TO DEVELOP CULTURAL BELIEF OF SELF-SUFFICIENCY BY USING DELPHI TECHNIQUE
Keywords:
Delphi Technique, Cultural Belief, Self-SufficiencyAbstract
The research question, “How is cultural belief of self-sufficiency perceived in Thai society?” has the purpose to develop cultural belief of self-sufficiency by using Delphi technique from 28 experts. The result of this qualitative research can be summarized into three findings and 6 indicators including 1) Pattern with 2 indicators of tradition and theoretical practices; 2) Behavior/deeds with 2 indicators of proceed and control, and 3) Value with 2 indicators of price and value. This research was conducted initially to understand cultural belief of self-sufficiency in Thai society based on the theories of sufficient economy and its implication for Exploratory Factor Analysis (EFA) in future quantitative research.
References
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). ความแตกต่างทางมิติวัฒนธรรมกับพฤติกรรมนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://www.etatjournal.com/web/menu-read-web-etatjournal/menu-2011/menu-2011-aprjun/311-22554-cross-cultural-differences-tourist-behavior
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). โครงการสำรวจทัศนคติและพฤติกรรมในการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทยในพื้นที่ที่มีศักยภาพในการส่งออกนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://tourismlibrary.tat.or.th/ link/book/T23307_3.pdf
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2540). วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2550). แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ณัฏฐพงศ์ ทองภักดี. (2550). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: ความเป็นมาและความหมาย. พัฒนบริหารศาสตร์, 47(1).
ประเวศ วะสี. (2542). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2544). พระพุทธศาสนาในสถานการณ์โลกปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ มัชเฒนธรรมเทศนา มัชฒิมาปฏิปทา หรือกฎธรรมชาติ และคุณค่าสำหรับชีวิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.
พระมหาศิริวัฒน์ อริยเมธี. (2547). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากมุมมองของ พระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
พิพัฒน์พล สัตตานุสรณ์ และ กันติดารัชต์ ขวัญคง. (2551). Management GURU กีร์ท ฮอฟสเตด (Geert Hofstede). สืบค้นจาก http://file.siam2web.com/cmmba/geert_hofstede.pdf
ภูริปัญญา ศรีเกิด. (2553). ปัจจัยความสำเร็จในการประยุกต์ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเขตปฏิรูปที่ดิน: ศึกษากรณีตำบลนิคมกระเสียว อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์).
ศูนย์การเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริฯ ศูนย์ส่งเสริมงานศิลปาชีพฯ. แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นจาก http://www.northernstudy.org
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2552). เศรษฐกิจพอเพียงแนวคิดสู่การประยุกต์ใช้ที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มปพ.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2551, มิถุนายน-กันยายน). เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 19(3).
อรสุดา เจริญรัถ. (2546). เศรษฐกิจพอเพียงภายใต้การเปลี่ยนแปลงของสังคมไทย. กรุงเทพฯ:สถาบันวิถีทรรศน์.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2552). ความเข้าใจ “วัฒนธรรม” ในงานวิจัยสังคมไทย มานุษยวิทยาปะทะ วัฒนธรรมศึกษา ยกเครื่องเรื่องวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การ มหาชน).
อานันท์ ปันยารชุน. (2554). โครงการวิจัยเศรษฐกิจพอเพียง. ปาฐกถาวันที่ 18 ธันวาคม 2542. สืบค้นจาก http://www.sufficiencyeconomy.org/index.php
Calkins, P. H. (2011). เศรษฐกิจพอเพียงคือการพัฒนาเศรษฐกิจที่ดำรงอยู่บนเงื่อนไขของคุณธรรม. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency econmy in global view: Open public discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/calkins-th.jpg
Kleiman, F. (2011). จากเศรษฐกิจสมานฉันท์ถึงเศรษฐกิจพอเพียง. ประมวลบทสัมภาษณ์“เศรษฐกิจ พอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/kleiman-th.jpg
Sen, A. (2011). ความพอเพียงไม่ได้หมายถึงไม่ต้องการอีกแล้ว แต่ต้องมีพอที่จะอยู่ได้ พอที่จะมีชีวิตที่ดี. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View : Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/sen-th.jpg
Warr, P. G. (2554). เศรษฐศาสตร์สีเขียว-เศรษฐกิจพอเพียง สองแนวคิดยึดหลักไม่เบียดเบียนโลก. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/warr-th.jpg
Engel, J. F., Kollat, D. T., & Blackwell, R. D. (1973). Consumer behavior. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975). Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. Reading, MA: Addison-Wesley.
Genc, K. Y. (2013, April). Culture as a strategic resource for organizations and an assessment on cultures of Turkish large firms. Social and Behavioral Sciences, 75(3), 525– 531.
Hofstede, G. H. (1980). Culture’s consequences, international differences in work-related values. USA: Sage Publications.
Hofstede, G. H. (1997). Cultures and organizations: Software of the mind. USA: McGraw-Hill.
Hofstede, G. H., & Hofstede, G. J. (2005). Cultures and Organizations: Software of the mind (2nd ed.). USA: McGraw-Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implement, and control (9th ed.). New York: Prentice-Hall.
Naor, M., et al. (2013). The culture-effectiveness link in a manufacturing context: A resource-based perspective. Journal of World Business. Retrieved http://dx.doi.org/10.1016/j.jwb.2013.06.003.
Schaninger, C. M., & Sciglimpaglia, D. (1981, September). The Influence of Cognitive Personality Traits and Demographics on Consumer Information Acquisition. Journal of Consumer Research, 8(2), 208-216.
Thowfeek, M. H., & Jaafar, A. (2012, December). instructors’ view about implementation of e-learning system: An analysis based on hofstede's cultural dimensions. Original Research Article Procedia- Social and Behavioral Sciences, 65(3), 961-967.
Woodside, A. G., Hsu, S., & Marshall, R. (2011, August). General theory of cultures consequences on international tourism behavior. Journal of Business Research, 64(8), 785-799.
Zaichkowsky, J. L. (1985, December). Measuring the involvement construct. Journal of Consumer Research, 12(3), 341-352.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2554). โครงการสำรวจทัศนคติและพฤติกรรมในการเดินทางท่องเที่ยวของชาวไทยในพื้นที่ที่มีศักยภาพในการส่งออกนักท่องเที่ยว. สืบค้นจาก http://tourismlibrary.tat.or.th/ link/book/T23307_3.pdf
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2540). วัฒนธรรมไทยกับขบวนการเปลี่ยนแปลงสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ฉัตรทิพย์ นาถสุภา. (2550). แนวคิดเศรษฐกิจชุมชน ข้อเสนอทางทฤษฎีในบริบทต่างสังคม (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: สร้างสรรค์.
ณัฏฐพงศ์ ทองภักดี. (2550). ปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง: ความเป็นมาและความหมาย. พัฒนบริหารศาสตร์, 47(1).
ประเวศ วะสี. (2542). เศรษฐกิจพอเพียงและประชาสังคม. กรุงเทพฯ: หมอชาวบ้าน.
พระเทพโสภณ (ประยูร ธมฺมจิตฺโต). (2544). พระพุทธศาสนาในสถานการณ์โลกปัจจุบัน. กรุงเทพฯ: มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2552). พุทธธรรม ฉบับปรับปรุงและขยายความ มัชเฒนธรรมเทศนา มัชฒิมาปฏิปทา หรือกฎธรรมชาติ และคุณค่าสำหรับชีวิต. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลง กรณราชวิทยาลัย.
พระมหาศิริวัฒน์ อริยเมธี. (2547). การศึกษาเชิงวิเคราะห์แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียงจากมุมมองของ พระพุทธศาสนา. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พิบูล ทีปะปาล. (2551). การจัดการเชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ: อมรการพิมพ์.
พิพัฒน์พล สัตตานุสรณ์ และ กันติดารัชต์ ขวัญคง. (2551). Management GURU กีร์ท ฮอฟสเตด (Geert Hofstede). สืบค้นจาก http://file.siam2web.com/cmmba/geert_hofstede.pdf
ภูริปัญญา ศรีเกิด. (2553). ปัจจัยความสำเร็จในการประยุกต์ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในเขตปฏิรูปที่ดิน: ศึกษากรณีตำบลนิคมกระเสียว อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, สถาบันพัฒนบริหารศาสตร์).
ศูนย์การเรียนรู้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริฯ ศูนย์ส่งเสริมงานศิลปาชีพฯ. แนวคิดเศรษฐกิจพอเพียง. สืบค้นจาก http://www.northernstudy.org
สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ. (2552). เศรษฐกิจพอเพียงแนวคิดสู่การประยุกต์ใช้ที่ยั่งยืน. กรุงเทพฯ: มปพ.
สุเมธ ตันติเวชกุล. (2551, มิถุนายน-กันยายน). เศรษฐกิจพอเพียง. วารสารศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา, 19(3).
