Media exposure, perception, attitudes, and use. The philosophy of sufficiency economy. Of youth in Bangkok

Main Article Content

Apinya Kaewpremkusol

Abstract

                The objectives of this research were to study 1. the behavior of secondary school students in Bangkok in terms of exposure to media and messages regarding the Sufficiency Economy Philosophy; 2. their awareness of principles of the Sufficiency Economy Philosophy; 3. their attitudes towards the Sufficiency Economy Philosophy; 4. their utilization of principles of the Sufficiency Economy Philosophy;     and 5. the relationship between media exposure, attitude and utilization With the philosophy of sufficiency economy    of secondary school students in Bangkok.
                This was a quantitative research. The sample population was 420 secondary school students in Bangkok, chosen through multi-level sampling. Data were collected using a questionnaire and analyzed using percentage, mean, standard deviation and Pearson’s correlated coefficient.
                The results showed that 1. overall, the samples were exposed to media coverage on the Sufficiency Economy Philosophy at a high level, mainly through television and interpersonal communication the form of family members. 2. Most of the samples were aware of the principle of Sufficing Economy Philosophy at the highest level. 3. Overall, the samples had a positive attitude towards the Sufficiency Economy Philosophy at a high level. 4. Overall, the samples utilized the principles of the Sufficiency Economy Philosophy at a high level. 5. The relationship between media exposure, attitude and utilization from the sufficiency economy philosophy Found that the attitude towards the sufficiency economy philosophy of youth in Bangkok Will have a relationship with receiving personal media (r=0.15) and while the utilization of the sufficiency economy philosophy of youth in Bangkok is related to personal media (r=0.15) and mass media (r=0.12) respectively. While the relationship between media exposure, the research results show that there is a relationship between the media. And specialized media (r=0.58), specialized media and personal media (r=0.54) and mass media and personal media (r=0.35) respectively and found the relationship between Attitude and utilization from sufficiency economy philosophy (r=0.62)


Article history : Received 11 January 2019
                              Revised 28 January 2019
                              Accepted 30 January 2019
                              SIMILARITY INDEX = 4.86

Article Details

How to Cite
Kaewpremkusol, A. (2019). Media exposure, perception, attitudes, and use. The philosophy of sufficiency economy. Of youth in Bangkok. Journal of Management Science Nakhon Pathom Rajabhat University, 6(2), 20–35. https://doi.org/10.14456/jmsnpru.2019.2
Section
Research Articles

References

กชกร ชำนาญกิตติชัย และคณะ. (2554). รายงานการวิจัยเรื่อง การนำหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงมาประยุกต์ใช้ในการดำเนินชีวิตของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต. วิทยานิพนธ์การจัดการภาครัฐดุษฎีบัณฑิต. คณะวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฎสวนดุสิต.

กนกวรรณ แก้วประเสริฐ และเปรมใจ เอื้อจิตร์. (2555) การประยุกต์ใช้ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในการดำเนินชีวิตของเยาวชนในเขตดุสิต กรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต. คณะวิทยาการจัดการ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

กานดา เต๊ะขันหมาก. (2556). ปัจจัยที่สัมพันธ์กับพฤติกรรมการดาเนินชีวิตตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา .วิทยานิพนธ์มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์มหาบัณฑิต. คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏพระนครศรีอยุธยา.

กรรณิการ์ ภิรมย์รัตน์ (2553) พฤติกรรมการดำเนินชีวิตตามหลักปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏในเขตกรุงเทพมหานคร. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. คณะครุศาสตร์. มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.

เกษม วัฒนชัย. (2550). องคมนตรีระบุเศรษฐกิจพอเพียงไม่ได้ทำลายเศรษฐกิจประเทศอย่างคนกล่าวหา. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2558.จาก https://www.manager.co.th /View News.aspx

ชูชัย พิทักษ์เมืองแมน. (2553). ทัศนะของนักศึกษาต่อการนำแนวคิดปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงไปใช้ในการดำเนินชีวิต กรณีศึกษา : คณะบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต. คณะบริหารธุรกิจ. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลพระนคร.

ดวงเดือน พันธุมนาวิน.(2518). อิทธิพลของสังคมต่อทัศนคติของวัยรุ่น.กรุงเทพฯ : สถาบันระหว่างชาติสำหรับการค้นคว้าเรื่องเด็ก.

ดวงฤทัย พงศ์ไพฑูรย์.(2544). การเปิดรับข่าวสาร ความรู้ และทัศนคติเกี่ยวกับเพศศึกษาของวัยรุ่นในเขตกรุงเทพมหานคร. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

ทัศไนย สุนทรวิภาต. (2557). ความสัมพันธ์ของการเปิดรับสื่อที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับหลักเศรษฐกิจพอเพียงกับการใช้ประโยชน์และความพึงพอใจจากสื่อของนักศึกษามหาวิทยาลัยในกรุงเทพมหานคร.กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

เทพนม เมืองแมน และสวิง สุวรรณ .(2540). ทฤษฎีเกี่ยวกับการรับรู้. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพาณิช.

บุญศรี พรหมมาพันธุ์. (2557). การวิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติอ้างอิง ประมวลสาระชุดวิชา การวิจัย และสถิติประยุกต์ทางนิเทศศาสตร์ หน่วยที่ 9 นนทบุรี : มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช

มูลนิธิชัยพัฒนา.(2560). เศรษฐกิจพอเพียง. [ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 2 กรกฎาคม 2560 จาก https://www.chaipat.or.th

สุชีรา วิบูลย์สุข. (2551). บทบาทของภาคีหุ้นส่วนในการส่งเสริมปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียงในสถานศึกษาสังกัดสำนักงานคณะกรรมการการอาชีวศึกษา : พหุกรณีศึกษา. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สุรพงษ์ โสธนะเสถียร. (2533). การสื่อสารกับสังคม. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สำนักงานคณะกรรมการพิเศษเพื่อประสานงานโครงการอันเนื่องมาจากพระราชดำริ (สำนักงาน กปร.) (2547) เศรษฐกิจพอเพียง.[ออนไลน์]. ค้นเมื่อ 21 ตุลาคม 2560 จาก https://www.rdpb.go.th

สุเมธ ตันติเวชกุล. (2544). เศรษฐกิจพอเพียงตามแนวพระราชดำริในใต้เบื้องพระยุคลบาท. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มติชน.