Design Concept of Virtual Reality Simulation Learning Using Game-Based Inquiry to Promote Problem Solving Skills of Tour Guides
Keywords:
Virtual simulation, Inquiry, Learning games, Guide skills, Game-based learningAbstract
This research is a conceptual design of a virtual simulation learning environment using games as a foundation, combined with inquiry-based learning, to enhance the problem-solving skills of tour guides. The objectives are as follows: 1) to synthesize a virtual simulation learning model using games as a foundation combined with inquiry-based learning to enhance the problem-solving skills of tour guides, and 2) to evaluate the virtual simulation learning model using games as a foundation combined with inquiry-based learning to enhance the problem-solving skills of tour guides by 10 experts. The model consists of four parts: 1) preparation, 2) learning management process, 3) measurement and evaluation tools, and 4) problem-solving skills. The evaluation results indicate that this model can be applied in learning management.
References
กรมการท่องเที่ยว. (2560). ยุทธศาสตร์การท่องเที่ยวไทย พ.ศ. 2560–2564. สืบค้นเมื่อ 30 มีนาคม 2566, จาก http://www.mots.go.th
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2566). รายงานสถานการณ์และผลประกอบการอุตสาหกรรมการท่องเที่ยว. กรุงเทพฯ.
ฉัตรกมล ประจวบลาภ. (2559). Game-based learning กับการพัฒนาการเรียนการสอนทางการพยาบาล. วารสารกองการพยาบาล, 43(2), 127–136.
ทิศนา แขมมณี. (2551). ศาสตร์การเรียนรู้และศิลปะการสอน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ประสาท เนืองเฉลิม. (2550). การพัฒนาทักษะการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
พระครูสังฆรักษ์วุฒิพงษ์ วุฑฒิวโส. (2560). การพัฒนาวัดในประเทศไทยเป็นแหล่งเรียนรู้เชิงพุทธเพื่อส่งเสริมการท่องเที่ยวอาเซียน. (วิทยานิพนธ์ปริญญาดุษฎีบัณฑิต, มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย).
พระมหาศุภวัฒน์ ฐานวุฑฺโฒ และ นพวรรณ วิเศษสินธุ์. (2562). การจัดการแหล่งเรียนรู้ทางประวัติศาสตร์ของวัดพระเชตุ พนวิมลมังคลาราม เพื่อรองรับประเทศไทย 4.0. วารสารพุทธศาสตร์ศึกษา, 10(1), 149–164.
มัณฑรา ธรรมบุศย์. (2551). ทักษะชีวิต: แนวคิด การพัฒนา และการประยุกต์ใช้. สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วัฒนาพร ระงับทุกข์. (2542). แผนการสอนที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพฯ: แอล.พี. เพรส.
วิมลรัตน์ สุนทรโรจน์. (2553). นวัตกรรมและเทคโนโลยีการจัดการเรียนรู้. สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนดุสิต.
ศิริวรรณ เยียระยงค์. (2547). การเปรียบเทียบผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนวิชาภาษาไทย เรื่อง การเขียนสะกดคำยากของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 3 ที่ได้รับการสอนโดยใช้เกมและการสอนตามคู่มือครู. (วิทยานิพนธ์ปริญญา มหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศิลปากร).
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2545). การจัดการเรียนรู้แบบ 5E. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี. (2561). การจัดการเรียนรู้แบบ 5E. กรุงเทพฯ: สถาบันส่งเสริมการสอนวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี.
สมจิตต์ สินธุชัย และ กันยารัตน์ อุบลวรรณ. (2560). การเรียนรู้โดยใช้สถานการณ์จำลองเสมือนจริง: การนำไปใช้ในการจัดการเรียนการสอน. วารสารพยาบาลทหารบก, 18(1), 29-38.
สมาคมเครือข่ายการพัฒนาวิชาชีพอาจารย์และองค์กรระดับอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย. (2565). Game-Based Learning การเรียนรู้โดยใช้เกมเป็นฐาน. สืบค้นเมื่อ 5 ตุลาคม 2567, จาก https://activelearning.thailandpod.org/learning-activities/game-based-learning
สุชาติ แสนพิช.(2550). การจัดกิจกรรมการเรียนการสอนโดยใช้เกม. สืบค้นเมื่อ 7 สิงหาคม 2556, จาก http://p.seesanga.kroobannok.com
สุธิดา การีมี. (2561). การใช้กระบวนการออกแบบเชิงวิศวกรรมเพื่อเสริมสร้างความคิดสร้างสรรค์และทักษะการแก้ปัญหา. สืบค้นเมื่อ 30 ธันวาคม 2566, จาก http://oho.ipst.ac.th/edp-creative-problem-solving3
อภิชัย ธิณทัพ. (2558). การสร้างสถานการณ์จำลอง. สืบค้นเมื่อ 10 ธันวาคม 2563, จาก https://www.gotoknow.org/posts/210105
Anderson, L. W., & Krathwohl, D. R. (2001). A taxonomy for learning, teaching, and assessing: A revision of Bloom's taxonomy of educational objectives. New York: Longman.
Arends, R. I. (2012). Learning to teach. (9thed.). McGraw-Hill.
Bado, N. (2019). Game-based learning pedagogy: A review of the literature. Interactive Learning Environments, 30(5), 936–948. New York: Taylor & Francis.
Barman, C. R., & Kotar, M. (1989). The learning cycle. Science and Children. 26(7), 30–32. Arlington, VA: National Science Teaching Association.
Bybee, R. W., Taylor, J. A., Gardner, A., Van Scotter, P., Powell, J. C., Westbrook, A., & Landes, N. (2006). The BSCS 5E instructional model: Origins and effectiveness. Colorado Springs, CO: BSCS.
Dick, W., & Carey, L. (1985). The systematic design of instruction. (2nd ed.). Scott, Foresman.
Edgar Manuel Cano Cruz, & Juan Gabriel Ruiz Ruiz. (2015). Designing and implementing a video game to assist teaching learning process of numerical expressions. Education Journal, 4(5), 201–206.
Gee, J. P. (2003). What video games have to teach us about learning and literacy. Palgrave Macmillan.
Joyce, B., & Showers, B. (1992). Models of teaching. (4th ed.). Allyn and Bacon.
Joyce, B., & Weil, M. (2000). Models of teaching. (6th ed.). Boston, MA: Allyn and Bacon.
Kemp, J. E., Morrison, G. R., & Ross, S. M. (1994). Designing effective instruction. (2nd ed.). Merrill.
Kibler, R. J., Barker, L. L., & Miles, D. T. (1970). Behavioral objectives and instruction. Allyn and Bacon.
Prensky, M. (2001). Digital game-based learning. McGraw-Hill.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2025 Panunphop Chuaemsuk
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นลิขสิทธิ์เฉพาะส่วนบุคคลของผู้เขียนซึ่งต้องรับผิดชอบต่อผลทาง กฎหมายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีผลต่อกองบรรณาธิการ