อรสุดา เจริญรัถ. (2546). เศรษฐกิจพอเพียงภายใต้การเปลี่ยนแปลงของสังคมไทย. กรุงเทพฯ:สถาบันวิถีทรรศน์.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2552). ความเข้าใจ “วัฒนธรรม” ในงานวิจัยสังคมไทย มานุษยวิทยาปะทะ วัฒนธรรมศึกษา ยกเครื่องเรื่องวัฒนธรรมศึกษา. กรุงเทพฯ: ศูนย์มานุษยวิทยาสิรินธร (องค์การ มหาชน).
อานันท์ ปันยารชุน. (2554). โครงการวิจัยเศรษฐกิจพอเพียง. ปาฐกถาวันที่ 18 ธันวาคม 2542. สืบค้นจาก http://www.sufficiencyeconomy.org/index.php
Calkins, P. H. (2011). เศรษฐกิจพอเพียงคือการพัฒนาเศรษฐกิจที่ดำรงอยู่บนเงื่อนไขของคุณธรรม. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency econmy in global view: Open public discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/calkins-th.jpg
Kleiman, F. (2011). จากเศรษฐกิจสมานฉันท์ถึงเศรษฐกิจพอเพียง. ประมวลบทสัมภาษณ์“เศรษฐกิจ พอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/kleiman-th.jpg
Sen, A. (2011). ความพอเพียงไม่ได้หมายถึงไม่ต้องการอีกแล้ว แต่ต้องมีพอที่จะอยู่ได้ พอที่จะมีชีวิตที่ดี. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View : Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/sen-th.jpg
Warr, P. G. (2554). เศรษฐศาสตร์สีเขียว-เศรษฐกิจพอเพียง สองแนวคิดยึดหลักไม่เบียดเบียนโลก. ประมวลบทสัมภาษณ์ “เศรษฐกิจพอเพียงในทัศนะโลก: Sufficiency Econmy in Global View: Open Public Discussion. สืบค้นจาก http://www.virtualdepots.com/sufficiency/images/warr-th.jpg
Engel, J. F., Kollat, D. T., & Blackwell, R. D. (1973). Consumer behavior. New York: Holt, Rinehart and Winston.
Fishbein, M., & Ajzen, I. (1975). Belief, attitude, intention, and behavior: An introduction to theory and research. Reading, MA: Addison-Wesley.
Genc, K. Y. (2013, April). Culture as a strategic resource for organizations and an assessment on cultures of Turkish large firms. Social and Behavioral Sciences, 75(3), 525– 531.
Hofstede, G. H. (1980). Culture’s consequences, international differences in work-related values. USA: Sage Publications.
Hofstede, G. H. (1997). Cultures and organizations: Software of the mind. USA: McGraw-Hill.
Hofstede, G. H., & Hofstede, G. J. (2005). Cultures and Organizations: Software of the mind (2nd ed.). USA: McGraw-Hill.
Kotler, P. (1997). Marketing management: Analysis, planning, implement, and control (9th ed.). New York: Prentice-Hall.
Naor, M., et al. (2013). The culture-effectiveness link in a manufacturing context: A resource-based perspective. Journal of World Business. Retrieved http://dx.doi.org/10.1016/j.jwb.2013.06.003.
Schaninger, C. M., & Sciglimpaglia, D. (1981, September). The Influence of Cognitive Personality Traits and Demographics on Consumer Information Acquisition. Journal of Consumer Research, 8(2), 208-216.
Thowfeek, M. H., & Jaafar, A. (2012, December). instructors’ view about implementation of e-learning system: An analysis based on hofstede's cultural dimensions. Original Research Article Procedia- Social and Behavioral Sciences, 65(3), 961-967.
Woodside, A. G., Hsu, S., & Marshall, R. (2011, August). General theory of cultures consequences on international tourism behavior. Journal of Business Research, 64(8), 785-799.
Zaichkowsky, J. L. (1985, December). Measuring the involvement construct. Journal of Consumer Research, 12(3), 341-352.
Downloads
Published
30.06.2015
How to Cite
วิริยะสืบพงศ์ เ. TO DEVELOP CULTURAL BELIEF OF SELF-SUFFICIENCY BY USING DELPHI TECHNIQUE. RMUTT Global Business and Economics Review, Pathum Thani, Thailand, v. 10, n. 1, p. 91–106, 2015. Disponível em: https://so03.tci-thaijo.org/index.php/RMUTT-Gber/article/view/242034. Acesso em: 10 dec. 2025.
Issue
Section
Research Articles
License
The articles published in this journal are the intellectual property of their respective authors.
The views and opinions expressed in each article are solely those of the individual authors and do not reflect the positions of Rajamangala University of Technology Thanyaburi or any of its faculty members. All components and content of each article are the sole responsibility of the respective authors. In the event of any errors, the authors shall bear full responsibility for their own work.
