แนวทางการพัฒนาเมืองสมุนไพรในจังหวัดปราจีนบุรี เพื่อดึงดูดตลาดนักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ โดยมีวัตถุประสงค์ของการศึกษา คือ เพื่อศึกษาพฤติกรรมการท่องเที่ยวของนักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ เพื่อความพึงพอใจด้านส่วนประสมการตลาดบริการเมืองสมุนไพรในจังหวัดปราจีนบุรี และเพื่อศึกษาตัวแปรที่เป็นปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อส่วนประสมการตลาดบริการเมืองสมุนไพร เพื่อนำเสนอแนวทางในการพัฒนาเมืองสมุนไพรในจังหวัดปราจีนบุรีที่เหมาะสมแก่นักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ ซึ่งเครื่องมือในการวิจัยครั้งนี้ คือ แบบสอบถามปลายปิด สำหรับกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 370 คน ด้วยวิธีการสุ่มตัวอย่างตามสะดวก (Convenience Sampling) และวิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงทดสอบด้วยวิธีไค-สแควร์ (Chi-Square) ที่ระดับความเชื่อมั่นร้อยละ 95
ผลการศึกษาพบว่า ผู้ตอบแบบสอบถามส่วนใหญ่เป็นเพศหญิง มีอายุระหว่าง 31-40 ปี การศึกษาระดับปริญญาตรี สถานภาพสมรส อาชีพพนักงานเอกชนทั่วไป มีรายได้เฉลี่ยต่อเดือน 20,001-30,000 บาท และส่วนใหญ่เคยท่องเที่ยวเมืองสมุนไพรมากกว่า 1 ครั้งขึ้นไป โดยทราบข้อมูลมาจากครอบครัว ญาติ และคนรัก ซึ่งมีวัตถุประสงค์ในการเดินทางเพื่อบำรุงและส่งเสริมสุขภาพให้แข็งแรง นิยมเดินทางมากับเพื่อน ครอบครัว และคนรัก โดยกิจกรรมที่จะกระทำ คือ ซื้อสินค้าสมุนไพรเพื่อบำรุงและส่งเสริมสุขภาพให้แข็งแรง ซึ่งใช้ระยะเวลาในการท่องเที่ยวแบบเช้าไป-เย็นกลับ และมีความต้องการกลับมาท่องเที่ยวซ้ำอีกครั้ง แต่ยังไม่ทราบช่วงเวลา โดยนักท่องเที่ยวส่วนใหญ่มีความพึงพอใจส่วนประสมการตลาดบริการเมืองสมุนไพร ในด้านผลิตภัณฑ์สมุนไพร พนักงานให้บริการ และช่องทางในการจัดจำหน่ายที่อยู่ในระดับปานกลาง นอกจากนี้ ลักษณะทางกายภาพในด้านความสะดวกในการเข้าถึงแหล่งท่องเที่ยว และโครงสร้างพื้นฐานเป็นอุปสรรคสำคัญมากที่สุดสําหรับการเดินทางมาท่องเที่ยว ทั้งนี้ ผลการวิจัยยังพบว่าตัวแปรส่งที่ผลต่อความพึงพอใจด้านส่วนประสมการตลาดบริการเมืองสมุนไพร คือ ตัวแปรรายด้านของข้อมูลทั่วไป และพฤติกรรมการท่องเที่ยว โดยมีความสัมพันธ์ไปในทิศทางที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05
คำสำคัญ: เมืองสมุนไพร พฤติกรรมนักท่องเที่ยว ส่วนประสมการตลาดบริการ นักท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ
Article Details
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2559). รายงานภาวะเศรษฐกิจท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ: กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา.
