Factors Affecting the Decision of Thai Tourists in Religious tourism sustainability: case study of Wat Paknam Phasi Charoen, Bangkok
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This exploratory research aimed to: 1) examine the demographic characteristics of respondents and the market mix factors in religious tourism, with a case study of Wat Paknam Phasi Charoen, Bangkok; 2) investigate personal factors influencing the decision to engage in sustainable religious tourism; and 3) study the market mix factors that influence the decision to engage in sustainable religious tourism. Using an Accidental sampling method from 385 tourists using a questionnaire. Data were analyzed using percentage, mean, standard deviation, t-test, analysis of variance, and multiple regression analysis. The research results showed that; 1) Most of the respondents were female, aged between 21-30 years old, were single and had a below bachelor's degree. They had a career as company employees and had an average monthly income of less than or equal to 15,000 baht. The Hypothesis test showed that: 2) The personal factors not affect the decision to Religious tourism sustainability at Wat Paknam Phasi Charoen. with a not statistical significance of 0.05. 3) The marketing mix factors of Product People and Process influence the decision to Religious tourism sustainability at Wat Paknam Phasi Charoen. Has a statistical significance of 0.05. In this regard, the estimation model can explain the decision to Religious tourism sustainability at Wat Paknam Phasi Charoen is 48.9 percent.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นลิขสิทธิ์เฉพาะส่วนบุคคลของผู้เขียนซึ่งต้องรับผิดชอบต่อผลทาง กฎหมายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีผลต่อกองบรรณาธิการReferences
กนกวรรณ ศิลสว่าง. (2562). แนวทางพัฒนาส่วนประสมการตลาด การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดราชบุรี. วารสารวิทยาการจัดการมหาวิทยาลัยราชภัฏนครปฐม. 6(2): 131-146.
กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม. (2547). อุตสาหกรรมการท่องเที่ยว กับการปปรับตัวของเอสเอ็มอีไทย. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2567, https://www.ryt9.com/s/ryt9/143007
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 3 (พ.ศ. 2566 - 2570).
จินตนา สุริยะศรี. (2564). ปัจจัยที่มีอิทธิพลต่ออุปสงค์การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบน1. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี. 3(3): 67-83.
เจษฎา ความคุ้นเคย. (2565). การศึกษาส่วนประสมทางการตลาดของการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กลุ่มจังหวัดภาคกลางปริมณฑล. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชพฤกษ์. 8(3): 66-81.
ณัฐพร ภูแต้มนิล., เสาวลักษณ์ นิกรพิทยา., สิทธิพรร์ สุนทร., และ ภัณฑิลา น้อยเจริญ. (2565). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการจัดการแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม กรณีศึกษาวัดแหล่งท่องเที่ยวในจังหวัดกาฬสินธุ์. วารสารการพัฒนาการเรียนรู้สมัยใหม่ มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม. 7(8): 271-286.
ทัศนียา กิตติภาคย์พฤทธ์, ทัตษภร ศรีสุข, และ อัศนีย์ ณ น่าน. (2563). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวและปัจจัยส่วนประสมการตลาดบริการที่มีผลต่อการตัดสินใจท่องเที่ยวแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมในจังหวัดลำปาง. วารสารวิจัยมหาวิทยาลัยเวสเทิร์น มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. 6(3): 72-84.
ธนาคารแห่งประเทศไทย. (2566). การท่องเที่ยวไทยฟื้นตัวอย่างไรในเชิงพื้นที่. สืบค้นเมื่อ 12 เมษายน 2567, https://www.bot.or.th/th/research-and-publications/article/chaengsibia/article-2023jun13.html
นวพร บุญประสม., เบญจมาภรณ์ ชำนาญฉา., ศุภลักษณ์ สุริยะ., อติ เรียงสุวรรณ., ประวีร์ เหวียนระวี., และวัลยา ชูประดิษฐ์. (2564). แรงจูงใจและการรับรู้การท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่มีอิทธิพลต่อการกลับมาเที่ยวซ้ำ กรณีศึกษา: วัดสำคัญในจังหวัดสมุทรปราการ. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย. 27(1): 113-127.
