วิตรรกะภาษาศาสตร์ในการสื่อสารภาวะวิกฤตของโฆษก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิชาการนี้มุ่งนำเสนอรูปแบบวิตรรกะภาษาศาสตร์ ได้แก่ คำย้อมสี คำกำกวม และคำความหมายหลายนัย ซึ่งเป็นลักษณะการใช้ภาษาที่บกพร่องของโฆษกผู้ทำหน้าที่สื่อสารในภาวะวิกฤต วิตรรกะภาษาศาสตร์นอกจากจะทำให้การสื่อสารของโฆษกขาดความน่าเชื่อถือ ยังอาจทำให้ผู้มีส่วนได้ส่วนเสียเกิดความเข้าใจที่คลาดเคลื่อนต่อเนื้อหาสาร ตลอดจนทำให้เกิดอารมณ์ความรู้สึกเชิงลบซึ่งส่งผลเชิงลบต่อภาวะวิกฤตที่เกิดขึ้น อย่างไรก็ดีหลักสูตรการฝึกฝนโฆษกเพื่อสื่อสารภาวะวิกฤตขององค์กร ควรมีเนื้อหาครอบคลุมเรื่องวิตรรกะภาษาศาสตร์ด้วย เพื่อเพิ่มทักษะให้โฆษกสามารถใช้วัจนภาษาในการสื่อสารภาวะวิกฤตอย่างมีประสิทธิภาพ
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
ชัชวดี ศรลัมพ์. (2561). ระบบความหมาย. ใน ดียู ศรีนราวัฒน์. (บรรณาธิการ). ภาษาและภาษาศาสตร์
(น.169-196). (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ธนสิน ชุตินธรานนท์. (2564). การคัดเลือกโฆษกเพื่อสื่อสารในภาวะวิกฤต. วารสารศรีปทุมปริทัศน์ ฉบับ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 21(1), 189-203.
ธันยธร ตรงไตรรักษ์. (2555). การรู้จำและประมวลผลคำกำกวมในภาษาไทย: การศึกษาทางภาษาศาสตร์ จิตวิทยา. วารสารมนุษยศาสตร์ปริทรรศน์, 34(1), 61-78.
ปรีชา ช้างขวัญยืน, มารค ตามไท, โสรัจจ์ หงศ์ลดารมภ์, อุกฤษฏ์ แพทย์น้อย, สมฤดี วิศทเวทย์, ประทุม อังกูร โรหิต, และ สิริเพ็ญ พิริยจิตรกรกิจ. (2559). การใช้เหตุผล ตรรกวิทยาเชิงปฏิบัติ. (พิมพ์ครั้งที่ 12). สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2552). พจนานุกรมคำใหม่ เล่ม 2 ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. ยูเนียนอุลตร้าไวโอเร็ต.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. ราชบัณฑิตยสถาน.
ลัดดาวรรณ เพิ่มเจริญ. (2561). ระบบคำ. ใน ดียู ศรีนราวัฒน์. (บรรณาธิการ). ภาษาและภาษาศาสตร์
(น.89-114). (พิมพ์ครั้งที่ 2). สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
วัชระ จิรฐิติกาลกิจ, ศรายุทธ แสนมี, ทัพพ์เทพ ภาปราชญ์, จิรวัฒน์ เอื้อสังคมเศรษฐ์, พรศรี แหยมอุบล, และ อัศวิน วันบรรจบ. (2566). การจ้างที่ปรึกษาเพื่อการส่งเสริมจริยธรรมในการสื่อสารและบริหารจัดการ เพื่อป้องกันการเกิดข่าวลวงในสภาวะวิกฤต. (รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วิโรจ นาคชาตรี, และ ชเอิญศรี อิศรางกูร ณ อยุธยา. (2563). การใช้เหตุผล. (พิมพ์ครั้งที่ 11). สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมิทธิ์ บุญชุติมา, และ ชนาภา หนูนาค. (2560). การสื่อสารในภาวะวิกฤต. 21 เซ็นจูรี่.
Coleman, A. (2023). Crisis Communication Strategies. 2nd edition. KoganPage.
Coombs, W. T. (2015). Ongoing Crisis Communication: Planning, Managing, and Responding. 4th edition. Sage.
Finocchiaro, M. A. (1981). Fallacies and the Evaluation of Reasoning. American Philosophical Quarterly, 18(1): 13-22.
Frandsen, F., & Johansen, W. (2017). Organizational Crisis Communication. Sage.
Johnson, C. J., Ionson, M. E., & Torreiter, S. M. (1997). Assessing Childdren’s Knowledge of Multuple Meaning Words. American Journal of Speech-Language Pathology, 6(1), 77-86.
Lupker, S. J. (2007). Representation and Processing of Lexically Ambiguous Words. In Gaskell, M. G. (editor). The Oxford Handbook of Psycholinguistics (pp.159-174). Oxford University Press.
Sheehan, M., & Quinn-Allan, D. (2015). Crisis Communication in a Digital World. Cambridge University Press.
Ulmer, R. R., Sellnow, T. L., & Seeger, M. W. (2015). Effective Crisis Communication: Moving From Crisis to Opportunity. 3rd edition. Sage.
Rodd, J. M., Cutrin, B. L., Kirsch, H., Millar, A., & Davis, M. H. (2013). Long-term Priming of the Meanings of Ambiguous Words. Journal of Memory and Language, 68(2), 180-198.
