The structural equation model of factors affecting digital citizenship in Thailand's digital society
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This research aimed to 1) develop a linear structural equation model of factors affecting digital citizenship in a digital Thai society and 2) examine structural equation model of factors affecting digital citizenship in a digital Thai society using an assessment as a tool to collect data from 720 undergraduate students. The statistics used for data analysis were descriptive statistics and and structural model analysis using Structural Equation Modeling.
The results revealed that 1) the proposed structural model demonstrated a good fit with the empirical data (chi-square = 1,025.47, df = 365, p-value = .000, χ²/df = 2.81, NFI = .92, IFI = .94, CFI = .93, RMSEA = .065), and 2) digital competence, digital intelligence, and media profession were significant causal factors influencing digital citizenship at the .01 level. These three variables collectively accounted for 72.1% of the variance in digital citizenship. Additionally, the path analysis indicated that digital competence had the highest direct effect on digital citizenship, followed by digital intelligence and media profession. And no statistically significant indirect effects were observed in the model. These findings underscore the importance of enhancing users’ digital skills and attributes in fostering responsible and engaged digital citizenship within Thai digital society.
Article history: Received 5 August 2024
Revised 3 May 2025
Accepted 5 May 2025
SIMILARITY INDEX = 16.71 %
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
The views and opinions of the article appearing in this journal are those of the author. It is not considered a view and responsibility of the editorial staff.
References
กระทรวงดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคม. (2562). กรอบสมรรถนะด้านดิจิทัลสำหรับพลเมืองไทย. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานคณะกรรมการดิจิทัลเพื่อเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ.
ขจรศักดิ์ กั้นใช้ ชนาภรณ์ ปัญญาการผล ภัธรภร ปุยสุวรรณ รัชชัยย์ ศรสุวรรณ และณรินทร์ ชำนาญดู. (2567). อิทธิพลเชิงปัจจัยของสมรรถนะดิจิทัล ความฉลาดทางปัญญาดิจิทัล และความเป็นวิชาชีพสื่อที่นำไปสู่ความเป็นพลเมืองดิจิทัลในสังคมไทยดิจิทัล. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 8(2), 73-88.
ขจรศักดิ์ กั้นใช้ และชนาภรณ์ ปัญญาการผล. (2567). ปัจจัยที่ส่งผลต่อพฤติกรรมการรู้เท่าทันสื่อสังคมออนไลน์ ของนักศึกษาปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 8 (1), 29-46.
คณะกรรมการการอุดมศึกษา. (2561). เรื่อง แนวทางการปฏิบัติตามกรอบมาตรฐานคุณอุดมศึกษาแห่งชาติเกี่ยวกับสมรรถนะดิจิทัลสำหรับคุณวุฒิระดับปริญญาตรี. ประกาศวันที่ 12 กันยายน พ.ศ. 2561. ลงนามโดยรองประธานคณะกรรมการปฏิบัติหน้าที่ประธานคณะกรรมการการอุดมศึกษา.
ฉันทนา ปาปัดถา. (2563). การพัฒนาตัวบ่งชี้สมรรถนะหลักนักสื่อสารมวลชนดิจิทัลด้วยเทคนิคเดลฟาย. วารสารวิจัยและนวัตกรรม สถาบันการอาชีวศึกษากรุงเทพมหานคร, 3(1), 78-88.
ชนาภรณ์ ปัญญาการผล และขจรศักดิ์ กั้นใช้. (2567). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อทัศนคติและพฤติกรรมความรุนแรงทางเพศช่วงวัยศึกษา ผ่านช่องทางสื่อสังคมดิจิทัลของนักศึกษาปริญญาตรีในมหาวิทยาลัยกรุงเทพธนบุรี. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยรามคำแหง ฉบับเทคโนโลยีการศึกษา, 8 (1), 47-62.
นภัสนันท์ สุวรรณวงศ และปณิตา วรรณพิรุณ. (2564). การจัดการเรียนรู้โดยดิจิทัลเป็นฐานเพื่อเสริมสร้างความฉลาดทางดิจิทัล. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 13(1), 279-293.
นิสดารก์ เวชยานนท์. (2556). Competency-Based Approach. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: เดอะ กราฟิก โก ซิสเต็ม.
ปณิตา วรรณพิรุณ และนำโชค วัฒนานัณ. (2560). ความฉลาดทางดิจิทัล (Digital Intelligence). วารสารพัฒนาเทคนิคศึกษา, 29(102), 12-20.
พระมหาสายัณห์ เปมสีโล สําราญ ศรีคํามูล และสนิท วงปล้อมหิรัญ. (2566). รายงานวิจัย การศึกษาความฉลาดทางดิจิทัลของนักศึกษาระดับปริญญาตรีในศตวรรษที่ 21 วิทยาเขตมหาวชิราลงกรณราชวิทยาลัย. นครปฐม: สถาบันวิจัยญาณสังวร มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
พูลพงศ์ สุขสว่าง. (2557). หลักการวิเคราะห์โมเดลสมการโครงสร้าง. วารสารมหาวิทยาลัยนราธิวาสราชนครินทร์, 6(2), 136-145.
วรรณากร พรประเสริฐ. (2562). การพัฒนาแบบวัดและเกณฑ์ปกติความเป็นพลเมืองดิจิทัลของนิสิตนักศึกษาในสถาบันอุดมศึกษา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา มหาวิทยาลัยนเรศวร.
สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม. (2566). แผนด้านการอุดมศึกษาเพื่อผลิตและพัฒนากำลังคนของประเทศ พ.ศ. 2564-2570 ฉบับปรับปรุง พ.ศ. 2566-2570. กรุงเทพฯ : กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงการอุดมศึกษา วิทยาศาสตร์ วิจัยและนวัตกรรม.
สุกัญญา รัศมีธรรมโชติ. (2548). แนวทางการพัฒนาศกยภาพมนุษย์ด้วย Competency. กรุงเทพมหานคร: ศิริวัฒนาอินเตอร์พรินท์ จํากัด (มหาชน).
Almås, A. G., Bueie, A. A., & Aagaard, T. (2021). From digital competence to professional digital competence: Student teachers’ experiences of and refections on how teacher education prepares them for working life. Nordic Journal of Comparative and International Education (NJCIE), 5(4), 70–85.
Burns, T., & Gottschalk, F. (2019). Educating 21st century children: Emotional well-being in the digital age. OECD Publishing
Diamantopoulos, A., & Siguaw, J. A. (2000). Introducing LISREL. London: Sage Publications.
Choi, M., Glassman, M., & Cristol, D. (2017). What it means to be a citizen in the internet age: Development of a reliable and valid digital citizenship scale. Computers & Education, 107, 100–112.
DQ Institute. (2017). Digital Intelligence. from https://www.dqinstitute.org/what-is-dq.
European Commission. (2021). Communication from the Commission to the European Parliament, theCouncil, the European Economic and Social Committee and the Committee of the Regions. 2030 Digital compass: The European way for the digital decade. [Online]. Retrieved March 23, 2024 from: https://eufordigital.eu/wp-content/uploads/2021/03/2030-Digital-Compass-the-European-way-for-the-Digital-Decade.pdf
Hair, Jr. J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2010). Multivariate data analysis: A global perspective. (7th ed). New York: Pearson Prentice Hall, Harper Collins College.
Hintz, A., Dencik, L., & Wahl-Jørgensen, K. (2019). Digital citizenship in a datafied society. Cambridge: Polity Press, 193 pp.
International Standard Classification of Education. (ISCED). (2013). รายการจัดแบ่งกลุ่มประเภทการศึกษาตามเกณฑ์มาตรฐานนานาชาติ ปี 2013. [Online]. Retrieved March 2, 2024 from https://regis.dusit.ac.th/main/wp-content/uploads/2022/10/รายการจัดแบ่งกลุ่มประเภทการศึกษาตามเกณฑ์มาตรฐานนานาชาติ ปี 2013-ISCED2013.pdf
Jamal, A. & Awaisi, R. (2012). The Challenges to Journalistic Professionalism: Between Independence and Difficult Work Conditions. Nazareth: Media Center for Arab Palestinians in Israel.
Katotobwe, C. (2022). THE DECLINE OF MEDIA ETHICS AND PROFESSIONALISM IN ZAMBIA. [Online]. Retrieved March 2, 2024 from https://fesmedia-africa.fes.de/news/the-decline-of-media-ethics-and-professionalism-in-zambia.html
Kline, R. B. (2005). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford Press.
Lund, A., Furberg, B. J., & Engelien, K. L. (2014). What does professional digital competence mean in teacher education? Nordic Journal of Digital Literacy, 9(4), 281–299
Matić, J. & Perković, S. M. (2021). Digital Competences of Journalists Research Report. Publications OSCE
McClelland, D. C. (1973). Testing for competence rather than intelligence. American Psychologist, 28(1), 1-19.
Nordhaug, O. (1993). Human Capital in Organization: Competence, Training, and Learning. New York: Oxford University Press.
OECD. (2021). 21st-century readers: Developing literacy skills in a digital world. Paris: PISA, OECD Publishing.
Park, Y. (2016a). 8 digital life skills all children need-and a plan for teaching them. [Online]. Retrieved March 2, 2024 from https://www.weforum.org/ agenda/2016/09/8-
Park, Y. (2016b). 8 digital skills we must teach our children. [Online]. Retrieved March 12, 2024 from https://www.weforum.org/agenda/2016/06/8-digital-skills-we-must-teach-our-children/
Rex, B. K. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. (3rd Ed). New York: Guilford Publications.
Ribble, M. (2011a). Digital citizenship in school. (2nd ed.). Eugene, Oregon: The International Society for Technology in Education.
Ribble, M. (2011b). Raising a digital child: A digital citizenship handbook for parents. Eugene, Oregon: The International Society for Technology in Education.
Richardson, J., & Milovidov, E. (2022). Digital citizenship education handbook: Being online, well-being online, rights online. (Rev. ed.). Council of Europe Publishing.
Skantz Åberg, E., Lantz-Andersson, A., Lundin, M., & Williams, P. (2022). Teachers’ professional digital competence: an overview of conceptualisations in the literature. Cogent Education, 9(1), 1-23.
Talabi, F. O. (2012). Effects of Non-Professionalism in Nigeria Journalism. GJHSS-B Geography, Geo-Science Environmental Sciences and Disaster, 12(B7), 27-34.
Tømte, C., Kårstein, A., & Olsen, D. S. (2013). ICT in teacher education: Towards professional digital competence. Nordic Institute for Studies in Innovation. Research and Education.
Vuorikari, R., Kluzer, S., & Punie, Y. (2022). DigComp 2.2: The digital competence framework for citizens with new examples of knowledge, skills, and attitudes. Publications Office of the European Union.
Wright, B. D. & Masters, G. N. (1982). Rating scale analysis. Chicago: MESA Press.
Wright, B. D. & Stone, M. H. (1979). Best test design. Chicago: MESA Press.