ประพันธ์พงษ์ ชิณพงษ์.; และ ชวลีย์ ณ ถลาง. (2565). การวิเคราะห์พฤติกรรมนักท่องเที่ยวและปัจจัยส่วนประสมทางการตลาดท่องเที่ยว วัฒนธรรมรามัญ กลุ่มจังหวัดลุ่มน้ำเจ้าพระยา. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 16(2): 1-19.
พงศ์เสวก เอนกจำนงค์พร. (2565). แรงจูงใจในการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมของประชากรรุ่นแซด. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยพะเยา. 10(1): 280-294.
พิศมัย จัตุรัตน์; และ ชวลีย์ ณ ถลาง. (2565). พฤติกรรมของนักท่องเที่ยวชาวไทยที่เดินทางมาท่องเที่ยวในแหล่งท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรม ในชุมชนของกรุงเทพมหานคร. วารสารวิทยาลัยดุสิตธานี. 16(2): 50-64.
พูนทรัพย์ เศษศรี., ชวลีย์ ณ ถลาง., เสรี วงษ์มณฑา., และ สุทธินันทน์ พรพมสุวรรณ. (2566). พฤติกรรมนักท่องเที่ยวชาวไทยและการตัดสินใจเดินทางท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมตามอัตลักษณ์ทางวัฒนธรรมจังหวัดยโสธร. วิทยาการจัดการวไลยอลงกรณ์ปริทัศน์. 4(1): 56-73.
วรางคณา ตันฑสันติสกุล, เมธาวี ว่องกิจ, และกมลชนก เซ่งสวัสดิ์. (2566). ปัจจัยด้านประชากรศาสตร์ที่มีอิทธิพลต่อกระบวนทัศน์ของการท่องเที่ยวเชิงศาสนา กรณีศึกษาวัดเจดีย์ (ไอ้ไข่). วารสารราชพฤกษ์. 21(2): 144-159.
Boone, Louis E., & David L. Kurtz. (1989). Contemporary Marketing. 6th ed. Florida: Rinchart and Winston.
Cochran, W. G. (1953). Sampling Techniques. 14th ed. New York: J. Wiley & Sons. P 330.
Dhammakaya. (2012). Wat Paknam Phasi Charoen, Bangkok. Retrieved June 20, 2024, form https://www.dhammakaya.net/blog/2012/01/06
Ghasem, Z., & Seyed, A. Naghavi. (2024). Modeling and simulation of factors affecting the development of Religious tourism in Yazd Province. Tourism Management Studies, 18(64): 145-190.
Hawkins, D. I., & Mothersbaugh, D. L. (2010). Customer Behaviour: Building Marketing Strategy. 11thed. New York: McGraw-Hill.
Irna, Azzadina. & Aulia, Nuru Huda. (2012). Understanding Relationship between personality Types, Marketing-mix Factors, and Purchasing Decisions. Procedia – Social and Behavioral Sciences, 65(2012): 352-357.
Kotler, P., Keller, K. Lane. & Chernev, Alexander. (2022). Marketing Management. 16thed. Harlow: Pearson.
Pradana, G. Y. Kharisma. (2018). Implications of commodified parwa shadow Puppet performance for tourism in ubud, bali. J. business Hosp. Tour, 4(1): 70-79.
Schiffman, L. G., & Kanuk, L. L. (2007). Consumer Behavior. 9th ed. New Jersey: Pearson Prentice Hall.
Siddiqui, K. (2012). Personality influences on customer satisfaction. African journal of business management, 6(11): 4134-4141
Sunartha, I. G. M., Rai S, I. W., Ida, A. M. P., Ruastiti, N. M. & Yunus, Wafom. (2020). The Meaning of pura agung surya bhuvana on the religious life in jayapura in the global era. Humaniora, 11(1): 59-69.
