ปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่มีผลต่อการตัดสินใจซื้อกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวันของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการตัดสินใจซื้อกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวันของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร จำแนกตามปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ และเพื่อศึกษาปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดที่ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวันของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร จากแบบสอบถาม จำนวน 385 ชุด จากกลุ่มตัวอย่าง ผู้บริโภคกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวันในเขตกรุงเทพมหานคร การสุ่มตัวอย่างโดยวิธีสะดวก และใช้สถิติการทดสอบสมมติฐานทดสอบค่าความเป็นอิสระต่อกัน การวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบทางเดียว และวิเคราะห์ความถดถอยพหุคูณ ผลการทดสอบสมมติฐาน พบว่าปัจจัยส่วนบุคคล เพศ และอาชีพ มีระดับการตัดสินใจซื้อกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวัน แตกต่างกัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 และปัจจัยส่วนประสมทางการตลาด ด้านราคา และด้านส่งเสริมการตลาด ส่งผลต่อการตัดสินใจซื้อกาแฟปรุงสำเร็จรูปชนิดผงทรีอินวัน ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ .05 ตามสมการถดถอยพหุคูณ ดังนี้
Y (การตัดสินใจซื้อกาแฟ) = .581 + .047 (ด้านผลิตภัณฑ์) + .245 (ด้านราคา) + .093 (ด้านช่องทางการจัดจำหน่าย) + .447 (ด้านส่งเสริมการตลาด)
โดยมีค่าอำนาจการพยากรณ์ของตัวแปรทั้ง 4 ด้าน คิดเป็นร้อยละ 66.7
1*นักศึกษาปริญญาโท หลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ
2นักวิชาการคอมพิวเตอร์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ทัศนะและข้อคิดเห็นของบทความที่ปรากฏในวารสารฉบับนี้เป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน ไม่ถือว่าเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ
References
กิจจะ สุปันตี. (2553). ปัจจัยทางการตลาดที่มีความสัมพันธ์ต่อการตัดสินใจเลือกซื้อกาแฟกระป๋องปรุงสำเร็จพร้อมดื่มของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. การค้นคว้าอิสระปริญญามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
กรพัชร จันทรเจริญ. (2554). การศึกษาพฤติกรรมการซื้อและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดของกาแฟผงสำเร็จรูปในเขตอำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต,มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
กฤตาพร ยังสุรกานต์. (2546). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคกาแฟปรุงสำเร็จชนิดผงทรีอินวัน (3 in 1) ของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. สารนิพนธ์มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2549). การบริหารการตลาด. กรุงเทพฯ: ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์. (2549). การวิจัยการตลาดฉบับปรับปรุงใหม่. กรุงเทพฯ: ไดมอนด์ อิน บิสซิเนสเวิลด์.
ศุภณัฐ ลีฬหาวงศ์. (2557). การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคผลิตภัณฑ์เครื่องดื่มชาและกาแฟของผู้บริโภคในเขตตำบลสะบารัง อำเภอเมือง จังหวัดปัตตานี. การค้นคว้าอิสระมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีปทุม.
เสรี วงษ์มณฑา. (2542). กลยุทธ์การตลาด การวางแผนการตลาด. กรุงเทพฯ: ธีระฟิล์มและ ไซเท็กซ์.
Ateta, E., Susrusa, K. B., & Arisena, G. M. K. (2021). The relation analysis of marketing mix and customer purchase of coffee in Malabar mountain café in Bogor city. Agrisocionomics Jurnal Sosial Ekonomi Pertanian, 5(1), 168-183.
Kotler, P., & Keller, K. L. (2009). Marketing management (13th ed.). New Jersey: Pearson Education.
McCarthy, E.J. & Perreault, W.D. (1993). Basic Marketing: A Global-Managerial Approach (11st ed). Homewood, Ill: RichardD. Irwin.
Shang, Z. (2023). Analysis of Luckin coffee marketing strategy based on the 4P theory. Highlights in Business Economics and Management, 13, 106-112.
Purnomo, V. D. (2023). Analysis of Menoreh Coffee Sales Strategy in Kulon Progo. International Journal of Asian Business and Management, 2(4), 399-410.
Walters, C. (1978). Adaptive management of renewable resources. New York: McGraw-Hill.