กระทรวงสาธารณสุข. (2559ก). ไทยเตรียมนำร่องตั้งเมืองสุขภาพแบบครบวงจรที่จังหวัดปราจีนบุรี. สืบค้นเมื่อ 31 ตุลาคม 2559, จาก http://pr.moph.go.th/iprg/include/admin_hotnew/show_hotnew.php?IdHot__new=87993
กระทรวงสาธารณสุข. (2559ข). แผนแม่บทแห่งชาติว่าด้วยการพัฒนาสมุนไพรไทยฉบับที่ 1 พ.ศ.2560-2564. นนทบุรี: ทีเอส อินเตอร์พริ้นท์.
กระทรวงสาธารณสุข. (2559ง). โครงการพัฒนาเมืองสมุนไพร (Herbal City). นนทบุรี: แมกเนท สโตร์.
กระทรวงสาธารณสุข. (2559ค). แนวทางการพัฒนา Wellness City แบบครบวงจรนำร่องจังหวัดปราจีนบุรี. สืบค้นเมื่อ 27 ธันวาคม 2559.
ดนัย จันทร์เจ้าฉาย. (2556). ไทยกับการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ. สัมมามาร์เก็ตติ้ง. Marketeer, 2556 (159).
ปทิตตา ตันติเวชกุล. (2546). โครงการศึกษาแนวทางการพัฒนาบริการทองเที่ยวเชิงสงเสริมสุขภาพ. จุลสารการทองเที่ยว. 22(2).
ประภากร แก้ววรรณา. (2552). การจัดการความรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่น. มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี.
ประสิทธิพร วีระยุทธวิไล. (2550). ปัจจัยด้านผลิตภัณฑ์ที่มีความสัมพันธ์กับพฤติกรรมการบริโภคเครื่องดื่มสมุนไพรบำรุงสุขภาพของผู้บริโภคในเขตกรุงเทพมหานคร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ปุญญพัฒน์ ไชยเมล์; ตั้ม บุญรอด ; และ วิชชาดา สิมลา. (2555). ปัจจัยที่มีผลต่อการใช้สมุนไพรในการดูแลสุขภาพเบื้องต้น. วารสารสาธารณสุขมหาวิทยาลัยบูรพา. 7(2).
พรพรรณ สุวรรณประทีป และคณะ (2553). แนวทางการพัฒนาความสามารถด้านการตลาดและการจัดการแหล่งท่องเที่ยวสามชุก ตลาดร้อยปี. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธนบุรี.
วราภรณ์ โภคานันท์. (2545). การสื่อสารการตลาดผลิตภัณฑ์สมุนไพรอภัยบูเบศรกับพฤติกรรมการตัดสินใจซื้อของผู้บริโภค. นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
วีระชัย โกมลจินดากุล. (2552). ศึกษากลยุทธทางการตลาดของพืชสมุนไพรไทยเพื่อสุขภาพที่สงผลตอการเลือกซื้อของผู้บริโภค ในอําเภอปากเกร็ด จังหวัดนนทบุรี. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.
ศิราภรณ์ ภิญโญชูโต. (2550). ศึกษารูปแบบการจัดการการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพโดยความร่วมมือขององค์กรท้องถิ่นและชุมชนบ้านข่วงบุก ตำบลห้วยไร่ อำเภอเด่นชัน จังหวัดแพร่. ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏอุตรดิดถ์.
ศิริลักษณ์ วิกยานนท์. (2545). การศึกษาพฤติกรรมการบริโภคและปัจจัยทางการตลาดที่ผู้บริโภคใช้ประกอบในการ พิจารณาเลือกซื้อเครื่องดื่มชาสมุนไพร. บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
สำนักข่าวไทย. (2559). เมืองสมุนไพรสู่การท่องเที่ยวเชิงสุขภาพ จ.ปราจีนบุรี. สืบค้นเมื่อ 24 สิงหาคม 2559, จาก http://www.tnamcot.com/content/542510
สิทธา กองสาสนะ. (2552). การศึกษาเส้นทางท่องเที่ยวเชิงสุขภาพในจังหวัดขอนแก่น. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงราย. 4(2).
อุษณีย์ ผาสุข. (2557). การศึกษาภาพลักษณ์การท่องเที่ยวของประเทศไทยในมุมมองของนักท่องเที่ยวชาวญี่ปุ่น. ศิลปศาสตร มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยพะเยา.
Cochran, W.G. (1953). Sampling Techiques. New York: John Wiley & Sons. Inc.
Translated Thai References
Bhokanandh, Varaporn. (2002). Marketing Communication of abhaibhubejhr herbal medicine and the behavior of consumers' decision making. (Master of art, Dhurakijbundit University). (in Thai).
Chaimay, Bhunyabhadh; Boonrod, Tum;& Simla, Wichada. (2012). Factors Affecting Herbal Uses in Primary Health Care. The Public Health Journal of Burapha University. 7(2). (in Thai)
Chanchaochai, Danai. (2013). Thailand and Health Tourism. Seminar Marketing, 2013 (159). (in Thai)
Kaewwanna, Papakorn. (2009). Knowledge Management of Local Wisdom. Udon Thani Rajabhat University. (in Thai)
Komoljindakul, Weerachai. (2009). Marketing Strategies of Healthy Thai Herbs Which Affected the Purchase of Consumers, Amphoe Pak kret, Nonthaburi. (Master of Business Administration, Thonburi Rajabhat University). (in Thai)
Kongsasana, Sitha. (2009). The Study of Routes for Health Tourism in Khon Kaen Province. Journal of Management Science Chiangrai Rajabhat University. 4(2). (in Thai)
Ministry of Public Health. (2016). Herbal City Development Project. Nonthaburi: Magnet Store. (in Thai)
Ministry of Public Health. (2016). Thailand prepares to set up a Wellness City in Prachinburi Province. Retrieved October 31, 2016, from http://pr.moph.go.th/iprg/include/admin_hotnew/show_hotnew.php?IdHot__new=87993 (in Thai)
Ministry of Public Health. (2016b). The National Master Plan for Thai Herbs Development Vol. 1 in 2060-2564. Nonthaburi: TS Interprint. (in Thai)
Ministry of Public Health. (2016c). Development of a comprehensive Wellness City Pilot in Prachinburi. Retrieved December 27, 2016. (n.d.). (in Thai)
Ministry of Tourism and Sports. (2015). Thailand Tourism Strategy 2015-2017. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)
Ministry of Tourism and Sports. (2016). Tourism Economic Report. Bangkok: Ministry of Tourism and Sports. (in Thai)
Pharsuk, Usanee. (2014). The study of Thailand tourism’s Image from the perspective of Japanese tourists. (Master of Art, University of Pa-Yao). (in Thai)
Pinyochuto, Siraporn. (2007). A model of health tourism man management of the local organizations with the co-operation of the Ban Khuangbuk community, Tambon Huay-Rai, Amphoe Denchai Phrae province. (Master of Arts, Uttaradit Rajabhat University). (in Thai)
Suwannaprateep, Pongpan. et al. (2010). The Development of Marketing Capabilities and the Management of the Sam Chuk Market. Bangkok: Thonburi University. (in Thai)
Thai News Agency. (2016). Herbal City to Wellness Tourism in Prachin Buri Province. Retrieved August 24, 2016, from http://www.tnamcot.com/content/542510. (in Thai)
Tuntivechakul, Patitta. ( 2003). The project of study on the development of health promotion tourism Services. TAT Review Magazine. 22(2).
Veerayavilai, Pasittiporn. (2007). Product factors related to consumers' behavior of drinking functional herb beverage in Bangkok Metropolitan Area. (Master of Business Administration, Srinakharin wirot University). (in Thai)
Vikanont, Siriluck. (2002). A study of consumer behavior and marketing factors used by consumers in the selection of herbal tea drinks. (Master of Business Administration, University of the Thai Chamber of Commerce). (in Thai)