The Development Approach of Wat Raikhing .in Samphran district, Nakhornprathom Province (PhraSunun Inung)

Main Article Content

PhraSunun Inung

Abstract

                This purposes of this research were to: 1) study the development level of Wat Raikhing (Phra Aram Luang) in Sam Phran District, Nakhon Pathom Province; 2) compare the development level of Wat Raikhing (Phra Aram Luang); and 3) study the development approach of Wat Raikhing (Phra Aram Luang). The research sample consisted of 124 monks and people. The research instrument for data collection was a questionnaire constructed by the researchers. Data were analyzed with mean and standard deviation. The hypotheses were tested with t-test for two groups of variables and one-way ANOWA for three or more groups of variables. Pairwise comparison by least significant difference and the content analysis was also conducted.
                The finding of this research were as follows:
                1. Overall, the development level of Wat Raikhing (Phra Aram Luang) was at a high level. When considering each aspect, all aspects were at a high level. The aspects with highest average were public facilities, followed by religious studies and religious propagation. The aspect with the lowest average was public welfare.
                2. As for comparison of the development level of Wat Raikhing (Phra Aram Luang), overall gender, age, education level, and experiences in temple visiting made no difference.
                3. The development approach of Wat Raikhing (Phra Aram Luang) were: 1) in administration aspect, the temple should be managed smoothly in an organized way; 2) in religious studies aspect, rules and regulation should be issued, teachers should be recruited and developed, students should be allocated, and supporting funds should be provided; 3) in religion propagation aspect, Buddhist sermon should be propagated to religious heirs and public in every way without any conflicts with Buddhist disciplines; 4) in public facility aspect, the buildings in a temple should have planned layout and Buddha history should be displayed in temple area as a study of Dhama; 5) in welfare education aspect, the temple should be arranged as a place for educating children and youths and provide education welfare; and 6) in public welfare aspect, the temple should be strengthen to be a part of society and monks should be trained to be spiritual supporters.                     


Article history : Received 5 May 2018
                              Revised 7 August 2018
                              Accepted 16 August 2018  
                              SIMILARITY INDEX = 5.09                            

Article Details

How to Cite
Inung, P. (2019). The Development Approach of Wat Raikhing .in Samphran district, Nakhornprathom Province (PhraSunun Inung). Journal of Management Science Nakhon Pathom Rajabhat University, 6(1), 1–16. https://doi.org/10.14456/jmsnpru.2019.25
Section
Research Articles

References

กระทรวงการพัฒนาสังคมและความมั่นคงของมนุษย์. (2549). ระบบการพัฒนาสังคมที่นำไปสู่ความมั่นคงของมนุษย์. กรุงเทพ ฯ: เทพเพ็ญวานิสย์.

จิรวัฒน์ บุณยะกาญจน. (2549). บทบาทของพระมงคลเทพมุนีในด้านสังคมระหว่าง พ.ศ. 2549-2502. การค้นคว้าอิสระการศึกษามหาบัณฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.

ธำรง อมโร. (2545). วัดพัฒนา 45. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์การศาสนา.

บุญเลิศ โสภา. (2545). วัดพัฒนา 48. กรุงเทพ ฯ : โรงพิมพ์การศาสนา.

พระครูนิวิฐธรรมขันธ์ (เจริญ มุนิจารี). (2545). วัดพัฒนา 52. กรุงเทพ ฯ: โรงพิมพ์การศาสนา.

พระมหาอนุชา สิริวณฺโณ. (2556). การศึกษาพระสงฆ์กับการพัฒนาท้องถิ่น : กรณีศึกษาวัดเทพปูรณารามตำบลท่าพระ อำเภอเมือง จังหวัดขอนแก่น. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาการบริหารการพัฒนาสังคม บัณฑิตวิทยาลัย สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.

พระสุริยา สํวโร. (2553). ความคิดเห็นเกี่ยวกับแนวทางการพัฒนาการศึกษาของคณะสงฆ์สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว : กรณีศึกษาโรงเรียนมัธยมสงฆ์แขวงสะหวันนะเขต. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.

พระเทพศาสนาภิบาล. (2559). งานเทศกาลนมัสการปิดทองหลวงพ่อวัดไร่ขิงประจำปี 2559. นครปฐม: วัดไร่ขิง พระอารามหลวง

สนธยา พลศรี. (2547). ทฤฎีและหลักการพัฒนาชุมชน (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพ ฯ: พิมพ์ที่ โอ.เอส. พริ้นติ้ง เฮ้าส์.

สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2554). คู่มือการพัฒนาวัดสู่ความเป็นมาตรฐาน . กรุงเทพ ฯ: โรงพิมพ์สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. สํานักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2545). พระราชบัญญัติการศึกษาแห่งชาติพ.ศ. 2542 และที่แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2545. กรุงเทพฯ : พริกหวานกราฟิก

สุจิตรา บุณยรัตพันธุ์. (2549). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับรัฐประศาสนศาสตร์. กรุงเทพฯ : พับลิชชิ่ง

อนุกูล บุญรักษา. (2554). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ตามหลักภาวนา 4 ของกองบัญชาการมณฑลทหารบกที่ 31. วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชารัฐประศาสนศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย