ประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
ดุษฎีนิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาวิจัยเรื่องประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรีโดยมีวัตถุประสงค์ในการวิจัย เพื่อศึกษา (1) ประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรี (2) ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรี และ (3) เสนอแนะการปรับปรุงปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรี ใช้ การวิจัยเชิงคุณภาพเก็บรวบรวมข้อมูลด้วยการสัมภาษณ์เชิงลึกประกอบด้วย ผู้อำนวยการสถานี เจ้าหน้าที่เทคนิค เจ้าหน้าที่รายการ เจ้าหน้าที่ธุรการ ผู้ประกอบการสถานีวิทยุแต่ละสถานีในพื้นที่จังหวัดนนทบุรี ผู้รับใบอนุญาต ผู้จัดรายการ ผู้ดำเนินรายการและ ประชาชนผู้รับฟังวิทยุกระจายเสียง นำผลจากการวิจัยมาหาข้อสรุปอย่างเป็นระบบ มีเหตุผล และอ้างอิงทฤษฎีดำเนินการจัดระเบียบข้อมูล ผลการวิจัยพบว่า
1. ประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรีโดยสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนแต่ละแห่งจะต้องดำเนินการและบริหารจัดการโดยคณะกรรมการบริหารที่เป็นอิสระซึ่งเป็นตัวแทนจากชุมชนหรือผู้แทนจากกลุ่มประโยชน์ที่ให้บริการมีการกำหนดอย่างเป็นลายลักษณ์อักษรในนโยบายการบริหารจัดการสถานีอย่างมีส่วนร่วม และกระบวนการที่สนับสนุนการจัดการ การเงิน และรายละเอียดการประกอบกิจการด้านเทคนิค เป็นไปตามข้อกำหนดทางกฎหมายซึ่งต้องมีการฝึกอบรมเพื่อให้บุคลากรและผู้ที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินกิจการให้มีความรู้และความเข้าใจที่ถูกต้องต่อกฎระเบียบข้อบังคับทางกฎหมายในสถานีและขั้นตอนการปฏิบัติที่ชัดเจน
2. ปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรีโดยในด้านสังคมและวัฒนธรรมการรับเอาทัศนคติและค่านิยมตะวันตกทำให้พฤติกรรมของคนไทยมีความเปลี่ยนแปลงแตกต่างจากความเป็นมาอดีตอย่างชัดเจน โดยเป็นที่ยอมรับว่าความก้าวหน้าทางการสื่อสารในด้านเศรษฐกิจโดยที่คลื่นความถี่วิทยุโทรคมนาคม วิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์นั้น นอกจากจะมีมูลค่าทางเศรษฐกิจในตัวของมันเองแล้วคลื่นความถี่ยังเป็นตัวเสริมสร้างมูลค่าทางเศรษฐกิจให้กับสินค้าและบริการอื่นๆ และในด้านความมั่นคง คลื่นความถี่สำหรับใช้ในกิจการด้านความมั่นคงปลอดภัยของประเทศก็เป็นเรื่องที่จะต้องจัดสรรให้เพียงพอ โดยต้องคำนึงถึงการกำกับดูแลด้วยว่าการใช้คลื่นความถี่เพื่อความมั่นคงจะต้องได้รับการคุ้มครองเพียงพอที่จะรักษาความมั่นคงรั่วไหลจากการสื่อสารและการโทรคมนาคมระหว่างหน่วยงานหรือเจ้าหน้าที่
3. ข้อเสนอแนะในการปรับปรุงปัจจัยที่มีผลต่อประสิทธิผลการบริหารจัดการสถานีวิทยุกระจายเสียงชุมชนในจังหวัดนนทบุรีในการติดตามการดำเนินงานวิทยุชุมชนผ่านการบังคับใช้แนวทางปฏิบัติ/มาตรฐานจริยธรรม การจัดการเรื่องราวร้องเรียนที่มีต่อผู้ปฏิบัติงานวิทยุชุมชนและสถานีวิทยุชุมชน การระงับข้อพิพาทและการแก้ไขเยียวยาในกลุ่มผู้ดำเนินงานวิทยุชุมชนหรือระหว่างผู้ดำเนินงานวิทยุชุมชนกับองค์กร/บุคคลภายนอกวิทยุชุมชน และการเสริมศักยภาพให้กับวิทยุชุมชนผ่านการส่งเสริมแนวทางปฏิบัติและให้การศึกษาเกี่ยวกับแนวทางปฏิบัติที่ดีของวิทยุชุมชนในทุกแง่มุมโดยชุมชนเป็นเจ้าของร่วมกันและดำเนินการโดยชุมชนเป็นอิสระมีเสรีภาพในการเสนอข่าวและการแสดงความคิดเห็นที่ไม่ขัดต่อจรรยาบรรณและศีลธรรมอันดีของประชาชนที่จะพัฒนาสิ่งแวดล้อมทางการกำกับดูแลสำหรับวิทยุชุมชนในสังคมไทยให้สามารถกำกับดูแลกันเองและ/หรือกำกับดูแลร่วมกันกับองค์กรกำกับดูแลของภาครัฐเพื่อให้เกิดพฤติกรรมและสภาพการประกอบกิจการที่เป็นประโยชน์ต่อชุมชนอย่างยั่งยืนต่อไป
* นักศึกษาปริญญาเอก สาขารัฐประศาสนศาสตร์ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี 10170
** ภายใต้การควบคุมของอาจารย์ ดร.บุญเลิศ ไพรินทร์ รองศาสตราจารย์ ดร.สถิตย์ นิยมญาติ และดร.กานต์ ศรีวิภาสถิตย์
Corresponding author : pa.phatsorn@hotmail.com
Article Details
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
เอกสารอ้างอิง
คณะกรรมการกิจการกระจายเสียงกิจการโทรทัศน์และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2555). แผนแม่บทกิจการกระจายเสียงและกิจการโทรทัศน์ ฉบับที่ 1.(2555-2559).[ ออนไลน์ ]. ค้นเมื่อ 16 มกราคม 2559.จาก https://www.nbtc. go.th/.
ฐิตินันท์ พงษ์สุทธิรักษ์ และวีระยุทธ กาญจน์ชูฉัตร. (2546). สื่อสาธารณะ. กรุงเทพฯ : สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย.
นิธิตา สิริพงศ์ทักษิณ. (2554). การต่อสู้ทางการเมืองในกระบวนการนโยบายสื่อสาธารณะ. มนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยขอนแก่น. 28 (1), 35-44.
พิชาย รัตนดิลก ณ ภูเก็ต. (2552). องค์การและการบริหารจัดการ. นนทบุรี : ธิงค์บียอนด์บุ๊คส์.
พิบูล ทีปะปาล. (2550). พฤติกรรมองค์การสมัยใหม่. กรุงเทพฯ : อมรการพิมพ์.
สถาปนา จุณณวัตต์. (2544). แรงจูงใจทางสังคมและจิตวิทยาที่มีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเข้าร่วมในกิจกรรมของสมาชิกสถานีวิทยุชุมชน.กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิรัช วิรัชนิภาวรรณ. (2548). การบริหารจัดการและการบริหารการพัฒนาขององค์กรตามรัฐธรรมนูญและหน่วยงานของรัฐ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์นิติธรรม.
Kettl, D.F. (2005). The global public management revolution. (2nd ed.). Washiton, DC : Brooking Institution Press.
McGuire, M. (2006). Collaborative public management : Assessing what we know and how we know it. Public Administration Review, 66(4), 33-43.
Middle, R., Gieskes, J., & Fisscher, O. (2005). Driving collaborative improvement processes. Production Planning & Control, 16(4), 369-374.
Lussier, R. N. and Achua, C. F. (2004). Leadership: Theory, Application, Skill Building. (2nd ed.) Ohio : South-Western College Pub.
Tompkins, J.R. (2005). Organization theory and public management. New York : Clark Baxter.
Vigoda-Gadot, E. (2007). Leadership Style, Organizational Politics and Employees' Performance : An Empirical Examination of Two Competing Models. Personnel Review. 36 (5) , 661-683.