Wheelen, T. L., & Hunger, J. D. (2012). Strategic Management and Business Policy: Toward Global Sustainability. 13thed. London: Pearson.
World Tourism Organization. (2013). Sustainable tourism for Development Guidebook. Madrid: Institutional and Corporate Relations Programme.
Translated Thai References
Anekjumnongporn, P. (2022). Cultural Tourism Motivation of Generation Z. Journal of Humanities and Social Sciences University of Phayao. 10(1): 280-294. (in Thai)
Bank of Thailand. (2023). How Thai tourism recovering spatially. Retrieved April 12, 2024, form https://www.bot.or.th/th/research-and-publications/article/chaengsibia/article-2023jun13.html (in Thai)
Boonprasom, N., Chumnaachar, B., Suriya, S., Reangsuwan, A., Weanrawee, P. & Chupradit, W. (2021). Motivations and Perceptions on Cultural Tourism of Thai Tourists affecting revisit intention: Case Study of famous temples in Smutprakarn Province. APHEIT Journal. 27(1): 113-127. (in Thai)
Chinnaphong, P. & Na Thalang, C. (2022). The Analysis of Tourists Behavior and Marketing Mix on Raman Cultural Tourism among the Provinces of the Chao Phraya Basin. Dusit Thani College Journal. 16(2): 1-19. (in Thai)
Department of Industrial Promotion. (2004). Tourism industry with the adjustment of Thai SMEs. Retrieved April 12, 2024, form https://www.ryt9.com/s/ryt9/143007 (in Thai)
Jatturat, P. & Na Thalang, C. (2022). Behavior of thai Tourists visiting in Cultural Attraction in Community-based of Bangkok. Dusit Thani College Journal. 16(2): 50-64. (in Thai)
Kittipakparit, T., Srisook, T. & Na nan, A. (2020). Tourism Behavior and Services Marketing Mix Factors Affecting Decision Making for cultural Tourist Attractions in Lampang Province. Western University Research Journal of Humanities and Social Science. 6(3): 72-84. (in Thai)
Kwamkhunkoei, J. (2022). The Study of Marketing Mix on Cultural Tourism within the Vicinity Central Provincial Cluster. Journal of Humanities and Social Sciences, Rajapruk University. 8(3): 66-81. (in Thai)
Ministry of Tourism and Sports. (2023). National Tourism Development Plan, No. 3 (2023 - 2027). (in Thai)
Phootaemnin, N., Nikornpittaya, S., Sitthiporn, S.;& Noicharoen, P. (2022). Factors Affecting in Managing Cultural Tourism of the Tourist Attraction in Kalasin Provice. Journal of Modern Learning Development Rajabhat Mana Sarakham University. 7(8): 271-286. (in Thai)
Setsri, P., Na Thalang, C., Wongmontha, Si.; & Pomsuwan, S. (2023). Thai Tourists’ Behavior and Cultural Tourism travel Decision based on Cultural Identity of Yasothon Province. Management Sciences Valaya Alongkorn Review. 4(1): 56-73. (in Thai)
Silaswan, K. (2019). Development guidelines for marketing mix Cultural tourism In Ratchaburi Province. Journal of Management Science Nakhon Pathom Rajabhat University. 6(2): 131-146. (in Thai)
Suriyasri, J. (2021). Factors Influencing demand for cultural tourism in the upper northeast region1. Journal of Management Science Udon Thani Rajabhat University. 3(3): 67-83. (in Thai)
Tantasuntisakul, W. Wongkit, M. & Sangsawad, K. (2023). The Factors Influencing the Paradigm of Religious Tourism: A Case Study of Wat Chedi (Ai Khai). Ratchaphruek Journal. 21(2): 144-159. (in Thai)