MARKETING STRATEGIES DEVELOPING FOR HISTORICAL TOURISM IN MUEANG-KANCHANABURI DISTRICT KANCHANABURI PROVINCE

Main Article Content

manee chinnarong
ศุภลักษ์ ฉินตระกาล
กานต์พิชชา รุ่งเรือง
สุทธิญา นิสารธัญยุ
ฝน นนทโกวิทย์

Abstract

           The research objectives were to study 1) the level of tourists' opinions towards the development of marketing strategies for historical tourism services, 2) the level of tourists’ opinions towards the improvement of the quality of historical tourist attractions’ standards, and 3) the relationship between the development of marketing strategies for historical tourism services and the development of the quality standards of historic sites at Muang District, Kanchanaburi Province. A questionnaire was used to collect data from a sample of 400 tourists in 11 target areas, and structured interviews were conducted with 11 community tourism business leaders and personnel at the tourist attractions. The data were analyzed using the descriptive statistics of percentage, mean, standard deviation and Pearson's correlation coefficient.


         The results revealed the following: 1) Overall, the tourists’ opinion towards the development of historical tourism marketing strategies was at the highest level, with an average score of 4.24 and with the aspect concerning service channels at historical sites receiving the highest average of 4.38; 2) Overall, the tourists’ opinion towards the improvement of the quality of the historical sites was at the highest level, with an average score of 4.25 and with the aspect concerning the quality of historical tourism acceptance receiving the highest average of 4.29; and 3) The relationship between the marketing strategy development of historical tourism and the quality improvement of historical tourist attractions’ standards had the value of 0.950., sig-value of 0.00, and sig of < 0.05, which were consistent with the hypotheses. It could be concluded that the development of historical tourism marketing strategies had a high level of correlation with and was relevant to the development of the quality of historical sites.

Article Details

Section
Publication Ethics

References

กมลวรรณ ตั้งธนกานนท์. (2558). ระเบียบวิธีสถิติทางการศึกษา. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.

กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2562). สถิติการท่องเที่ยว ปี 2562 สถานการณ์การท่องเที่ยวในประเทศ

รายจังหวัด. ค้นเมื่อ พฤศจิกายน 27, 2562, จาก https://www.mots.go.th/old/more_news .php?cid=521&filename=index.

______, กรมการท่องเที่ยว. (2552). คู่มือการประเมินมาตรฐานคุณภาพแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์.

ค้นเมื่อ ธันวาคม 27, 2562, จาก https://www.dot.go.th/ebooks/ebooks-group/3.

ฉันท์ชนิต เกตุน้อย. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างส่วนประสมทางการตลาด 7Ps. และการส่งเสริมการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ของพระราชวังสนามจันทน์

จังหวัดพิษณุโลก รายงานการวิจัย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประภาวี วงษ์บุตรศรี. (2556). การพัฒนาคุณภาพการท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ. รายงานการวิจัย. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.

พิรุณรัตน์ เลาหกุล. (2559). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดกับการตัดสินใจซื้อรถจักรยานของลูกค้าในอำเภอเมืองลำพูน จังหวัดลำพูน

การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติเครือข่ายบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฎภาคเหนือ ครั้งที่ 17, 21 กรกฎาคม 2560

ณ ศูนย์วัฒนธรรมภาคเหนือตอนล่าง วังจันทน์ริเวอร์วิว มหาวิทยาลัยราชภัฎพิบูลสงคราม จังหวัดพิษณุโลก. ม.ป.ท.หน้า 1775-1786.

วารัชต์ มัธยมบุรุษ. (2552). รูปแบบการบริหารจัดการท่องเที่ยวสำหรับนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่นที่พำนักระยะยาวในจังหวัดเชียงใหม่. วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี

บัณฑิต สาขาการบริหารศาสตร์ สำนักบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยแม่โจ้.

ศูนย์วิจัยกสิกรไทย. (2562). ไตรมาสสุดท้ายของปี 2562: คนกรุงเทพฯ เที่ยวในประเทศเพิ่มขึ้น. ค้นเมื่อ พฤศจิกายน 26, 2562,

จาก http://www.autothaistyle.com/.

ศิวธิดา ภูมิวรมุนี. (2562). แนวทางการส่งเสริมการตลาดการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของจังหวัดนครพนม.

วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี, 13(1), 184-200.

สำนักงานปลัดกระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยว ฉบับที่ ๒ (พ.ศ. ๒๕๖๐ –

๒๕๖๔). กรุงเทพฯ: องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

สุชาณัฐ วนิชปริญญากุล. (2556). ส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในกรุงเทพมหานครของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติ

แบบสะพายเป้. วิทยานิพนธ์ปริญญาวิทยาศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิทยาศาสตร์การกีฬา คณะวิทยาศาสตร์การกีฬา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุธาสินี วิยาภรณ์. (2559). การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ ประสารทสต๊กก๊อกธม จังหวัดสระแก้ว.

การประชุมวิชาการและเสนอผลงานวิจัยระดับชาติ ครั้งที่ 3 ก้าวสู่ทศวรรษที่ 2: บูรณาการงานวิจัย

ใช้องค์ความรู้สู่ความยั่งยืน”17 มิถุนายน 2559 ณ วิทยาลัยนครราชสีมา อำเภอเมือง จังหวัดนครราชสีมา. ม.ป.ท.หน้า 545-555.

อรวี บุญนาค และรณภพ เจริญบุญ. (2557). แนวทางการพัฒนาศักยภาพด้านการท่องเที่ยวของจังหวัดกาญจนบุรี

เพื่อรองรับการเข้าสู่ประชาคมอาเซี่ยน. วารสารวิจัยราชภัฏเชียงใหม่, 16 (1), 2-15.

Kotler, P. (2003), Marketing management. New jersey: Prentice- Hall.

______. (1997). Marketing management : analysis, planning, implementation and control. 9th ed. New Jersey :A simon & Schuster

Company.