). Culture’s consequences, international differences in work-related values. USA: Sage Publications.
Hofstede, G. H. (1997). Cultures and organizations: Software of the mind. USA: McGraw-Hill.
Hofstede, G. H., & Hofstede, G. J. (2005). Cultures and Organizations: Software of the mind (2nd ed.). USA: McGraw-Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implement, and control (9th ed.). New York: Prentice-Hall.
Naor, M., et al. (2013). The culture-effectiveness link in a manufacturing context: A resource-based perspective. Journal of World Business. Retrieved http://dx.doi.org/10.1016/j.jwb.2013.06.003.
Schaninger, C. M., & Sciglimpaglia, D. (1981, September). The Influence of Cognitive Personality Traits and Demographics on Consumer Information Acquisition. Journal of Consumer Research, 8(2), 208-216.
Thowfeek, M. H., & Jaafar, A. (2012, December). instructors’ view about implementation of e-learning system: An analysis based on hofstede's cultural dimensions. Original Research Article Procedia- Social and Behavioral Sciences, 65(3), 961-967.
Woodside, A. G., Hsu, S., & Marshall, R. (2011, August). General theory of cultures consequences on international tourism behavior. Journal of Business Research, 64(8), 785-799.
Zaichkowsky, J. L. (1985, December). Measuring the involvement construct. Journal of Consumer Research, 12(3), 341-352.
Downloads
Published
30.06.2015
How to Cite
วิริยะสืบพงศ์ เ. TO DEVELOP CULTURAL BELIEF OF SELF-SUFFICIENCY BY USING DELPHI TECHNIQUE. RMUTT Global Business and Economics Review, Pathum Thani, Thailand, v. 10, n. 1, p. 91–106, 2015. Disponível em: https://so03.tci-thaijo.org/index.php/RMUTT-Gber/article/view/242034. Acesso em: 5 may. 2024.
Issue
Section
Research Articles
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้นิพนธ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
