การจัดการคุณภาพธุรกิจรังนกในประเทศไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการจัดการคุณภาพธุรกิจรังนกแอ่นในประเทศไทย ใช้วิจัยเชิงคุณภาพโดยการสัมภาษณ์ จำนวน 35 คน ผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ (1) ผู้ประกอบการสร้างบ้านเลี้ยงนกแอ่น (2) ผู้ประกอบการโรงล้างทำความสะอาดรังนกแอ่น และ (3) ผู้ประกอบการจัดจำหน่ายรังนก โดยใช้การจัดการคุณภาพ PDCA คือการวางแผน (P) การปฏิบัติ (D) การควบคุม (C) และ การปรับปรุง (A)
ผลวิจัยพบว่าการสร้างบ้านเลี้ยงนกแอ่นเพื่อเก็บรังนกและการปรับสภาพภายในบ้านที่ใช้เลี้ยงนก มีความสำคัญมากที่สุด ด้านคุณภาพและสีของรังนก ผู้ประกอบการจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับการควบคุมความสะอาดภายในบ้านเนื่องจาก ขี้นกจะก่อให้เกิด โรค แมลง และก๊าซชีวภาพส่งผลให้เกิดความเป็นกรดและด่างมีผลกับสีรูปทรงและความหนาของรังนกอีกทั้งผู้ประกอบการต้องให้ความสำคัญกับอุณหภูมิและความชื้น ต้องควบคุมอุณหภูมิไม่เกิน 30 องศาเซลเซียส และความชื้นสัมพัทธ์ 85-90% เพื่อคุณภาพรังนก ด้านเสียงเรียกนก เพื่อหลอกให้นกแอ่นเข้าบ้าน พบว่า ควรควบคุมเสียงระดับ 80 เดซิเบล และเปิดช่วงเวลา16:00น.-19:00น. เป็นเวลาที่นกแอ่นบินกลับบ้านตามแหล่งเส้นทางหากิน และพบว่า ควรนำหลักการถนอมอาหารด้านรักษาโปรตีนในธรรมชาติเข้ามาจัดการคุณภาพโดยใช้ PDCA เนื่องจากรังนกจะอยู่ในบ้านเป็นเวลา 3-4 เดือน และรังนกมีส่วนประกอบโปรตีน >50% อีกทั้งยังพบว่า ผู้ประกอบการเลี้ยงนกแอ่นสามารถเป็นผู้ประกอบการล้างรังนกเพื่อจำหน่ายด้วยตัวเองได้ และสามารถควบคุมกระบวนการ PDCA ได้ทั้งระบบธุรกิจรังนก
* ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยสยาม 10160 ภายใต้การควบคุมของ ศาตราจารย์พิเศษ ดร. ยุวัฒน์ วุฒิเมธี และผู้ช่วยศาตราจารย์ ดร. ธนวรรณ แสงสุวรรณ
Corresponding author: opor-.-ropo@hotmail.com
Article Details
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรุงเทพธุรกิจ. (2559). รังนกแอ่น: เหมืองทองกลุ่มชาติพันธุ์เอเชียอาคเนย์ (1). [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 25 กรกฎาคม 2559 จาก https://www.bangkokbiznews.com/blog/detail/637089.
กิติสัณฑ์ กิจค้า. (สัมภาษณ์, 18 มิถุนายน 2560). ผู้ประกอบการ และประธานลานประมูลจังหวัดกระบี่.
เกษม จันทร์ดำ. (2550). รังนกแอ่น: อำนาจ ความขัดแย้ง และความมั่งคั่ง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
โกศล ดีศีลธรรม. (2547). TOTAL QUALITY MANAGEMENT สู่องค์กรแห่งความเป็นเลิศด้วย TQM. (พิมพ์ครั้งที่ 22). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กัญจน์ ปุญญทลังค์. (สัมภาษณ์, 18 มิถุนายน 2560). ผู้ประกอบการ จังหวัดชุมพร ประสบการณ์ 14 ปี.
เบญจวรรณ วานมนตรี (2016). การตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงภายในไข่เยี่ยวม้าภายใต้สภาวะไฮโดรสแตติก.วิทยานิพนธ์วิศวกรรมเกษตรมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารีมหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
ปจิตรา สมหมาย.(2551). ธุรกิจบ้านรังนกอีแอ่นขุมทรัพย์สร้างได้ด้วยเทคโนโลยี. กรุงเทพธุรกิจ.22 (7325), 8-10.
ปริทรรศน์ พันธุบรรยงก์. (2545). TQM ภาคปฏิบัติเทคนิคการแก้ปัญหาแบบ “สึยาม่า”. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี(ไทย-ญี่ปุ่น).
ปรีดา กุลชล. (2552). TQMเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์อนิเมทกรุ๊ป.
พิชัย นันทชัยพร. (สัมภาษณ์, 18 มิถุนายน 2560). ผู้ประกอบการ และประธานลานประมูลภาคตะวันตก.
ภัคพงศ์ สุคนธมาศ. (สัมภาษณ์, 18 มิถุนายน 2560). ผู้ประกอบการ จังหวัดสมุทรสงคราม ประสบการณ์ 13 ปี.
มงคล วิธานนิติธรรม. (สัมภาษณ์, 29 พฤษภาคม 2559). ผู้ประกอบการโรงล้างรังนก บริษัท สยามรังนกสากล จำกัด.
วสันต์ นวลแตง. (สัมภาษณ์, 18 มิถุนายน 2560). ผู้ประกอบการ จังหวัดเพชรบุรี ประสบการณ์ 17 ปี.
วนิดา สืบสายพรหม. (2561). มาตรฐานการปฏิบัติที่ดีสำหรับบ้านนกแอ่นกินรังสำหรับผู้ประกอบการ. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
วัชระ สงวนสมบัติ. (สัมภาษณ์, 23 กุมภาพันธ์ 2561). นักปักษีวิทยา นักวิชาการประจำพิพิธภัณฑ์ธรรมชาติวิทยา องค์การพิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์แห่งชาติ (อพวช.).
ศุภลักษณ์ วิรัชพินทุ. (สัมภาษณ์, 15 มิถุนายน 2563). นักปักษีวิทยาและนักอนุรักษ์ ผู้เชี่ยวชาญด้านนิเวศวิทยาชีววิทยา สัตววิทยา และการอนุรักษ์วิทยา.
สมยศ นาวีการ. (2549). การบริหารและพฤติกรรมองค์การ. (พิมพ์ครั้งที่4). กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์กรุงธนพัฒนา.
สมาคมผู้ประกอบการธุรกิจรังนกแอ่นประเทศไทย. (2557). ความเดือดร้อนของผู้ประกอบการธุรกิจรังนกแอ่นในประเทศไทย. กรุงเทพมหานคร: สมาคมผู้ประกอบการธุรกิจรังนกแอ่นประเทศไทย.
อำนาจ ชาญกสิกรณ์. (สัมภาษณ์, 9 กรกฎาคม 2561). ผู้จัดการ บริษัทซีโกลด์ เบิร์ดเนสท์ ผู้ได้รับสัมปทานรังนกถ้ำจำนวน 5 แห่ง.
ฮิโตชิ คูเมะ. (2540). MANAGEMENT BY QUALITY (MBQ). (กิติศักดิ์ พลอยพานิชเจริญ, ปรีชา ลีลานุกรม, ผู้แปล) กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สมาคมส่งเสริมเทคโนโลยี (ไทยญี่-ปุ่น).
Chua, L.S., and Zukefli, S.N. (2016). A comprehensive review of edible bird nests and swiftlet farming. Journal of Integrative Medicine, 14(6), 415-428.
Kamaruddin, R., Ismail, C.E.M.E., and Ahmad, S.A. (2019). Key factors for the sustainable production of swiftlet birds' nest industry in Malaysia: A case study in Northern Peninsular Malaysia. International Journal of Supply Chain Management, 8 (1), 724-733.
Medway, L. (1967). The function of echo navigation among swiftlets. Animal Behaviour, 15(4), 416-420.
Meng, G.K., Kin, L.W., Han, T.P., Wong, D.K., and Raymond, J.K. (2017). Size Characterization of Edible Bird Nest Impurities: A Preliminary Study. Procedia Computer Science, 112, 1072-1081.
Paul, P.H. But., Jiang, R.W., & Shaw, P.C. (2013). Edible bird's nests-How do the red ones get red?. Journal of Ethnopharmacology, 145(19), 378-380.
Saengkrajang , W., Matan, N., and Matan, N. (2013). Nutritional composition of the farmed edible bird's nest (Collocalia fuciphaga) in Thailand. Journal of Food Composition and Analysis, 31(1), 41-45.
Thomassen, H. A,. Gea, S., Maas, S., Bout, R.G. and Povel, G. D.E. (2007). Do Swiftlets have an ear for echolocation? The functional morphology of Swiftlets’ middle ears. Hearing Research, 225(1-2), 25-37.
