การบริหารความเสี่ยงด้านสินเชื่อเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของธนาคารออมสินในเขตกรุงเทพมหานครและปรมิณฑล
คำสำคัญ:
การบริหารความเสี่ยงด้านสินเชื่อ, ประสิทธิภาพการบริหารสินเชื่อ, ธนาคารออมสินบทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงสินเชื่อ ประสิทธิภาพการบริหารสินเชื่อ ข้อเสนอแนะและแนวทางในการบริหารความเสี่ยงด้านสินเชื่อและความสัมพันธ์ระหว่างการบริหารความเสี่ยง สินเชื่อด้านนโยบายและหลักประกันและด้านกระบวนการได้แก่ การประเมินมูลค่าหลักประกัน การจัดการชั้นลูกหนี้ การประเมินมูลค่าหลักประกัน การสอบทานสินเชื่อ การปรับโครงสร้างหนี้ กับประสิทธิภาพการบริหารสินเชื่อของธนาคารออมสินในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑลโดยใช้การวิจัยแบบผสม กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ใน การศึกษาประกอบด้วยหัวหน้าฝ่ายสินเชื่อหรือผู้ปฏิบัติงานด้านสินเชื่อ 125 คน ผู้บริหารหรือผู้ปฏิบัติงานด้าน สินเชื่อ 3 คนและลูกค้าด้านสินเชื่อของธนาคาร 5 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย ได้แก่ แบบสอบถามและการสัมภาษณ์เชิงลึก สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูลได้แก่ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานและ สัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ของเพียร์สัน ผลการศึกษาพบว่า การบริหารความเสี่ยงสินเชื่อด้านนโยบายสินเชื่อและหลักประกันมีความสัมพันธ์ทิศทางเดียวกันในระดับปานกลางกับการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารสินเชื่อของธนาคารและพบว่า การบริหารความเสี่ยงสินเชื่อด้านกระบวนการมีความสัมพันธ์ทิศทางเดียวกันในระดับค่อนข้างสูงกับการเพิ่มประสิทธิภาพการบริหารสินเชื่อของธนาคาร นอกจากนี้ จากความคิดเห็นของลูกค้าและผู้บริหารของธนาคารมีความคิดเห็นเกี่ยวกับการกำหนดนโยบายด้านสินเชื่อ การบริหารความเสี่ยงด้านสินเชื่อ และแนวทางการบริหารความเสี่ยงที่มีประสิทธิภาพเพื่อลดความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้น
References
ดารณี ชัยวัฒนาโรจน์. (2550). การบริหารความเสี่ยงของธุรกิจเช่าซื้อรถยนต์มือสองในเขตอำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. (2547). COSO enterprise risk management framework. กรุงเทพฯ: ตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2551). รายงานประจำปีธนาคารแห่งประเทศไทย 2551. กรุงเทพฯ : ธนาคารแห่งประเทศไทย.
ธนาคารออมสิน. (2553). รายงานประจำปีของธนาคารออมสิน. กรุงเทพฯ: ธนาคารออมสิน.
ธนาคารออมสิน. (2554). รายงานประจำปีของธนาคารออมสิน. กรุงเทพฯ: ธนาคารออมสิน.
พิชัย จรรย์ศุภรินทร์ และคณะ. (2548). คู่มือการบริหารความเสี่ยงชุมนุมสหกรณ์แห่งประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร : ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย.
ไพร้ซวอเตอร์เฮาส์คูเปอร์ส. (2547). แนวทางการบริหารความเสี่ยง ฉบับที่ 2. กรุงเทพฯ: ไพร้ซวอเตอร์เฮาส์ คูเปอร์ส.
ไพรวัลย์ คุณาสถิตย์ชัย. (2553). การบริหารความเสี่ยงด้านการเงินของมหาวิทยาลัย. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยขอนแก่น).
วิฑูรย์ สมโต. (2551). การบริหารความเสี่ยงด้านปฏิบัติการของธนาคารกรุงไทยในจังหวัดเชียงใหม่. (การค้นคว้าแบบอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเชียงใหม่).
วิโรจน์ หระสิทธิ์. (2554). การปฏิบัติการบริหารความเสี่ยงด้านเครดิต ของพนักงานสินเชื่อธนาคาร กรุงศรีอยุธยา จำกัด (มหาชน) ในเขตจังหวัดกาฬสินธุ์ ขอนแก่น มหาสารคาม และร้อยเอ็ด. (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน).
สุวิทย์ รันนนท์. (2550). การบริหารความเสี่ยงของธนาคารออมสินในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. (การศึกษาค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาสารคาม).
Krejcie, R. V., & Morgan, D. W. (1970). Determining sample size for research activities. Educational and Psychological Measurement, 30(3), 608.
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของผู้นิพนธ์
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว