Commitment and Participation Affecting The Effectiveness of Personnel Performance at Kanchanaburi Highway Construction Center Department of Highway.
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The purposes of this research were to study commitment of personnel performance to study participation of personnel performance to study effectiveness of personnel performance and to study commitment and participation affecting to effectiveness of personnel performance at Kanchanaburi highway construction center department of highway.
The population in the research includes personnel filled, personnel receiving salary and personnel receiving included welfare included 190 and simple random sampling for personnel performance at Kanchanaburi highway construction center department of highway. A constructed 5-level rating scale index of Item objective congruence was used as tool to collect data. The statistics used for data analysis were percentage, mean, standard deviation, and multiple regressions.
The research findings revealed that:
1. Commitment of personnel performance at Kanchanaburi highway construction center department of highway sort by mean have a most level of normative commitment, most level of affective commitment and very level of continuance commitment.
2. Participation of personnel performance at Kanchanaburi highway construction center department of highway sort by mean have a very level of participation in implementation, very level of participation in benefits, moderate level of participation in evaluation, and moderate level of participation in decision making.
3. Effectiveness of personnel performance at Kanchanaburi highway construction center department of highway sort by mean have a most level of effectiveness in Latency, most level of effectiveness in Integration, most level of effectiveness in Integration and very level of effectiveness in goal attainment.
4. Commitment and Participation affecting the Effectiveness of personnel performance at Kanchanaburi Highway Construction center Department of highway, of 17.40 %, at written in the multiple regression analysis equation:
Effectiveness of personnel performance = 3.82**+0.14 Commitment* + 0.26 Participation**
Article history: Received 19 November 2019
Revised 12 December 2019
Accepted 15 December 2019
SIMILARITY INDEX= 1.05 %
Article Details
The views and opinions of the article appearing in this journal are those of the author. It is not considered a view and responsibility of the editorial staff.
References
เกตุนภัส เมธีกสิวัฒน์. (2550). ความสัมพันธ์ของความผูกพันทุ่มเทของพนักงานที่มีต่องานและองค์การกับความตั้งใจลาออกของพนักงานในธุรกิจโรงแรมจังหวัดนครราชสีมา. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาการจัดการมหาบัณฑิต.สาขาวิชาเทคโนโลยีการจัดการ.มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีสุรนารี.
จรัญ ไทยศรี. (2551). ความยึดมั่นผูกพันต่อองค์การของข้าราชการชั้นประทวนของกองทัพเรือในกรมสื่อสารทหารเรือ. วิทยานิพนธ์หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตร์มหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารทั่วไป บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยบูรพา.
จีรภัทร์ สุวรรณพุ่ม. (2552). ความสัมพันธ์ระหว่างความพึงพอใจในงานความผูกพันต่อองค์การ และประสิทธิผลการปฏิบัติงานกรณีศึกษาการรถไฟแห่งประเทศไทย.วิทยานิพนธ์ หลักสูตรปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต(รัฐประศาสนศาสตร์) บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
จ็อบส์ ดีบี ดอท คอม (JobDB.com). (2558). เหตุผล 5 อันดับแรกที่คนคิดจะลาออก. [ออนไลน์] ค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2559 จาก https://th.jobsdb.com/th-th/articles.
ตุลา มหาพสุธานนท์. (2554). หลักการจัดการ. กรุงเทพมหานคร : บริษัท พี เอ็น เคแอนส์สกายพริ้นติ้งส์ จำกัด.
นัทที เอี่ยมอ่อน. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยส่วนบุคคล บรรยากาศองค์การและการรับรู้เกี่ยวกับภาระงานที่ได้รับมอบหมายกับการคงอยู่ในงานของพยาบาลวิชาชีพในโรงพยาบาลยันฮี. วิทยานิพนธ์สาธารณสุขศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารโรงพยาบาล มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
พิชิต พิทักษ์เทพสมบัติ. (2552). ความพึงพอใจในงาน และความผูกพันต่อองค์การ : ความหมาย ทฤษฏี วิธีวิจัย การวัด และงานวิจัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร : เสมาธรรม.
ภาวิณี แก้วเมือง.(2552).ความผูกพันต่อองค์การของพนักงานเทศบาลตำบลบ้านแม่ข่า อำเภอฝางจังหวัดเชียงใหม่. การศึกษาอิสระ หลักสูตรรัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต สาขารัฐประศาสนศาสตร์บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยเชียงราย.
มหาวิทยาลัยมหิดล. (2559). สาระสำคัญของแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติฉบับที่ 11. [ออนไลน์] ค้นเมื่อ 25 ตุลาคม 2559 จาก http://www.sc.mahidol.ac.th/scpn/webscpn/index.php/news/2012-03-15-04-13-32/23-3.
ยุพาพร รูปงาม. (2545). การส่วนร่วมของข้าราชการสำนักงบประมาณในการปฏิรูประบบราชการ. ภาคนิพนธ์ศิลปะศาสตร มหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
สุภชา แก้วเกรียงไกร, กัลยาณี ประสมศรี, มณฑา ชาวโพธิ์ และวรวิสรา รูปสวย. (2558). ปัจจัยที่มีผลต่อการมีส่วนร่วมของบุคลากรในการพัฒนาคุณภาพการบริหารจัดการภาครัฐ (PMQA) ของกรมชลประทาน. รายงานการวิจัย ส่วนวิเคราะห์นโยบาย กองแผนงาน กรมชลประทาน.
เสาวนีย์ เดือนเด่น จุไรรัตน์ พงษ์ไพโรจน์ อาระยา สายยิ้ม และจิระพงษ์ ชูศรี. (2558).การมีส่วนร่วมของบุคลากร กองบริการการศึกษา สำนักงานอธิการบดี มหาวิทยาลัยรามคำแหง. รายงานการวิจัยสำนักงานอธิการบดีมหาวิทยาลัยรามคำแหงปีการศึกษา 2557.
อนิวัช แก้วจำนง. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. สงขลา: นำศิลป์โฆษณา.
Brewer, A.M. (2005). Developing commitment between manager and employees. Journal of Managerial Psychology. 11(4) : 26-34.
Cohen, J.M. , and Uphoff, N.T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measure for Project Design Implementation and Evaluation: Rural Development Committee Center for international Studies. New York: Cornell University Press.
Cronbach, L. J. (1990). Essentials of psychological testing. (5th ed.) New York: Harper & Row.
Hoy, W. K., & Miskel, C. G. (1991). Educational administration, theory, research and practice. New York McGraw-Hill.
Martin, L.A.C. and Hafer.(1995). The Patterns of Empowerment: An Examination of Conditions Affecting Employee-Empowerment Efforts. University of Knoxville. Knoxville.TN.
Meyer,J.P. and Allen,N.J.(1991). A three-component conceptualization of organizational commitment. Human Resource Management Review.1(1).61-89. https://doi.org/10.1016/1053-4822(91)90011-Z
Porter,L.W. ,Crampon W.J. and Smith,F.J.(1976). Organizational commitment and managerial turnover: A longitudinal study. Organizational Behavior and Human Performance.15 (1),87-98.https://doi.org/10.1016/0030-5073(76)90030-1