VISITORS' PERCEPTIONS AND OPINIONS ABOUT CORPORATE SOCIAL RESPONSIBILITY ACTIVITIES AFFECTING THE SATISFACTION AFTER USING THE HOTEL
Main Article Content
Abstract
The objectives of this research were 1) to study the perceptions of corporate social responsibility (CSR) activities through hotel internal communication channels; 2) to study tourists’ opinions towards hotel corporate social responsibility (CSR) activities; and 3) to study tourists’ satisfaction with hotel corporate social responsibility (CSR) activities. The sample comprised 400 Thai tourists staying at 5-star international hotels in Bangkok. This study emplyed quantitative research methods. The research instrument was a questionnaire, and the data were analyzed using statistical devices of frequency, percentage, mean, standard deviation and multiple regression analysis.
The results of this study indicated that the overall tourists’ perception of hotel CSR activities was at a high level. An aspect with the highest mean of perception was the presentation of the hotel’s CSR activities through social media such as Facebook, Instagram and Twitter. The tourists’ opinion towards overall hotel's CSR activities was at a high level. The aspect with the highest mean score was giving food leftovers to farmers to make fodder and feretilizer. The overall tourists’ satisfaction with hotel CSR activities was at a high level. The aspect with the highest mean score was the tourists’ satisfaction with the services provided by the hotels. The hypothesis testing results revealed that the hotel's activities in corporate social responsibility, community volunteer work, and environmental care positively affected the tourists’ opinions.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมการท่องเที่ยว. (2563). ปัจจัยสำคัญของการจัดทำมาตรฐานที่พักเพื่อการท่องเที่ยวโรงแรม/รีสอร์ท. ค้นเมื่อ ธันวาคม 10, 2563, จาก
http://www.thaihotels.org/16679475/hotel-standard.
ชุติมา วุ่นเจริญ. (2556). ความรับผิดชอบต่อสังคมกับธุรกิจโรงแรม. วารสารวิทยาการจัดการ, 30(1), 143-158.
ณพัชร ประพันธ์พจน์ และวิโรจน์ เจษฎาลักษณ์. (2559). นโยบายความรับผิดชอบต่อสังคม กิจกรรมความรับผิดชอบ ต่อสังคม การรับรู้ และทัศนคติเกี่ยวกับความรับผิดชอบต่อสังคม และการมีส่วนร่วมในกิจกรรมความรับผิดชอบต่อสังคมของพนักงานบริษัทยูนิลีเวอร์ ไทยโฮลดิ้ง จำกัด.
Veridian E-Journal, Silpakorn University, 9(1), 1224–1241.
บุญญาพร ดวงสา, วีระกิตติ์ เสาร่ม และกชธมน วงศ์คำ. (2562). รูปแบบการจัดการโรงแรมสีเขียวเพื่อสร้างความได้เปรียบทางการแข่งขันในประเทศไทย. วารสาร
การบริหารปกครอง, 8(1), 477-496.
พัทรียา หลักเพ็ชร. (2562). การบริหารจัดการความรับผิดชอบต่อสังคมเชิงกลยุทธ์เพื่อสร้างคุณค่าอย่างยั่งยืนในอุตสาหกรรมท่องเที่ยวและบริการ. กรุงเทพฯ:
สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
มณฑกานติ ชุบชูวงศ์. (2560). ความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อมในท้องถิ่น: ภาระผูกพันธ์ของโรงแรมประเภทรีสอร์ท. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
Cochran, W. G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York: John Wilay & Sons.
International Organization for Standardization. (2020). ISO 2600 SOCIAL RESPONSIBILITY. ค้นเมื่อ มีนาคม, 20, 2563, จาก
https://www.iso.org/iso-26000-social-responsibility.html.
Kotler, P., & Lee, N. (2005). Corporate Social Responsibility. Published by John Wiley & Sons, Inc., Hoboken, New Jersey.
Miller, G., Rathouse, K., Scarles, C., Holmes, K., & Tribe, J. (2010). Public understanding of sustainable tourism. Annals of Tourism
Research, 37(3), 627-645.
Wang, F., Peng, X., Wei, R., Qin, Y. & Zhu, X. (2019). Environmental behavior research in resources conservation and management: A case study of resources, conservation and recycling. Resources. Conservation & Recycling, 141(1), 431-440.