การจัดการความเครียดในการทำงานเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพสูงสุดของบุคลากร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของโลกในยุคปัจจุบันส่งผลกระทบต่อวิถีชีวิตและมีอิทธิผลต่อความเป็นอยู่ของบุคคลในสังคม ความเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจโลกทำให้ทุกองค์การต้องมีการปรับปรุงและพัฒนาบุคลากรของตนเองให้สอดคล้องกับความต้องการของสังคมปัจจุบัน นอกจากนี้ยังมีปัจจัยส่วนบุคคลด้านเพศ สถานภาพสมรส รายได้ ปัจจัยสิ่งแวดล้อมภายในองค์การและปัจจัยภายนอกในด้านสังคม ด้านเศรษฐกิจ และด้านการเมืองที่ส่งผลกระทบต่อความเครียดของบุคลากรทำให้บุคลากรมีประสิทธิภาพในการทำงานลดลง จึงเป็นหน้าที่ของทุกองค์การที่ต้องมีการบริหารจัดการความเครียดอันเกิดจากการทำงานให้แก่บุคลากรเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพและมีประสิทธิผลสูงสุดตามเป้าหมายที่แต่ละองค์การวางไว้ บุคลากรสามารถเผชิญกับความเครียดในการทำงานได้ด้วยการยอมรับปัญหา ใช้แนวคิดทางพุทธศาสนาเป็นสิ่งยึดเหนี่ยวจิตใจ โดยมีการสนับสนุน ดูแล รับผิดชอบจากองค์การ ด้วยการออกแบบวิธีจัดการความเครียด ให้บุคลากรมีส่วนร่วมในการกำหนดเป้าหมาย ออกแบบงานใหม่ให้น่าสนใจเกิดแรงจูงใจภายในจากการทำงาน ส่งเสริมให้บุคลากรมีส่วนร่วมในกิจกรรมขององค์การ จัดโครงการ Fitness และ Wellness เพื่อให้พนักงานมีสุขภาพร่างกายและจิตใจที่แข็งแรง จัดให้มีคลินิกให้ความรู้ในเรื่องความเครียดและการบริหารความเครียด จัดกิจกรรมนันทนาการต่างๆ ให้เหมาะสม และมีกิจกรรมทางสังคมร่วมกันอย่างสม่ำเสมอ เมื่อบุคลากรมีความสุขในการทำงาน สามารถจัดการกับความเครียดได้อย่างถูกต้องจะสามารถปฏิบัติหน้าที่และดำเนินงานในความรับผิดชอบได้อย่างมีประสิทธิภาพ และทำให้องค์การบรรลุเป้าหมายในการดำเนินงานในที่สุด
* เจ้าหน้าที่บริหารงานทั่วไป สังกัดกองยุทธศาสตร์ต่างประเทศ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี 12110
** นักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต (การจัดการ) คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี 12110
*** อาจารย์ประจำสาขาวิชาการจัดการ คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี 12110
Corresponding author : krisada_c@rmutt.ac.th
Article Details
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
จิระพร อุดมกิจ. (2547). ปัจจัยที่มีผลต่อความเครียดในการทำงานของบุคลากรคอมพิวเตอร์ในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ ศิลปศาสตร์มหาบัณฑิต. สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จำลอง ดิษยวณิช และพริ้มเพรา ดิษยวณิช. (2545). ความเครียด ความวิตกกังวล และสุขภาพ. เชียงใหม่ : ห้างหุ้นส่วนจำกัด เชียงใหม่โรงพิมพ์แสงศิลป์.
ฐาปนี วังกานนท์. (2556). ปัจจัยด้านการทำงานที่มีผลต่อความเครียดของพนักงาน : กรณีศึกษา บริษัท แอมพาส อินดัสตรี จำกัด. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. วิชาเอกการจัดการทั่วไป.บัณฑิตวิทยาลัย, มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลธัญบุรี.
ณิธาฎา ปัญญาฟู. (2551). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้การทำงานหนักเกินไปกับความเครียดในงานของพนักงาน กรณีศึกษาพนักงานของ บริษัท บางกอกมีทบอล จำกัด. งานนิพนธ์ปริญญาศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต. สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. คณะศิลปศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ทศพล พาสุนันท์. (2551). การรับรู้การกำหนดเป้าหมายในการทำงานของพนักงานกับความเครียดในงานของพนักงาน. งานนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. คณะศิลปศาสตร์ประยุกต์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
ธนวรรธ ตั้งสินทรัพย์. (2550). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ : ธนัชการพิมพ์.
ธัญรดา จิตสุรผล. (2553). แรงจูงใจ ความเครียด และพฤติกรรมการทำงานของพนักงานบริษัทประกันวินาศภัยในกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาวิชาการจัดการ. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
นงนุช สงวนสัตย์. (2557). ปัจจัยที่ส่งผลต่อความเครียดในการทำงานของพนักงานบัญชีบริษัทเอกชนในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาบริหารธุรกิจ. คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยนานาชาติแสตมฟอร์ด.
ปรารถนา เล็กสมบูรณ์. (2554). ความเครียดในงาน การเผชิญปัญหา และความเหนื่อยหน่ายในงานของผู้ปฏิบัติการช่วยเหลือในสถานสงเคราะห์ของรัฐบาล : การวิจัยแบบผสานวิธี. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาจิตวิทยาการปรึกษา. คณะจิตวิทยา. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พิมพ์ ศรีทองคำ. (2557). ความเครียดในการปฏิบัติงาน ภาวะผู้นำที่ส่งผลต่อประสิทธิภาพในการปฏิบัติงานของพนักงานปฏิบัติการในบริษัทเอกชนที่นำเข้าและจัดจาหน่ายสินค้าแฟชั่นแห่งหนึ่ง. สารนิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาบริหารธุรกิจ. บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
เพิ่มพร จิตตระชี. (2551). การวิเคราะห์องค์ประกอบท่ีส่งผลต่อความเครียดของโปรแกรมเมอร์โรงงานอุตสาหกรรมการส่งออกในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล. งานนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาจิตวิทยา. คณะศึกษาศาสตร์. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าธนบุรี.
สิริวิท อิสโร. (2550). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อความเครียดในการปฏิบัติงานกรณีศึกษา : เจ้าหน้าที่ ควบคุมจราจรทางอากาศศูนย์ควบคุมจราจรทางอากาศบริษัทวิทยุการบินแห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต. คณะรัฐศาสตร์. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สิริอร วิชชาวุธ. (2553). จิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพานี สฤษฎ์วานิช. (2552). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่: แนวคิดและทฤษฎี. ปทุมธานี : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อนันท์ งามสะอาด. (2551). ประสิทธิภาพและประสิทธิผลต่างกันอย่างไร. [ออนไลน์].ค้นเมื่อ 1 มีนาคม 2560 จาก https://www.kat.ac.th/index.php/81-2011-12-30-02-36-17/2584-28aaa.
อดิศร พูลสุวรรณ. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างสภาพแวดล้อมในการทำงานและการรับรู้ความเสี่ยงกับความเครียดในการทำงานกรณีศึกษา : พนักงานฝ่ายผลิตบริษัท ฮิตาชิ โกลบอล สตอเรจเทคโนโลยีส์ (ประเทศไทย) จำกัด. งานนิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาวิชาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. คณะศิลปศาสตร์ประยุกต์.มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีพระจอมเกล้าพระนครเหนือ.
อภิญญา วิเวโก. (2549). ปัจจัยด้านงาน ความเครียด และประสิทธิภาพการปฏิบัติงานของ พนักงานในกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ปริญญาบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. สาขาการจัดการ.บัณฑิตวิทยาลัย.มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
อาภรณ์ ภู่วิทยาพันธ์.(2542). ความสัมพันธ์ระหว่างมโนทัศน์เกี่ยวกับตนเองในการทำงานและระดับความเครียดที่เกิดจากการทำงานของผู้ใหญ่วัยตอนต้นและผู้ใหญ่วัยตอนกลาง กรณีศึกษา : พนักงานปฏิบัติงานในรัฐวิสาหกิจชั้นดีสำนักงานใหญ่. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต. สาขาจิตวิทยาอุตสาหกรรมและองค์การ. คณะศิลปศาสตร์.มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
Anderson, C. A., & Dill, K. E. (2000). Video games and aggressive thoughts, feelings, and behavior in the laboratory and in life. Journal of Personality and Social Psychology, 78 (4) : 772-790.
Chikako Ogiwara; et al. (2008). Gender-related Stress among Japanese Working Women. Transcult Psychiatry, 45 (3). Retrieved Februarys 25, 2018, from https://tps.sagepub.com/cgi/ content/ abstract/45/3/470 ().
Hilary Jones. (1997). I’m Too Busy To Be Stressed. London : Hoddes and Stoughton.
Ivancevich, J. M., & Matteson, M. T. (1980). Optimizing human resources: A case for preventive health and stress management. Organizational Dynamics, Organizational Dynamics, 9, 5-25. https://doi.org/10.1016/0090-2616(80)90037-6.
Morris CG. (1990). Psychology: An introduction. (7th ed.). Englewood Cliffs, New Jersey : Presentice-Hall, Inc.
Parker, D. F., & Decotiis, T. A. (1983). Organizational determinants of job stress. Organizational Behavior and Human Performance, 32, 160-177.
Selye, H. (1983). Selye’s guide to stress research. New York : Van Northland Reinhold.
Stephen P. Robins & Timothy A. Judge. (2017). Organizational Behavior. (17th ed.). Essex : Pearson Education Limited.
Wilmar B. Schaufeli; & Michiel A. J. Kompier. (2001). Managing Job Stress in the Netherlands. International Journal of Stress Management, 8,(1) Retrieved Februarys 25, 2018, from https://www.springerlink.com/content/k078831100g46811/?p=0465abfdc378413 f59c890 ca&pi=1.
