การศึกษาเรื่องตามเสด็จไทรโยคในฐานะ “เยอแนลนวัตกรรม”
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาเรื่องตามเสด็จไทรโยค พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่ 5) ในฐานะ “เยอแนลนวัตกรรม” หรือบันทึกการเดินทางร้อยกรองที่มีความแปลกใหม่ โดยใช้การอ่านละเอียด (close reading) และนำเสนอผลการวิจัยโดยการวิเคราะห์เชิงพรรณนา (descriptive analysis) จากการศึกษาพบว่า ความเป็น “เยอแนลนวัตกรรม” ของพระราชนิพนธ์เรื่องตามเสด็จไทรโยคนั้น เห็นได้จากการใช้ผู้เล่าเรื่อง (narrator) ผู้หญิง ถือเป็นการปรับแปลงขนบวรรณคดีนิราศแต่เดิมที่ผู้แต่งและผู้เล่าเรื่องเป็นผู้ชาย นอกจากนี้ผู้แต่งยังล้อเลียนเสียดสีขนบวรรณคดีนิราศทำให้เกิดลักษณะ “นอกขนบ” และนำเสนอเนื้อหาที่เป็นบันทึกการเดินทางจริง โดยระบุ “วันที่” เป็นรายวันตามลำดับอย่างชัดเจน ลักษณะบันทึกการเดินทางร้อยกรองที่แตกต่างไปจากเดิมเช่นนี้ สะท้อนความพยายามของผู้แต่งที่ต้องการนำเสนอสิ่งใหม่เพื่อท้าทายรสนิยมของผู้อ่านร่วมสมัยโดยเฉพาะสตรีชาววัง ให้คลายความสนใจจากนิราศแบบเดิมที่เน้นการพรรณนาอารมณ์ รวมถึงนิทานประเภทจักร ๆ วงศ์ ๆ ที่มีโครงเรื่องซ้ำ ๆ มาสนใจบันทึกที่ให้สาระความรู้แทน
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2505). กลอนไดอรีซึมทราบกับตามเสด็จไทรโยค.
องค์การค้าของคุรุสภา.
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2511). กลอนไดอรีซึมทราบ ตามเสด็จไทรโยค โคลงนิราศ
ท้าวสุภัตติการภักดี และกลอนนารีรมย์. [ม.ป.ท.] (พิมพ์เป็นอนุสรณ์ในงานพระราชทาน
เพลิงศพ หม่อมเจ้าอมรสมานลักษณ์ กิติยากร ต.จ. ณ เมรุหน้าพลับพลาอิศริยาภรณ์
วัดเทพศิรินทราวาส วันที่ 11 กันยายน พุทธศักราช 2511)
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว, พระบาทสมเด็จพระ. (2504). พระราชนิพนธ์เสด็จประพาสไทรโยค. คุรุสภา.
พรรณราย ชาญหิรัญ. (2563). พระราชนิพนธ์ร้อยแก้วบันทึกการเสด็จประพาสของพระบาทสมเด็จพระ
จุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว(พ.ศ. 2419-2452): วรรณคดีกับโลกสันนิวาส. [วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎี
บัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. มหาวิทยาลัยศิลปากร.
พิทยาลงกรณ์, พระราชวรวงศ์เธอ กรมหมื่น. (2513). ผสมผสาน ชุดที่ 2. บำรุงสาส์น.
พุทธเลิศหล้านภาลัย, พระบาทสมเด็จพระ. (ออนไลน์). บทละครเรื่องอิเหนา เล่มที่ 10. ห้องสมุดดิจิทัลวัชรญาณ. https://vajirayana.org/บทละคร-เรื่อง-อิเหนา/เล่มที่-๑๐
มติชน. (2549). สยามพิมพการ: ประวัติศาสตร์การพิมพ์ในประเทศไทย. มติชน.
วรรณวิวัฒน์ รัตนลัมภ์. (2562). “เยอแนล”: ลักษณะเด่นและคุณค่าในฐานะประเภทวรรณคดี.
[วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรีเสาว์ภางค์, พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้า. (2463). จดหมายเหตุระยะทาง เสด็จประพาศในรัชกาลที่ 5
เสด็จประพาศไทรโยคครั้งที่สอง ปีชวดสัมฤทธิศก พ.ศ.2431. โสภณพิพรรฒธนากร.
(ขุนโสภณอักษรกิจ พิมพ์ทูลเกล้าฯ ถวาย สนองพระเดชพระคุณ ในการพระราชกุศลทักษิณานุปทาน
งานถวายพระเพลิงพระบรมศพ สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนารถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ณ พระเมรุท้องสนามหลวง พ.ศ.2463)
สรตี ใจสะอาด. (2542). จดหมายเหตุรายวัน พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว:
ต้นเค้าการเขียนสารคดียุคแรกของไทย. [วิทยานิพน์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์].
จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2554, 10 เมษายน). ขนบ. สำนักงานราชบัณฑิตยสภา.
http://legacy.orst.go.th/?knowledges=ขนบ-๑๐-เมษายน-๒๕๕๔
อาทิมา พงศ์ไพบูลย์. (2547). คุณค่าของพระราชนิพนธ์ร้อยแก้วบันทึกประจำวันการเสด็จประพาสในประเทศ
ของพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว. [วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อารดา กีระนันทน์. (2542). การบันทึกภาพเขียนด้วยถ้อยคำภาษา ในงานพระราชนิพนธ์ระยะทางเสด็จ
ประพาสไทรโยค. วารสารภาษาและวรรณคดีไทย, 16 (ธันวาคม 2542), 94–108.