แนวทางการประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินงานของโฮมสเตย์ในจังหวัดเชียงราย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อหาแนวทางการประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินงานของโฮมสเตย์ในจังหวัดเชียงราย โดยมีผู้ให้ข้อมูลหลัก คือ โฮมสเตย์ในจังหวัดเชียงรายที่ผ่านการรับรองมาตรฐาน จำนวน 18 แห่ง เก็บข้อมูลจากการสัมภาษณ์เชิงลึก (in-depth interview) ประธานชุมชน ผู้นำชุมชน เจ้าของโฮม สเตย์ โดยใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง และศึกษาจากเอกสารที่เกี่ยวข้อง วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โมเดลธุรกิจ (Business Model Canvas) การวิเคราะห์องค์ประกอบเชิงสำรวจ (Exploratory Factor Analysis) และการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) ผลการวิจัยพบว่า แนวทางการประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินงานของโฮมสเตย์ในจังหวัดเชียงรายนั้นสามารถทำได้โดยการรักษาสิ่งที่มีอยู่แล้วให้คงอยู่ต่อไป นั่นคือ ทุนทางทรัพยากรที่มีอยู่ดั้งเดิม อันได้แก่ ทรัพยากรทางธรรมชาติและทรัพยากรทางวัฒนธรรม การพัฒนาต่อยอดทุนทางทรัพยากรที่มีอยู่แล้ว โดยไม่เป็นการลงทุนที่เกินตัว เปรียบกับการใช้หลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง ในเรื่องของความพอเพียงพอประมาณ ความมีเหตุผล ภายใต้เงื่อนไขด้านความรู้ และความมีคุณธรรม ทั้งในการระมัดระวังรอบคอบ ความซื่อสัตย์ อดทนขยันหมั่นเพียร นอกจากนั้นยังต้องอาศัยความช่วยเหลือจากหน่วยงานราชการ ในเรื่องขององค์ความรู้ในเรื่องต่างๆ และการลงทุนในด้านที่ต้องใช้เงินลงทุนจำนวนมาก เช่น โครงสร้างพื้นฐานด้านต่างๆ การลงทุนเรื่องของเทคโนโลยีการติดต่อสื่อสาร เป็นต้น
* นักศึกษาหลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาบริหารธุรกิจ สำนักวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง 57100
** อาจารย์ สำนักวิชาการจัดการ มหาวิทยาลัยแม่ฟ้าหลวง 57100
Corresponding author : pom@tdri.or.th
Article Details
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
กรประพัสสร์ เขียวหอม และพรพันธุ์ เขมคุณาศัย. (2560). องค์ความรู้งานวิจัยโฮมสเตย์ในบริบทของสังคมไทย (พ.ศ. 2544 – 2558).[ออนไลน์] ค้นเมื่อ 15 ตุลาคม 2560,จาก https://bit.ly/2R5fIJ7
กรมการท่องเที่ยว. (2560). แผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแหล่งท่องเที่ยวของประเทศ พ.ศ. 2560-2564. [ออนไลน์] ค้นเมื่อ 18 มกราคม 2561, จาก https://joo.gl/Cn2f6l.
กรมการท่องเที่ยวและกีฬาจังหวัดเชียงราย. (2559). รายชื่อโฮมสเตย์จังหวัดเชียงรายที่ผ่านการรับรองมาตรฐานจากกรมการท่องเที่ยวปีงบประมาณ พ.ศ. 2557 – 2559. (อัดสำเนา). ม.ป.ท.: ม.ป.พ.
กรมการท่องเที่ยว กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2554). มาตรฐานโฮมสเตย์ไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เกรียง ฐิติเจริญพร. (2545). บ้านพักแรม = Homestay : Chamber D’hote. จุลสารการท่องเที่ยว, 21(3), 4-8.
ณัฐชามญช์ สุวิทยพันธุ์. (2545). การเปิดรับข่าวสาร ความรู้ ทัศนคติ และแนวโน้มพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแบบโฮมสเตย์ของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชานิเทศศาสตรพัฒนาการ. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรัญยา วรากุลวิทย์. (2558). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ : แวววาวพริ้นติ้ง.
สุเมธ ตันติเวชกุล.(2542). การดำเนินชีวิตในระบบเศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริ. กรุงเทพฯ : กรมพัฒนาชุมชน
สุขสรรค์ กันตะบุตร วิชิตา รักธรรม ณัฐสิทธิ์ เกิดศรี มลฤดี สระฏัน พลิศา รุ่งเรือง พัลลภา ปีติสันต์ และ พรเกษม กันตามระ. (2554). รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ โครงการการศึกษาเพื่อพัฒนาตัวชี้วัดและกระบวนการมาตรฐานในการประเมินองค์กรธุรกิจตามแนวปรัชญาของเศรษฐกิจพอเพียง Sufficiency Economy Business Standard (SEBS) เพื่อเป็นการเฉลิมพระเกียรติในมหามงคลวโรกาสที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเจริญพระชนม์พรรษาครบ 84 พรรษา. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.).
Osterwalder, A. & Pigneur, Y. (2016). How Design Thinking Will Reshape Business Model Innovation. Retrieved May 25,2017 from https://blog.strategyzer.com/posts/ 2016/1/22/how-design-thinking-will-reshape-business-model-innovation?rq=airbnb
Dasilva, C. M., & Trkman, P. (2013). Business model: What it is and what it is not. Retrieved December 2, 2017, from https://www.researchgate.net/publication/255856760 _Business_Model_What_it_is_and_What_it_is_Not. Johnson, M. W., Christensen, C. M., & Kagermann, H. (2008). Reinventing your business model. Retrieved December 2, 2017, from https://radio.shabanali.com/ reinventing-your-business-model.pdf
Morris, M., Schindehutte, M., & Allen, J. (2005). The entrepreneur's business model: Toward a unified prospective. Journal of Business Research, 58, 726-735.
