การประเมินการพัฒนาการท่องเที่ยวไทยตามแนวคิดวัฏจักรพื้นที่การท่องเที่ยว
คำสำคัญ:
การท่องเที่ยวไทย, การพัฒนาการท่องเที่ยว, วัฏจักรพื้นที่การท่องเที่ยว, ดัชนีพัฒนาการท่องเที่ยวบทคัดย่อ
บทความวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ที่จะประเมินระดับการพัฒนาของพื้นที่การท่องเที่ยวของไทยในช่วงปี 2555 ถึงปี 2564 ด้วยการประยุกต์แนวคิดวัฏจักรของพื้นที่การท่องเที่ยวจากการประยุกต์แนวคิดของ Butler (1980) และ Coelho and Butler (2012) ผลการศึกษา สรุปได้ว่า ในช่วงหนึ่งทศวรรษที่ผ่านมา การพัฒนาการท่องเที่ยวไทยอยู่ในช่วงการพัฒนา (Development) บนวัฏจักรของพื้นที่การท่องเที่ยว (Tourism Area Life Cycle) และยังไม่มีแนวโน้มของการพัฒนาในระดับที่สูงขึ้น มีข้อเสนอแนะเชิงนโยบาย ได้แก่ (1) การผลักดันมาตรการที่ลดความแตกต่างหรือความเหลื่อมล้ำของการพัฒนาทางการท่องเที่ยว (2) การกำหนดมาตรการส่งเสริมการท่องเที่ยวในโดยคำนึงถึงความแตกต่างของระดับการพัฒนาทางการท่องเที่ยวและสถานะบนวัฏจักรพื้นที่การท่องเที่ยว และ (3) การผลักดันให้การขยายตัวของการท่องเที่ยวเกิดขึ้นจากผู้เยี่ยมเยือนชาวไทยเป็นหลัก เพื่อสนับสนุนให้การขยายตัวของการท่องเที่ยวเป็นไปยังมั่งคงและยั่งยืนต่อไป
References
กระทรวงการท่องเที่ยวและกีฬา. (2566). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติฉบับที่ 3 (2566-2570).
บัณฑิต ชัยวิชญชาติ. (2563). การประยุกต์วิธีการแยกองค์ประกอบเพื่อวิเคราะห์การเปลี่ยนแปลงรายได้การท่องเที่ยวจากนักท่องเที่ยวต่างประเทศของไทย. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์ และการสื่อสาร มหาวิทยาลัยนเรศวร, 15 (1): 8-19.
บัณฑิต ชัยวิชญชาติ. (2564). การประเมินผลกระทบภายนอกจากการท่องเที่ยวของชุมชนการท่องเที่ยวในจังหวัดท่องเที่ยวรอง. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เสนอต่อ สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
มานะ ลักษมีอรุโณทัย และ พุฒิพัฒน์ ทวีวชิรพัฒน์. (2564). การประเมินผลกระทบภายนอกจากการท่องเที่ยวในจังหวัดท่องเที่ยวรองเพื่อการพัฒนาการท่องเที่ยวอย่างยั่งยืน. รายงานวิจัยฉบับสมบูรณ์ เสนอต่อ สำนักงานการวิจัยแห่งชาติ.
Alvares, D. and J. Lourenco. (2007). Life Cycle Modelling for Tourism Areas. University of Minho. Portugal.
Andriotis, K. (2006). The Tourism Life Cycle: An Overview of The Cretan Case. Hellenic Open University, Greece.
Archer, B.H. (1980). Forecasting Demand: Quantitative and Intuitive Techniques, International Journal of Tourism Management. 1(1): 5-12.
Bamba, M. (2018). An application of Butler’s (1980) Tourist Area Life Cycle to Saly (Senegal). International Journal for Innovation Education and Research. 6(1): 47-56.
Bojanic, D. (2005). Tourist Area Life Cycle Stage and The Impact of A Crisis. ASEAN Journal of Hospitality and Tourism. 4: 139-150.
Brooks, G. (2008). Developing Guiding Principles and Policies for World Heritage and Sustainable Tourism – A Major UNESCO World Heritage Centre Initiative. in 16th ICOMOS General Assembly and International Symposium: ‘Finding the spirit of place – between the tangible and the intangible’, 29 Sept – 4 Oct 2008, Quebec, Canada.
Butler, R.W. (1980). The Concept of a Tourist Area Life Cycle of Evaluation: Implications for Management of Resources. Canadian Geographer. 24(1): 5-12.
Chaivichayachat, Bundit. (2019). The Inequality of Tourism Revenues in Thailand: City or Conglomeration. International Journal of Civil Engineering and Technology. 10 (3): 155-162.
Coelho, Julio and Richard Butler. (2012). The Tourism Area Life Cycle: A Quantitative Approach of the Tourism Area Life Cycle. European Journal of Tourism, Hospitality and Recreation. 3 (1): 9-31.
Crotts, J. C. (1996). Theoretical Perspectives on Tourist Criminal Victimization. Journal of Tourism Studies. 7: 2-9.
Dwyer, L. & C.Kim (2003). Destination Competitiveness: Determinants and Indicators, Current Issues in Tourism, 6(5): 369-414.
Fosson, A.V. and G. Lafferty. (1998). Tourism Policy and Planning: Evaluating the Life Cycle Model in Relation to Queensland and Hawaii. Policy, Organisation and Society. 16(1): 50-66.
Goodwin, H. (2017). The Challenge of Overtourism. Responsible Tourism Partnership. Working Paper.4, 1-19.
Haywood, M. K. (1986). Can the tourist-area life cycle be made operational?, Tourism Management, 7(3): 209-230.
Johnston, L. (2001). Bodies and Tourism Studies. Annals of Tourism Research, 28: 180-201.
Kruczek, Z., M.Kruczek and A.R.Szromek. (2018). Possibilities of Using the Tourism Area Life Cycle Model to Understand and Provide Sustainable Solution for Tourism Development in the Antarctic Region. Sustainability, 10(8): 1-16.
Lagiewski, R. (2006). The Application of the TALC Model: A Literature Survey. Aspects of the Tourism Area Life Cycle Vol.1 Applications and Modifications. Eds Richard Butler. Great Britain: Cormwell Press: 27-50.
Lumbanraja, V. (2012). Tourism Area Life Cycle in Lake Tabo. Indonesian Journal of Geography. 44(2): 150-160.
Mihalic, T. (2020). Overtourism and Its Socioeconomic Impacts. Annals of Tourism Research. 84: 103025.
Moore, W. and P.Whitehall (2005). The Tourism Area Lifecycle and Regime Switching Models, Annals of Tourism Research, 32(1): 112-126.
Peeters, P., Gössling, S., Klijs, J., Milano, C., Novelli, M., Dijkmans, C., Eijgelaar, E., Hartman, S., Heslinga, J., Isaac, R., Mitas, O., Moretti, S., Nawijn, J., Papp, B. and Postma, A. (2018). Research for TRAN Committee - Overtourism: impact and possible policy responses, European Parliament, Policy Department for Structural and Cohesion Policies, Brussels.
Reilly, W.J. (1931). The Law of Retail Gravitation. New York: Knickerbocker Press.
Ying, W., Y.Yang, S.Huang, L.Huang, and W.Sun. (2021). Effects of Air Quality and Weather Conditions on Chinese Tourists’ Emotional Experience, Journal of Hospitality and Tourism Management. 48: 1-9.
Zhong, L., J.Deng and B.Xiang. (2007). Tourism Development and the Tourism Area Life-Cycle Model: A Case Study of Zhangjiajie National Forest Park, China. Tourism Management. 14: 1-16.
Chaivichayachat, B. (2020). An Application of Decomposition Method for the Changing in Foreign Tourism Revenues in Thailand. Journal of Business, Economics and Communications, 15 (1): 8-19. (in Thai)
Chaivichayachat, B. (2021). Evaluation of Tourism Externalities of Tourism Community in Second-Tier Tourism Provinces. summited to National Research Council of Thailand. (in Thai)
Laksimeearunotai, M. and Taweevaciraphat, P. (2021). Evaluation of Tourism Externalities in Second-Tier Tourism Provinces for Sustainable Development in Tourism. summited to National Research Council of Thailand. (in Thai)
Ministry of Tourism and Sports. (2023). The Third National Tourism Development Plan (2023-2027). (in Thai)
Downloads
เผยแพร่แล้ว
How to Cite
ฉบับ
บท
License
Copyright (c) 2024 Bundit Chaivichayachat
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
ผลงานที่ปรากฎในวารสารฉบับนี้เป็นลิขสิทธิ์เฉพาะส่วนบุคคลของผู้เขียนซึ่งต้องรับผิดชอบต่อผลทาง กฎหมายที่อาจเกิดขึ้นได้และไม่มีผลต่อกองบรรณาธิการ
