ส่วนประสมการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการซื้อซ้ำของสินค้าชุมชน อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
Vการวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์ 1.เพื่อศึกษาระดับส่วนประสมการตลาดที่มีผลต่อพฤติกรรมซื้อซ้ำของสินค้าชุมชน อำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี 2. เพื่อศึกษาอิทธิพลของส่วนประสมทางการตลาดบริการที่มีผลต่อพฤติกรรมซื้อซ้ำของสินค้าชุมชน ตัวอย่างที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้ คือ กลุ่มผู้บริโภคกลุ่มในเขตอำเภอเมือง จังหวัดกาญจนบุรี จำนวน 400 คน โดยการสุ่มตัวอย่างแบบสะดวก (Convenience Sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย เป็นแบบสอบถามแบบมาตราส่วนประมาณค่า 5 ระดับ มีค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา เท่ากับ 0.67 - 1.00 และความเชื่อมั่นของส่วนประสมทางการตลาด อยู่ระหว่าง 0.89 – 0.91 และค่าความเชื่อมั่นของพฤติกรรมซื้อซ้ำ คือ 0.85 สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ความถี่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบแบบ t-test และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว การวิเคราะห์ค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ถดถอยเชิงพหุคูณ ด้วยวิธี Enter กำหนดระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการวิจัย พบว่า
1. การศึกษาระดับส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อพฤติกรรมซื้อซ้ำของผู้บริโภคสินค้าชุมชน โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากทุกด้าน เรียงค่าเฉลี่ยจากมากไปน้อยได้ดังนี้ ด้านราคา ด้านผลิตภัณฑ์ ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านกระบวนการ ด้านการสร้างและนำเสนอลักษณะทางกายภาพ ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย และด้านบุคลากร ตามลำดับ
2. ส่วนประสมทางการตลาด ด้านผลิตภัณฑ์และด้านราคา มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อซ้ำ ของผู้บริโภคสินค้าชุมชน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.03 และ 0.01 ส่วนด้านช่องทางการจัดจำหน่าย ด้านการส่งเสริมการตลาด ด้านบุคลากร ด้านการสร้างและนำเสนอลักษณะทางกายภาพ และด้านกระบวนการให้บริการ ไม่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อซ้ำของผู้บริโภคสินค้าชุมชน สมการวิเคราะห์ถดถอยเชิงพหุมีอำนาจในการพยากรณ์เท่ากับร้อยละ 71 โดยสามารถเขียนสมการได้ดังนี้
Ŷ= 0.10 + 0.25*X1 + 0.44**X2 + 0.01X3+ 0.12X4+ 0.04X5+ 0.09X6 + 0.07X7
*คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎกาญจนบุรี
*Corresponding author: Sanchai1969@yahoo.co.th
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรมการพัฒนาชุมชน. (2555). หลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงมหาดไทย.
เกศสิรี ปั้นธุระ. (2556). การรับรู้คุณค่าและการตั้งใจซื้อซ้ำของผู้บริโภคต่อสินค้าโอทอป.วารสารพัฒนบริหารศาสตร์. 53(3), 201-230.
เจกิตาน์ ศรีสรวลและ ณัฐพร อิฐสุวรรณ กัง. (2563). ปัจจัยที่มีผลต่อพฤติกรรมการซื้อสินค้า OTOP ของนักท่องเที่ยว ตลาดน้ำบางคล้า อ.บางคล้า จ.ฉะเชิงเทรา.วารสารวิชาการศรีปทุม ชลบุรี. 16(4), 161-172.
นภัทร ไตรเจตน์.(2559). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม (ร้านโชห่วย) กรณีศึกษา ในตลาดไท ปทุมธานี. ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ปฏิกร ทิพย์เลอเลิศ.(2558). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจซื้อสินค้าของผู้บริโภคจากร้านค้าปลีกแบบดั้งเดิม ในจังหวัดกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ปรียารัตน์ ผาภูมิเอื้อเฟื้อ. (2560). ส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อเสื้อผ้ามือสองของผู้บริโภคในพื้นที่เขตเทศบาลนครนครปฐม อำเภอเมืองนครปฐม จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการทั่วไป. บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏกาญจนบุรี.
พิชญาณี กิติกุล. (2550). วิธีวิจัยทางธุรกิจ. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่สิบสอง พ.ศ. 2560 – 2564. กรุงเทพฯ : สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักส่งเสริมวิสาหกิจชุมชน. (2550). ยุทธศาสตร์วิสาหกิจชุมชน. กรุงเทพมหานคร: กรมการพัฒนาชุมชนกระทรวงมหาดไทย.
